«Όμοιος τον όμοιο αγαπά κι η κοπριά τα λάχανα» λέει ο λαός που είναι σοφός στις παροιμίες, αλλά ανόητος στις εκλογές.
Πόσο μάλλον αν η κοπριά έχει υποχρέωση στα λάχανα. Το Ιερόν emo είχε αρρωστήσει - το χρυσούλι μου - και τώρα θα είχαμε άλλον Αρχιεπίσκοπο, αν δεν γίνονταν το μεγάλο θαύμα των μονοκλωνικών αντισωμάτων.
Που όποιος τα πήρε έζησε, μπολιασμένος - ψεκασμένος. Δεν το λέει όμως στους άλλους, γιατί θα θέλουν όλοι και δεν είναι για όλους. «Η πλέμπα να πάει να ψοφήσει»! Αφού όμως μπολιαστούμε, να πάμε εμβολιασμένοι.
Το Ιερόν emo λοιπόν είναι η κοπριά. Αλλά κι οι άλλοι κοπριά είναι. Βλέπουμε λοιπόν στη φωτογραφία ένα βόθρο! Αηδία.
Σύντροφοι, ο φτωχός θα νοιαστεί πραγματικά για το φτωχό. Αν αυτό δε γίνεται ακόμα στο βαθμό που θέλουμε, φταίει η προπαγάνδα των παρασίτων που, όσο μας διχάζει, αυτοί κλέβουν τους κόπους μας.
Τι να πούμε για το Ιερόν emo; Είναι τραγικός, γιατί είδε το τέλος της Εκκλησίας ΑΕ. Έκανε ό,τι μπορούσε να τη γελοιοποιήσει, κι αυτό ως άθεος και δίκαιος του το αναγνωρίζω και του απονέμω τα εύσημα που του αναλογούν.
Πόσοι πχ έφαγαν νωρίτερα μαγειρίτσα, όταν αντάλλαξε την ώρα της Ανάστασης με κάμποσους κρυφούς διορισμούς; Η επιστήμη εκεί νίκησε, αφού αποδείχθηκε περίτρανα πως ο χρόνος είναι σχετικός, άρα δεν έχει καμία σημασία η μέρα που θα φάμε κρέας. Μεγάλη Παρασκευή λοιπόν τρώμε γαλοπούλα, κι ευχόμαστε «Καλά Χριστούγεννα»! Πάει παλιός ο χρόνος. 15 Αυγούστου Πρωτοχρονιά, να δω Αι Βασίλη με μαγιό.
Στο μεταξύ (χωρίς πλάκα τώρα) θα βρούμε τίποτα να φάμε; Καλλιόπη, είμαι τόσο πεινασμένος που μέχρι και το δικό σου φαϊ θα έτρωγα, καθώς το ψυγείο είναι εντελώς άδειο, πιο άδειο κι από το μυαλό του Άδωνη. Το απόλυτο κενό.
Θα πάω στον παπά να του πάρω ένα πρόσφορο και λίγο λάδι από το καντήλι. Στην Κατοχή έπαιρναν ως και το λάδι από το καντήλι. Τους παπάδες τους άφηναν, κι αυτό ήταν ένα λάθος, καθώς ήταν πολύ καλοθρεμμένοι. Ευχαρίστως θα έτρωγα τον παπά που σχεδόν κάθε μέρα «τρώει» η καλή μου θεούσα. Αλλά δεν έχω τίποτα, με τι θα τον κάνω; Σκέτο;
Το θέμα είναι «ποιος - ποιος - ποιος θα φαγωθεί, οε – οεε, οε, οε» που λέει και το παιδικό τραγούδι, που είναι όμως από τα λίγα που λένε στα παιδιά τι πραγματικά θα συναντήσουν στη ζωή τους. Θα συνεχίσουν να μας τρώνε ή θα τους φάμε. Άλλη λύση δεν υπάρχει στο μικρό μας ναυάγιο.
«Προχτές λοιπόν είδα το ναυάγιο,
που μου παρί - παρίστανε τον άγιο.
Του λέω «πάτερ, δωσ’ ένα ευρώ»
Μου λέει «πάρε τα αρχίδια μου τα δυο»»…
Αχ Ιερόν emo! Το διαολάκι έχει καζάνι μοναχά για πάρτη σου!
Δημοσίευση σχολίου