Ενα ιστορικό μάθημα στον κατά δήλωσή του, "από 6 μηνών πολιτικό κρατούμενο"

Του Γ. Γ

 Οταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το κείμενο που έχει σχέση με ένα ιστορικό γεγονός που συνέβει σαν σήμερα το 1947, μου ήρθε αυθόρμητα στο μυαλό ένα άλλο άρθρο μου. Σ' αυτό σχολίαζα δηλώσεις που είχε κάνει ο, κατά δήλωση του "από 6 μηνών πολιτικός κρατούμενος", Κυριάκος Μητσοτάκης στις οποίες χαρακτήριζε τον Άη Στράτη, τόπο δολοφονίας εξορίας και μαρτυρίου για τους κομμουνιστές, σαν «ένα τοπόσημο διχασμού και δοκιμασίας».  

Κι' αυτό το κείμενο μου σε πολιτικούς κρατούμενους θα αναφέρεται, μόνο που αυτοί θα είναι πραγματικοί.

Ηταν σαν σήμερα. 7/1/1947 όταν ο ανώτερος διοικητής της Χωροφυλακής Λάρισας, Μαντούβαλος, αποφάσισε ότι ήταν πολυτέλεια να συνεδριάζουν τα έκτακτα δικαστήρια σκοπιμότητας και να μοιράζουν σαν στραγάλια τις θανατικές καταδίκες στους κομμουνιστές.  

Ετσι, λοιπόν, σε μια εποχή που κυβέρνηση ήταν οι ιδεολογικοί πρόγονοι του Κυριάκου Μητσοτάκην - πρωθυπουργός ήταν ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης- και ενώ ο εμφύλιος πόλεμος ήταν σε ένταση, ο βαθμοφόρος μπάτσος.  ανώτερος διοικητής της Χωροφυλακής Λάρισας, εκδίδει μια ανακοίνωση, αντιγραφή αυτών που υπήρξαν από τα Γερμανικά στρατεύματα την περίοδο της κατοχής.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

Εις περίπτωσιν καθ' ην εκτελεσθούν οι συλληφθέντες υπό συμμοριτών κατά την επίθεσιν της Υποδιοικήσεως Χωροφυλακής Λειβαδίου μόνιμοι χωροφύλακες 1) Κουντούρης Νικόλαος και 2) Σπηλιωτόπουλος Παναγιώτης ειδοποιώμεν ότι θα εκτελέσωμεν δι ένα έκαστον των χωροφυλάκων πεντήκοντα (50) οκοϊδεάτας τους, οίτινες κρατούνται εις τας φυλακάς.

Ανώτερος

Μαντούβαλος  

Να θυμίσουμε εδώ, ότι αυτή την εποχή μπορούσε να συλληφθεί και να φυλακιστεί σαν "φιλοκομμουνιστής", οποιοσδήποτε τυχαίος πολίτης, αρκεί να υπήρχε μια μαρτυρία ενός ταγματασφαλίτη, Χίτη, ή απλώς ρουφιάνου.

Το ρεπορτάζ της επόμενης μέρας στον Ριζοσπάστη είναι χαρακτηριστικό:

Στα τόσα άλλα χαρακτηριστικά της αγγλοκρατούμενης Ελλάδας που θυμίζουν την Γερμανική κατοχή, προστέθηκαν τώρα, επίσημα πια και οι "ανακοινώσεις" θανάτου, στο ίδιο ακριβώς ύφος της γερμανικής φασιστικής βαρβαρότητας. 

Και όπως εκείνοι, και οι σύγχρονοι " κομαντατούρ" κηρύσσουν τον πόλεμο κατά των φυλακισμένων και τους απειλούν με εκτελέσεις για γεγονότα που είναι δυνατόν να συμβούν πολύ μακριά από τις φυλακές.

Ακόμα και στην αριθμητική τηρούνται οι αναλογίες που δίδαξαν οι Γερμανοί: Πενήντα προς έναν. 

Ολόκληρη η πολιτισμένη ανθρωπότητα και η Επιτροπή του Συμβουλίου Ασφάλειας έχουν ένα ακόμα επίσημο ντοκουμέντο που επιβεβαιώνει ότι στην Ελλάδα δεν τέλειωσε ακόμα η υπόθεση για την οποία έπεσαν οι καλύτεροι νέοι της. Οτι ο φασισμός ακόμα μπορεί να εφαρμόζει τις μεθόδους του και να δολοφονεί εκείνη ακριβώς την χώρα που θυσίασε τα πάντα στον αντιφασιστικό αγώνα.