
Πιθανόν οι ιμπεριαλιστές να βρήκαν την ευκαιρία να υλοποιήσουν κάποιους στρατηγικούς σχεδιασμούς τους.
Και το λέμε αυτό γιατί μόλις πριν ελάχιστες μέρες ένας από τους πιο γνωστούς Αμερικανούς αναλυτές ο Marc Chandler συνεργάτης του Real Money που φημολογείται ότι έχει πολύ στενές σχέσεις με το Πεντάγωνο το έγραψε πεντακάθαρα απευθυνόμενος στην Ελληνική κυβέρνηση: «Αν θέλετε λεφτά κάντε συμβιβασμούς για την Κύπρο και τη Μακεδονία».
Σήμερα έρχεται η Αλέκα Παπαρήγα και με δηλώσεις της στέκετε στο ίδιο θέμα. Η γ.γ του ΚΚΕ είπε ότι πίσω από αυτές τις λεγόμενες πιέσεις και πίσω από την επιλογή της κυβέρνησης αν θα στρίψει το τιμόνι περισσότερο προς της ΗΠΑ ή την ευρωένωση, «υπάρχει το πρόβλημα της συμφωνίας για το Αιγαίο, για το Κυπριακό, τις συμφωνίες από πλευράς της ελληνικής κυβέρνησης για μια σειρά εκκρεμότητες που υπάρχουν στα Βαλκάνια».
Τόνισε επίσης, η Α. Παπαρήγα ότι «ελληνική κυβέρνηση, βάζοντας σε πρώτο πλάνο τα ελλείμματα και τα χρέη, προσπαθεί να κρύψει από τον ελληνικό λαό ότι οι συμφωνίες οι οποίες φαίνεται να έχουν δρομολογηθεί είναι συμφωνίες που θα έχουν και οικονομικές και πολιτικές και στρατιωτικές συνέπειες. Θα στραφούν εναντίον του ελληνικού λαού και γενικότερα μπορούν να δυναμιτίσουν έναν νέο κύκλο αντιπαραθέσεων και αναμετρήσεων τα επόμενα χρόνια στην περιοχή».

Θα ήταν παρακινδυνευμένο να κάνουμε οποιαδήποτε εκτίμηση για τις εξελίξεις που θα φέρει αυτή η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση.
Θα θέλαμε όμως να μεταφέρουμε εδώ αποσπάσματα από ένα κείμενο –προφητικό για την εποχή του- του κομμουνιστή δάσκαλου Δημήτρη Γληνού.
Γράφτηκε τον Ιούνη του 1932 όταν το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα αντιμετώπιζε προβλήματα παρόμοια όπως τα σημερινά:
Δε μιλάμε για κείνους, που έχουνε συμφέρον να ετοιμάζουνε τον πόλεμο και να μιλάνε αδιάκοπα για ειρήνη.
Δε μιλάμε για τους καπιταλιστές, τους μεγαλοβιομηχάνους, τους μεγαλέμπορους, τους μεγαλοτραπεζίτες και τους αεριτζήδες των προμηθειών, που γι’ αυτούς, σαν αληθινούς καρχαρίες, η ανθρώπινη σάρκα είναι τροφή τους. Δε μιλάμε για τους πολιτικούς και τα πολιτικά κόμματα, τα ανδρείκελεα του καπιταλισμού, δε μιλάμε για τους στρατοκράτες και τα στρατιωτικά επιτελεία, ούτε για τους πλερωμένους δημοσιογράφους και τους πνευματικούς λακέδες του καπιταλισμού. Όλοι αυτοί ξέρουνε καλά τη δουλειά τους.
Μιλάμε για τον ανίδεο κόσμο, τους εργάτες, τους αγρότες, τη φτωχολογιά κι όλο το μικρόκοσμο, που βόσκει σαν κοπάδι από αρνιά στο λιβάδι τη στιγμή, που ο μακελάρης ακονίζει το μαχαίρι του.
Ότι υπάρχει φτώχεια, πείνα, αναδουλειά και μαύρη δυστυχία, αυτό το βλέπουνε και το ζούνε κάθε μέρα. Μα πόλεμο, σου λένε; Που είναι ο πόλεμος;
Οι λαοί, σου λένε, είναι κουρασμένοι. Τα κράτη είναι φτωχά, έχουνε τεράστια ελλείμματα στους προϋπολογισμούς και εκατομμύρια ανέργους. Πως θα κάνουνε πόλεμο;
Και όμως ο πόλεμος έρχεται! Ο πόλεμος ετοιμάζεται! Ο πόλεμος χτυπάει κιόλας την πόρτα κάθε σπιτιού και του πιο ειρηνικού κι απόμερου σπιτιού, στην πόλη, στον κάμπο και στο βουνό, για να πάρει τον πατέρα και τ’ αγόρια στο σφαγείο, για να αφήσει τη μάνα, τις αδερφές και τα μικρά παιδιά στην πείνα, στην εκπόρνευση και στην ορφάνια, για να τους φέρει κι αυτουνούς ακόμα το δηλητηριασμένο αέριο, το ασφυξιογόνο, που θα τους πνίξει μέσα στο σπίτι τους.

Ο πόλεμος έρχεται! Γιατί ο καπιταλισμός δε μπορεί να γλυτώσει αλλιώς από τη θανάσιμη αγωνία του. Ο καπιταλισμός δε μπορεί να ζήσει χωρίς να τρώει αίμα και σάρκα ανθρώπινη είτε στο χαράκωμα, είτε στο εργοστάσιο μέσα….
Ο πόλεμος έρχεται! Γιατί ο καπιταλισμός δημιουργεί εκατομμύρια ανέργους που πρέπει να ψοφίσουνε στα χαρακώματα αφού αργούνε να πεθάνουνε στις πολιτείες μέσα…
Για να μη γίνει ο πόλεμος πρέπει τα όπλα να στραφούν ενάντια στους μακελάρηδες.
Πόλεμος ενάντια στον πόλεμο!".
Δημοσίευση σχολίου