Είναι ποτέ δυνατό, μια κυβέρνηση που ξέρει πολύ καλά ότι σε λίγο θα τη βρίζει ολόκληρος ο ελληνικός λαός, λόγω της πολιτικής που θα εφαρμόσει, να ανοίγει πόλεμο με τους μεγάλους αστικούς ομίλους που ελέγχουν τα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, και επομένως έχουν τη δυνατότητα να πυροδοτούν τις λαϊκές αντιδράσεις; Η συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων ισχυρίζεται ότι ακολουθεί αρχές, ότι θέλει να βάλει τάξη στo άναρχο τηλεοπτικό τοπίο, να συντρίψει τους ολιγάρχες των μίντια. Για την ακρίβεια, τo τελευταίο το ισχυριζόταν παλαιότερα, δεν ακούμε να το προβάλλει καθόλου τελευταία (πλέον μιλάει μόνο για την ανάγκη να μπει τάξη). Κι αυτό λέει πολλά σε όποιον δεν πάσχει από οξεία συριζίτιδα.
Να το πιάσουμε διαφορετικά. Είναι δυνατόν οι καναλάρχες, δηλαδή ο Ψυχάρης, ο Μπάμπολας, ο Βαρδινογιάννης, ο Κυριακού, ο Αλαφούζος, να παρακολουθούν απαθείς την κυβέρνηση, με πρωτομάχο τον Παππά, να προσπαθεί να τους συντρίψει και να μην αντιδρούν καθόλου; Οχι μόνο να μην καταγγέλλουν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, αλλά να μην ανοίγουν πόλεμο στην κυβέρνηση απ’ αφορμή την πολιτική της, που δίνει ουκ λίγες αφορμές (και μόνο το ασφαλιστικό θα αρκούσε);
Ο Ψυχάρης έγραψε ένα άρθρο δημοσιεύτηκε και στο «Βήμα» και στα «Νέα»), που δεν περιλαμβάνει καμιά καταγγελία της κυβέρνησης. Ο τίτλος του ήταν «Ποιοι είναι οι "νταβατζήδες" των Μέσων Ενημέρωσης;» και περιοριζόταν στο να διαφημίσει το θεάρεστο έργο του Mega από τότε που λειτουργεί. Eκλεινε με ένα υστερόγραφο προειδοποίησης και όχι καταγγελίας: «Δεν είναι σαφές πού οδηγεί η αναφερόμενη κυβερνητική πρόθεση να επιβάλει ευταξία στον τηλεοπτικό χώρο παίζοντας με τους αριθμούς εν μέσω φημών περί συγκροτήσεως τηλεοπτικών σταθμών ιδιαιτέρως φιλιών προς ορισμένους πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες. Το μέλλον θα δείξει»!
Αφηνε, δηλαδή, το ελεύθερο στην κυβέρνηση να ψηφίσει το νομοσχέδιό της (για να μην ξεφτιλιστεί), προειδοποιώντας την να τηρήσει τα «συμφωνημένα» και να μη δοκιμάσει να κάνει παιχνίδια που θα πλήττουν τους εν ενεργεία μεγαλοκαναλάρχες.
Είναι δυνατόν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, που φιλοδοξούν κάποια στιγμή να πάρουν τη θέση των συριζανέλ στην κυβέρνηση και ξέρουν ότι χωρίς τη βοήθεια των μιντιαρχών δεν μπορούν να καταφέρουν τίποτα, να μην ξεσηκώνουν τον κόσμο, αλλά η κοινοβουλευτική διαδικασία συζήτησης και ψήφισης του εν λόγω νομοσχέδιου να προκαλεί μόνο βαριεστημάρα και χασμουρητά; Στην αρχή γκρίνιαζαν μόνο για τη διαδικασία του επείγοντος με το οποίο κατέθεσε η Κυβέρνηση το νομοσχέδιο. Στη συνέχεια, όταν αποκαλύφθηκε ότι οι καναλάρχες είχαν ήδη «ξεσηκώσει» την Κομισιόν, η οποία έχει στείλει κάποια επιστολή στην κυβέρνηση, άρχισαν να γκρινιάζουν και για το ρόλο που επιφυλάσσει στον εαυτό του ο Παππάς.
Οπως είναι γνωστό, το νομοσχέδιο Παππά είχε κατατεθεί στη Βουλή με πολλά ταρατατζούμ τον Ιούλη. Δεν ψηφίστηκε προεκλογικά, όμως. Με διάφορα τερτίπια η κυβέρνηση ανέβαλε την ψήφισή του. Αν οι «ολιγάρχες» αισθάνονταν ότι απειλούνται απ’ αυτό το νομοσχέδιο, γιατί στήριξαν προεκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ; Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε «να συντρίψει τους ολιγάρχες», γιατί έσπευσε προεκλογικά να «χώσει» 600.000 ευρώ στο Μέγαρο Μουσικής του Συγκροτήματος, εισπράττοντας ως αντάλλαγμα εκείνο το πρωτοσέλιδο των «Νέων» με την τεράστια φωτογραφία του Τσίπρα και τον εύγλωττο τίτλο «Μόνος εναντίον όλων»; Αν οι «ολιγάρχες» αισθάνονταν απειλούμενοι με συντριβή, θα χαρακτήριζαν τα «Νέα» του Ψυχάρη την προκήρυξη των εκλογών «τελευταία σφυριά στο ελληνικό πολιτικό κατεστημένο από τα αριστερά ώς τα δεξιά», αποθεώνοντας τον Τσίπρα;
Το παζάρι ξεκίνησε προεκλογικά (εξ ου και η αναβολή στην ψήφιση του νομοσχέδιου) και το «ντιλ» έκλεισε μετεκλογικά. Δεν χρειάζεται να καταφύγουμε στα σενάρια που κυκλοφόρησαν για μυστικές συναντήσεις σε βίλες. Κρίνουμε από το αποτέλεσμα, αδιαφορώντας για το πώς έφτασαν σ’ αυτό το αποτέλεσμα. Το νομοσχέδιο είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των καναλαρχών. Με τις προϋποθέσεις που τίθενται ως προς το απαραίτητο μετοχικό κεφάλαιο, τον κτιριακό και τεχνικό εξοπλισμό, τη στελέχωση και τον αριθμό των εργαζόμενων, δεν υπάρχει περίπτωση οποιοσδήποτε άλλος πλην των καναλαρχών να στήσει κανάλι.
Η κυβέρνηση κρατάει για λογαριασμό της δυο κλειδιά. Τον αριθμό των αδειών και την τιμή εκκίνησης. Και τα δύο δε ρυθμίζονται από το νόμο, αλλά παραπέμπονται στην έκδοση υπουργικών αποφάσεων (του Παππά για τον αριθμό των αδειών, των Παππά-Τσακαλώτου για την τιμή εκκίνησης). Γιατί τα δυο αυτά ζητήματα-κλειδιά δε ρυθμίζονται με το νόμο, αλλά παραπέμπονται σε μελλοντικές υπουργικές αποφάσεις, χωρίς μάλιστα να τίθεται δεσμευτική χρονική προθεσμία για την έκδοση αυτών των αποφάσεων; Γιατί απλούστατα οι Τσιπραίοι θέλουν να έχουν ένα χαρτί στα χέρια τους για να το χρησιμοποιήσουν στο παζάρι με τους καναλάρχες. Κανείς δεν μπορεί να πει αν και πότε θα εκδοθούν αυτές οι αποφάσεις. Δε θα είναι η πρώτη φορά που ένας νόμος θα παραμείνει ανεφάρμοστος επειδή δεν εκδόθηκαν οι προβλεπόμενες υπουργικές αποφάσεις.
Μια φράση από ανακοίνωση του ΕΣΡ (που διεκδικεί τα δικά του προνόμια) θα βοηθήσει να καταλάβουμε τι ακριβώς τρέχει με το νομοσχέδιο Παππά για τις τηλεοπτικές συχνότητες: «Το σχέδιο νόμου ακολουθεί την πεπατημένη των προηγούμενων ανεφάρμοστων νόμων όπου όλα ανατίθενται στους αρμόδιους υπουργούς, ενώ το ΕΣΡ περιορίζεται σε μια απλή γνωμοδοτική αρμοδιότητα». Η ανακοίνωση αυτή εκδόθηκε λίγες μέρες πριν τις εκλογές της 2θής Σεπτέμβρη. Εκτοτε, δεν άλλαξε τίποτα στο νομοσχέδιο. Τα κρίσιμα ζητήματα εφαρμογής παραμένουν ανοιχτά.
Οι καναλάρχες μια χαρά θα μπορούσαν να συνεχίσουν και με προσωρινές άδειες, όπως τόσα χρόνια τώρα. Ή να πάρουν κανονικές άδειες (δεκαετούς διάρκειας) σε τιμή που θα καθορίσουν παρασκηνιακά οι ίδιοι και με όρους που θα τους επιτρέψουν στην πραγματικότητα να πληρώσουν ψίχουλα. Αν μάλιστα υπάρξει παρέμβαση από την Κομισιόν, όπως τότε με το «βασικό μέτοχο» των Καραμανλή-Ρουσόπουλου, με τον οποίο ο δεξιός πρωθυπουργός πίστεψε ότι μπορεί να στριμώξει τους «νταβατζήδες» (όπως τους απεκάλεσε χλαπακιάζοντας γιαουρτλού κεμπάπ σε γνωστό σουβλατζίδικο στο Μοναστηράκι), μπορεί σύντομα να δούμε τον Παππά ν’ αρχίσει το ράβε-ξήλωνε στο νομοσχέδιό του.
Το μόνο βέβαιο είναι πως οι καναλάρχες δεν ανησυχούν. Ακόμα και η προειδοποίηση του Ψυχάρη περί «συγκροτήσεως φιλίων τηλεοπτικών σταθμών» γίνεται περισσότερο «για να σφίξουν οι κώλοι» στο Μαξίμου και όχι επειδή ο Ψυχάρης φοβάται τον Κουρή και τον Βρυώνη, που -σύμφωνα με όσα γράφονται- είναι αυτοί με τους οποίους νταραβερίζεται ο Παππάς. Ολοι θα πάρουν μερίδιο και οι μεγαλοκαναλάρχες το μερίδιο του λέοντος.
Διαβάστε από την ίδια εφημερίδα:
Τρόικα – Κυβέρνηση: Στενές επαφές τρίτου τύπου!
Δημοσίευση σχολίου