Αρκετά ενδιαφέρον το κύριο θέμα με το οποίο κυκλοφορεί το περιοδικό Hot Doc. Αναφέρετε στο αποτέλεσμα που είχαν –σε δικαστικό επίπεδο- οι καταγγελίες που είχαν γίνει και μάλιστα από θεσμικά όργανα όπως η Επιτροπή της βουλής και οι ανακριτικές αρχές της Κύπρου, σε βάρος του Αντρέα Βγενόπουλου.
Αρχικά και πριν μιλήσουμε για την συγκεκριμένη περίπτωση να εκφράσουμε την πλήρη διαφωνία μας με το οπτικό πρίσμα που ο πρώην φίλος και σύντροφος Κώστας Βαξεβάνης –που υπογράφει το συγκεκριμένο ρεπορτάζ- προσεγγίζει το όλο θέμα. Ολο το πρόβλημα του Κ.Β εστιάζεται σε πρόσωπα –όπως και στο παρελθόν με το «παραδικαστικό κύκλωμα»- και προσπαθεί να εδραιώσει την άποψη ότι η λειτουργία της αστική δικαιοσύνης είναι θέμα προσώπων, και όχι μηχανισμός ενός συστήματος.
Ο Κώστας δεν στερείται πολιτικής αντίληψης. Γνωριζόμαστε εδώ και δεκαετίες, πριν χωρίσουν, πολιτικά, οι δρόμοι μας. Αφού όμως επέλεξε να στηρίζει, έστω και κριτικά, τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναμενόμενο να αναθεωρήσει τις απόψεις που είχε όταν δήλωνε κομμουνιστής.
Και οι απόψεις των κομμουνιστών για την αστική δικαιοσύνη, που βασίζονται στην μαρξιστική – λενινιστική θεώρηση είναι ξεκάθαρες.
Οπως το κράτος είναι όργανο της ταξικής κοινωνίας και ιδιαίτερα της κυρίαρχης τάξης, της αστικής (που κατέχει τα μέσα παραγωγής και εκμεταλλεύεται την εργατική τάξη), έτσι και η Δικαιοσύνη, που είναι στοιχείο αυτού του ταξικού κράτους, είναι και αυτή ταξική γιατί υπηρετεί, στα πλαίσια του κράτους, το ταξικό εκμεταλλευτικό σύστημα, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, το καπιταλιστικό σύστημα.
Τα συνταγματικά νομικά διατάγματα του αστικού κράτους, με βάση τα οποία κινείται η Δικαιοσύνη, είναι κομμένα και ραμμένα να δίνουν λεφτά στους πλούσιους και γροθιές στους εργαζόμενους αποτελώντας βασικό δεκανίκι του καπιταλιστικού συστήματος.
Στις συνθήκες του καπιταλισμού, δεν υπάρχει δημοκρατία, ελευθερία, δικαιοσύνη για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Το κράτος τους και οι καπιταλιστές είναι θανάσιμοι εχθροί της εργατικής τάξης και όλων των εκμεταλλευόμενων λαϊκών στρωμάτων.
Κι αυτό το κράτος στο οπλοστάσιο του διαθέτει ένα βασικό όπλο. Την αστική δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της, την εξουσιαστική κάστα των δικαστών.
Είναι δηλαδή εντελώς αποπροσανατολιστικό να εντοπίζει το όλο θέμα με την υπόθεση Βγενόπουλου, ο Κ. Βαξεβάνης, στον παραγκωνισμό κάποιων «άξιων» δικαστών και στην «ανεπάρκεια» κάποιων άλλων που ασχολήθηκαν με τις λαμογιές του τραπεζίτη. Βλέπει –σε γνώση του- το δέντρο και χάνει το δάσος.
Για να μην κάνουμε «ζημιά» στην κυκλοφορία του περιοδικού, παραθέτουμε την εισαγωγή του κειμένου που μας έδωσε το ερέθισμα να κάνουμε αυτή την ανάρτηση για να πάρουμε μια εικόνα της υπόθεσης.
Ενα πραξικόπημα διάρκειας, με πρωταγωνιστές παράγοντες της Δικαιοσύνης και θεατές όσους θα έπρεπε να παρέμβουν, βρίσκεται σε εξέλιξη. Η ανατροπή των κανόνων λειτουργίας της Δικαιοσύνης και της λογικής γίνεται για χάρη του επιχειρηματία Ανδρέα Βγενόπουλου. Οι συμπτώσεις, που οδηγούν συνεχώς την έρευνα για τον Βγενόπουλο σε αναβολές, είναι πολλές για να είναι απλές συμπτώσεις.
Ας ξεκινήσουμε από το απλό και κατανοητό από τον καθένα. Τρεις τραπεζίτες, οι οποίοι κατηγορήθηκαν για τη χορήγηση θαλασσοδανείων και ευνοϊκών δανείων από τις τράπεζές τους, οι Ρέστης, Λαυρεντιάδης και Φιλιππίδης, ερευνήθηκαν από την Εισαγγελία και έχουν ασκηθεί εναντίον τους διώξεις. Οι διώξεις στηρίχθηκαν σε πορίσματα της Τράπεζας της Ελλάδος, τα οποία συντάχθηκαν με εισαγγελικές εντολές.
Στην περίπτωση Βγενόπουλου, παρότι αυτός που του αποδίδει ευθύνες είναι η ίδια η Κυπριακή Δημοκρατία, κανένα πόρισμα δεν έκανε η Τράπεζα της Ελλάδος για το σύνολο των κόκκινων δανείων, ενώ, στην καρδιά της Εισαγγελίας, εισαγγελείς καταφεύγουν σε παρανομίες που ευνοούν τον Βγενόπουλο ενώ άλλοι διώκονται επειδή ακριβώς κατήγγειλαν τις παρανομίες.
Δημοσίευση σχολίου