«Οι παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν σε φαλκίδευση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης είναι είτε εξωτερικοί και άσχετοι με τη Δικαιοσύνη είτε εσωτερικοί, δηλαδή παράγοντες που έχουν σχέση με τους δικαστικούς λειτουργούς. Στην πρώτη κατηγορία μπορεί να περιληφθούν βούληση και προσπάθειες, εμφανείς ή αφανείς, των άλλων δύο λειτουργιών, και κυρίως της εκτελεστικής, αλλά και των κομμάτων και του Τύπου να απονευρώσουν τη Δικαιοσύνη με σκοπό να την καθιστούν θεραπαινίδα του, προκειμένου να επιτύχουν διάφορους πολιτικούς στόχους, άσχετους με την απονομή του δικαίου», είπε η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου στη γενική συνέλευση της Ενωσης Εισαγγελέων.
Και το Συγκρότημα Ψυχάρη της αφιέρωσε την επομένη δισέλιδο αφιέρωμα, πρωτοσέλιδο «χτύπημα» και ένα από τα κεντρικά άρθρα της καθημερινής του φυλλάδας, με τίτλους όπως «Το κατηγορώ των εισαγγελέων», «Αφήστε τη Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της», «Αγωνία».
Αγωνία για τι; Για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης; Ας γελάσουμε. Ειδικά όταν αναφερόμαστε στα ανώτερα κλιμάκια της δικαστικής κάστας και σε καριερίστες τύπου Ευτέρπης Κουτζαμάνη, που ανέβηκαν την κλίμακα «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι». Και «κείνοι» είναι, βέβαια, οι εκπρόσωποι της πολιτικής εξουσίας και οι απολήξεις τους μέσα στο δικαστικό σώμα.
Η κα Κουτζαμάνη τον Ιούνη συνταξιοδοτείται, οπότε «δεν έχει κανέναν ανάγκη». Η ίδια χρωστά, ασφαλώς, χάρη στον πατριώτη της X. Αθανασίου, από το δικαστικό σώμα προερχόμενο επίσης, που την τοποθέτησε σ' αυτό το πόστο. Ικανότητες ιδιαίτερες δε διαθέτει, ούτε τα Νομικά της είναι εξαιρετικά, υπήρξε όμως ανέκαθεν άκρως «επικοινωνιακή», ήτοι με πολύ καλές δημόσιες σχέσεις, ιδιαίτερα με το δικαστικό ρεπορτάζ (είχαμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε σε μια από τις μεγάλες πολιτικές δίκες στον Κορυδαλλό, στην οποία η Ε. Κουτζαμάνη κατείχε την έδρα του τακτικού εισαγγελέα). Εύλογα μπορεί κανείς να πει ότι «ξεπληρώνει υποχρεώσεις» τώρα που κλείνει την καριέρα της.
Γιατί κατέστη αυτό αναγκαίο; Γιατί μπορεί ο υπουργός Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλος να μην έχει τις απαραίτητες διασυνδέσεις στο δικαστικό σώμα και δη στους πιο συντηρητικούς του κύκλους, έχει όμως δίπλα του ως αναπληρωτή υπουργό τον Δ. Παπαγγελόπουλο, που διαθέτει όλα τα τυπικά προσόντα: δεξιός (δεξιότατος), κορυφαίος δημοσιοσχεσίτης, με καριέρα στις μυστικές υπηρεσίες και προερχόμενος από τον εισαγγελικό κλάδο. Ολα τα προσόντα στη συσκευασία του ενός. Κι επειδή η πολιτική πάντοτε κυριαρχούσε στα του δικαστικού σώματος, στην πραγματικότητα ζούμε μικρές μάχες του μεγάλου πολέμου Αθανασίου VS Παπαγγελόπουλος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φρέσκος στην κυβέρνηση. Εξαιρετική δύναμη δε διαθέτει ούτε στο δικηγορικό κλάδο ούτε στο δικαστικό σώμα. Πρέπει να χρησιμοποιήσει τις δυνατότητες που του δίνει η εξουσία για να φτιάξει το δικό του μηχανισμό. Αυτό δε γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη και δε γίνεται «αναίμακτα». Οι κατεστημένες κλίκες θ' αντιδράσουν και θα χρησιμοποιήσουν τις δικές τους δυνατότητες. Επικαλούμενες πάντοτε την... ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Αυτό που στη ζωή δεν υπάρχει, είναι όμως καταγεγραμμένο στις θεμελιώδεις συνταγματικές διατάξεις.
Δεν είναι καινούργια όλ' αυτά, τα πέρασε και το ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ’80. Όταν, μάλιστα, βλέπουμε ένα από τα μεγαλύτερα Συγκροτήματα των ΜΜΕ να «υιοθετεί» την εισαγγελέα που πετάει «χοντρές μπηχτές» κατά της κυβέρνησης, θα πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι λειτουργούν υπόγειες διαδρομές που προσδίδουν στον πόλεμο πολυμέτωπο χαρακτήρα.
Ολ’ αυτά είναι παιχνίδια εξουσίας. Παιχνίδια εξουσίας που έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτό που οι ανταγωνιζόμενοι υποτίθεται ότι απορρίπτουν: ότι η αστική Δικαιοσύνη είναι θεραπαινίδα του καπιταλιστικού συστήματος, ενώ η σχετική ανεξαρτησία της δεν αφορά το σύστημα, αλλά τις πολιτικές κλίκες που το διοικούν κάθε φορά. Αυτό όμως ρυθμίζεται. Κάθε φορά.
Δημοσίευση σχολίου