Eλεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ
( Ρήγας Παλαμήδης-Ψυρρή 3 -Ψυρρής Αθήνα)
Πριν λίγο καιρό έφτασε στην ανοιχτή συνέλευση του Αυτοδιαχειριζόμενου Θεάτρου ΕΜΠΡΟΣ αυτή η επιστολή-πρόταση από μία Ελληνίδα που ζει στην Τουρκία, την Όλγα.
"Θέλω καταρχήν να σας μιλήσω πολύ σύντομα, για τις αυτοδιοικούμενες, ελεύθερες γειτονιές στη Κωνσταντινούπολη.
Δεν ήξερα πως υπάρχει κάτι τέτοιο, παρά το ότι μένω στην Τουρκία 3 χρόνια. Σπουδάζω αρχιτεκτονική, κανένας φίλος μου, ή συμφοιτητής μου δεν το ήξερε, παρά το ότι έψαχνα συνεχώς. Αυτό το καλοκαίρι πήρε το μάτι μου μια ανακοίνωση για ένα διαγωνισμό αρχιτεκτονικής.
Στο μπάννερ είχανε μια φράση του Ανρί Λεφεμπρ, "Το δικαίωμα στην πόλη και την αστική πολιτική".
Παρακάτω η επεξήγηση έγραφε: "Στόχος μας είναι να γιατρέψουμε τις πόλεις μας μαζί με τους κατοίκους. Απαραίτητη προϋπόθεση: συμμετοχή σε ξενάγηση στην γειτονιά. Σημείωση: Δεν υπάρχει χρηματικό έπαθλο. Δεν είναι διαγωνισμός, είναι συνεργασία. Διοργανωτές: Συμβούλιο του Λαού, Συμβούλιο Αρχιτεκτόνων. Αρχιτέκτονες και Πολιτικοί Μηχανικοί για το λαό."
Μου τράβηξε αμέσως την προσοχή, κυρίως λόγο του ότι είχα πρόσφατα αρχίσει να διαβάζω για τις πολιτικές της κυβέρνησης, στα θέματα αγοραπωλησίας γη και ιστορικά τον τροπο με τον οποίο η Κωσταντινούπολη έγινε μια χαοτική Μητρόπολη με μηδαμινό σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή.
Χωρίς να μπω σε πολλές λεπτομέρειες, γιατί θεωρώ πώς είναι πιο ωραίο τέτοια θέματα να συζητούνται με άμεση ανθρώπινη επαφή, όταν πήγα στη γειτονιά αυτό που μου τράβηξε την προσοχή ήταν πάνω απ'όλα η καλοσύνη των ανθρώπων.
Πήγα με ελάχιστα χρήματα, και όσες μέρες ήμουν εκεί, δεν με αφήσανε νηστική, και συνεχώς προσπαθούσανε να περάσουν χρόνο μαζί μου. Πρόσεξα πώς διψούσαν να μοιραστούν τη ζωή, τις εμπειρίες και τις ιστορίες τους. Πραγματικά ενώ βρίσκονται στο κέντρο της Μητρόπολης, ζούνε αποκομμένα (προφανώς την κυβέρνηση δεν τη συμφέρει να δει ο κόσμος τον τρόπο ζωής τους). Επίσης ζούνε σε καταστάσεις πραγματικής φτώχειας, αλλά οι ζωές τους είναι τόσο πλούσιες, που πραγματικά μου πήρε πάρα πολύ καιρό να το προσέξω. Πέραν των συναισθηματικών, οι άνθρωποι αυτοί έχουν εγκαταστήσει ανεμογεννήτριες, έχουν δημόσιο λαχανόκηπο (του λαού), δημόσιο ψιλικατζίδικο, χρησιμοποιούν συχνά ανταλλακτική οικονομία και το βασικότερο απαγορεύεται ενοικίαση κατοικιών.
Θα πρέπει σε αυτό το σημείο να εξηγήσω δύο πράγματα. Κατ' αρχήν, η κυβέρνηση ακόμη προσπαθεί να μπει σε αυτή τη γειτονιά, λόγω της μεγάλης αξίας που έχει η γη. Ο αγώνας τους δεν τελείωσε. Στον αγώνα τους έχουν την υποστήριξη μελών του Μαρξιστικού-Λενινιστικού Επανασταστικού κόμματος DHKP-C και της Αναρχικής οργάνωσης DAF, αλλά το βασικότερο πιστεύω είναι η αλληλεγγύη από κατοίκους άλλων περιοχών ανεξαρτήτως πολιτικής πεποίθησης.
Ίσως ακούσατε γι'αυτή τη γειτονιά όταν η Dilek Dogan δολοφονήθηκε, ή όταν σκοτώσανε τον Χασαν Φερίτ Γκετίκ, ή ίσως επειδή και ο Μπερκίν Ελβάν ήταν παιδί αυτής της γειτονιάς. Η ίσως το ακούτε πρώτη φορά τώρα. Mε αφορμή μια συζήτηση που είχα με τους διοργανωτές του διαγωνισμού κατάλαβα ότι όλος ο κόσμος ξέρει την Κριστιάνια, η Ευρώπη σίγουρα έχει ακούσει για τα Εξάρχεια όμως στην Τουρκία, προσπαθούν να σβήσουν την ύπαρξη μιας τέτοιας γειτονιάς. Ο διαγωνισμός σίγουρα βοήθησε στο να ακουστεί κάπως στην Τουρκία. Γιατί όμως να σταματήσουμε εκεί; Η Ελλάδα, που τόσο βάρβαρα "διατάχθηκε" να μισεί τους Τούρκους, οι άνθρωποι που θα μπορούσανε να είναι τόσο κοντά μεταξύ τους, πρέπει να μάθουν. Να μάθουν και να παραδειγματιστούν.
Δεν θα περιμένουμε από καμία κυβέρνηση να μας σώσει. Θέλουμε πρώτα, να μας γνωρίσετε και να σας γνωρίσουμε. Θέλουμε να μοιραστούμε μαζί σας την εργασία μας, αλλά θέλουμε να μάθουμε κι από εσάς."
Αμέσως μετά την ανάγνωση αυτής της επιστολής η ανοιχτή συνέλευση του Ελεύθερου Αυτοδιαχειριζόμενου Θεάτρου ΕΜΠΡΟΣ αποφάσισε να γίνει μία ανοιχτή συζήτηση και η επικοινωνία μας με την Όλγα συνεχίστηκε για τον προγραμματισμό της.
Μετά από λίγες μέρες πήραμε το εξής μήνυμα :
"Στις 24 Ιανουαρίου 2016, θα γινότανε στο θέατρο Εμπρός μια ενημέρωση για τις αυτοδιοικούμενες γειτονιές της Κωσταντινούπολης, με ομιλητές από τη γειτονιά Kucuk Armutlu. Δυστυχώς, οι τελευταίοι μήνες στην Τουρκία είναι πάρα πολύ περίεργοι και επικίνδυνοι. Με ένα λακωνικό μήνυμα :''Δεν μπορούμε να έρθουμε, ζητάμε συγνώμη από τη συνέλευση του Εμπρός. Μη ρωτήσεις το λόγο, θα ενημερώσουμε όταν μπορούμε", ενημερώθηκα πώς οι καλεσμένοι μας, δεν μπορούν να έρθουν, αν και ευελπιστούμε πώς κάποια στιγμή στο μέλλον θα τα καταφέρουν."
Παρόλα αυτά πιστεύουμε, πώς τώρα , περισσότερο από ποτέ πρέπει ο κόσμος να μάθει για τους αγώνες στην Τουρκία. Τώρα που το Τουρκικό κράτος συνεχίζει τη γενοκτονία των Κούρδων και τις απάνθρωπες διώξεις αγωνιστών.
Την Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016 στις 7 το απόγευμα θα γίνει μια συζήτηση μέσω skype, όπου ως Ελληνίδα που ζει στη Τουρκία η Όλγα θα προσπαθήσει να μοιραστεί μαζί μας όσα γνωρίζει και βιώνει, με την ελπίδα να σχηματιστεί ένα κοινό έδαφος για μελλοντικούς αγώνες.
Μια ομιλία-συνομιλία για τη ζωή σε αυτοδιοικούμενες γειτονιές.
Ως κομμάτι της ενημέρωσης θα γίνει προβολή της ταινίας:
NON-SPACE: The Collapse of the City as Commodity.
και ύστερα θα συνεχίσουμε σε συζήτηση επί του θέματος.
ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΜΠΡΟΣ
+ σχόλια + 1 σχόλια
Henri Lefebvre/Ανρί Λεφέμπρ
Δημοσίευση σχολίου