Παραθέτουμε ένα αφιέρωμα στον Νίκο Πλουμπίδη. Το υπογράφει η ιστορικός Νατάσα Κεφαλληνού και κυκλοφόρησε σε ένθετο της εφημερίδας «Αγορά».
Στο ίδιο κείμενο περιγράφεται όλη η πολιτική κατάσταση της μετεμφυλιακής εποχής, τα «πέτρινα χρόνια» για τους κομμουνιστές καθώς είχε προηγηθεί η ήττα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, ενώ υπάρχουν εκτενείς αναφορές για την ανώμαλη εσωκομματική κατάσταση που επικρατούσε τότε στο ΚΚΕ.
Στο εισαγωγικό του κείμενο ο συγγραφέας και διευθυντής του περιοδικού «Ιστορία» Διονύσης Ν. Μουσμούτης σημειώνει:
Ο Νίκος Πλουμπίδης υπήρξε μία από τις πιο ηρωικές και ταυτόχρονα τις πιο τραγικές μορφές του ΚΚΕ. Μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού, ήταν το μόνο μέλος του Πολιτικού Γραφείου που παρέμεινε ασύλληπτο στην Αθήνα και η ηγεσία του έδωσε εντολή να αναλάβει την καθοδήγηση του παράνομου δικτύου. Παράλληλα, συνέδεσε το όνομα του με τις πρώτες προσπάθειες νόμιμης έκφρασης της Αριστεράς, το 1950-1951.
Η κατηγορία - εξόντωσή του είχε αίτια πολιτικά. Στο παρελθόν είχε επιδείξει ανεξαρτησία πνεύματος. Είχε διαφωνήσει: για την επιστολή Ζαχαριάδη προς τον υπουργό Ασφαλείας Κωνσταντίνο Μανιαδάκη γιατί έθετε τις δυνάμεις του ΚΚΕ στην υπηρεσία του Μεταξά στον πόλεμο του 1940, για τη συμφωνία του Λιβάνου, για τη συμμετοχή στην κυβέρνηση του Καϊρου, για τη συμφωνία της Καζέρτας, για την απόφαση να κρατούν τον ΕΛΑΣ έξω από την Αθήνα στα Δεκεμβριανά.
Η «υπόθεση Πλουμπίδη» θα μείνει στην Ιστορία και θα συζητηθεί όσο λίγες. Η αμφίπλευρη στοχοποίησή του από το αντικομμουνιστικό κράτος και το κόμμα του αναδεικνύει όσα συντελέστηκαν στο προσκήνιο και το παρασκήνιο της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα από το 1949 έως το 1954.
Ο Πλουμπίδης αναδείχθηκε στον συλλογικό μάρτυρα της αντισταλινικής και ανανεωτικής Αριστεράς, σε μάρτυρα που με αυτοθυσία επωμίστηκε τα λάθη και ενσάρκωσε με αξιοπρέπεια αξίες, όπως η σταθερότητα και η απόλυτη αφοσίωση στο κόμμα.
Διαβάστε: Το καθεστώς μετά τον εμφύλιο, οι Παράνομοι και η "υπόθεση Πλουμπίδη"
+ σχόλια + 7 σχόλια
Απο που και ως ρε σάπιοι και άθλιοι ο Πλουμπλίδης εκφρασε την αντισταλινική και ανανεωτική αριστερά;Για πόσο ακόμα θα σκυλέυεται τους ήρωες του ΚΚΕ για να τους φέρεται στα μέτρα της "αριστερά" σας.Η πιο βρώμικη η πιο προδοτική και η πιο ξεπουλημένη αριστερα είναι η ανανεωτική αντιΣταλινική αριστερα και οι αγώνες και οι θυσίες της ιστορίας του ΚΚΕ και των ανθρώπων του δεν έχουν καμια σχέση με τα μούτρα σας.Οπως έλεγε και ο Κάππος ο αντιΣταλινισμός είναι ο δειλός αντιΚομμουνισμός
Δεν λέει αυτό ρε συ. Μάθε να διαβάζεις. Ο τύπος που προλογίζει το αφιέρωμα προφανώς αναφέρεται ότι μετά την μεταπολίτευση ένα τμήμα της ρεφορμιστικής αριστεράς με κύριο την ομάδα Δρακόπουλου προσπάθησαν να φέρουν τον Πλουμπίδη "στα μέτρα τους" στα μέτρα τους. Και έχει δίκιο σ' αυτό.
Ορέ Γιώργη, από που βγάζεις τις ανοησίες που γράφεις ;;; Μάλλον εσύ πρέπει να "μάθεις να διαβάζεις". Και να μάθεις να στηλιτεύεις τις αντικομμουνιστικές παρλαπίπες που σερβίρουν ως "ένθετο" στην εφημερίδα "Αγορά" και σε άλλα παρόμοια "εύπεπτα" αντικομμουνιστικά έντυπα και όχι να επιχειρείς να συμμαζέψεις τα ασυμμάζευτα...τέτοια "προσαρμοστικότητα" βρέ αδερφέ μου κάθε φορά που ο αντικομμουνισμός βρωμάει και ζέχνει, ε δεν μπορεί να καμουφλάρει τις ψευτο-"αριστερές" εκδοχές της Ιστορίας που κατά καιρούς φιλοξενείτε και μετά τυφλότητας εκ των υστέρων υπερασπιζόσαστε...
ΣΠΥΡΟΣ
"Ο Πλουμπίδης αναδείχθηκε στον συλλογικό μάρτυρα της αντισταλινικής και ανανεωτικής Αριστεράς, σε μάρτυρα που με αυτοθυσία επωμίστηκε τα λάθη και ενσάρκωσε με αξιοπρέπεια αξίες, όπως η σταθερότητα και η απόλυτη αφοσίωση στο κόμμα."
Noμίζω πως και ο Μουσμούτης επίσης προσπαθεί να φέρει τον Ν. Π. στα ίδια μέτρα, που είναι και δικά του!
Σπύρο λέγομαι Γ. Γιαννακέλλης και επειδή έχω κάτι δεκαετίες στο κομμουνιστικό κίνημα είναι γνωστή μου η πολιτική τοποθέτηση. Από κει και πέρα μάθε στην διαφορά αυτού που κάνει κριτική στο ΚΚΕ μ' αυτόν που είναι αντικομμουνιστής. Δεν είναι δύσκολο. Με λίγη προσπάθεια θα το καταφέρεις.
Τελευταίο επειδή είσαι εντελώς αστοιχείωτος. Κάνε μια προσπάθεια να πληροφορηθείς για το ποιόν της ιστορικού Νατάσας Κεφαλληνού που υπογράφει το αφιέρωμα. Το ότι το δημοσίευσε στην "Αγορά" έχει καμιά σημασία; Και ο Μπογιόπουλος στην Real γράφει.
Χάνω τον καιρό μου τώρα που σου γράφω το ξέρω ... κάτι έχει πει ο Αϊνστάιν για το σύμπαν και την βλακεία ...
Επειδή είσαι ο διαχειριστής αυτού του BLOG, δεν σου παρέχεται το δικαίωμα να προβαίνεις σε προσωπικούς απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς... Στον μεν πρώτο σχολιαστή Παναγιώτη Θεοφάνους απευθύνεσαι με το "Μάθε να διαβάζεις", σε μένα δε με τα "επειδή είσαι εντελώς αστοιχείωτος" και "χάνω τον καιρό μου...κάτι έχει πει ο Αινστάιν". Γιατί αυτή η καταγέλαστη υπεροψία, ποιός νομίζεις πως είσαι ;;; Με ποιό δικαίωμα εκφράζεσαι κατ' αυτόν τον απαξιωτικό προσωπικό τόνο, μήπως γνωριζόμαστε προσωπικά ;;; Αυτό είναι το "κομμουνιστικό" ήθος που σε χαρακτηρίζει ;;; Είναι αυτή στάση κομμουνιστική, να προβάλεις την ταμπέλα της όποιας "δράσης σου" μέσα στο κομμουνιστικό κίνημα (τί να πούνε άλλοι κι άλλοι...), αρκεί να αποφύγεις να απαντήσεις στην αξιολογική μου κρίση, ότι οι επίμαχες φράσεις συνιστούν χυδαίο και απροκάλυπτο Αντικομμουνισμό ;;; Θα μπορούσα να σου απαντήσω αναλόγως και να σε προσγειώσω στο πραγματικό σου μπόϊ, αλλά σε αφήνω έκθετο στις μωρίες σου... Τέλος, οι συγκρίσεις σου μεταξύ Μπογιόπουλου και λοιπών "ποιοτικών" ιστορικών και αρθρογράφων είναι παντελώς άστοχες. Διότι, απλούστατα καθημερινά ο Κομμουνιστής Μπογιόπουλος αποδεικνύει αυτό που είναι, ενώ οι λοιποί αποδεικνύουν το αντίθετο απ' αυτό που δηλώνουν ή που κάποτε ήταν και το χειρότερο ότι συμμετέχουν ενεργά στο ξαναγράψιμο της Ιστορίας σε σαφώς ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ κατεύθυνση, πράγμα που έσπευσες να δικαιολογήσεις με χαρακτηρισμούς και καταφανώς αβάσιμη ερμηνεία. Και άν ασχολήθηκα μαζί σου, είναι γιατί δεν ανέχομαι τον ΥΠΟΥΛΟ αντικομμουνισμό, ιδίως από κομπορρήμονες και νεόκοπους και γιατί όλα αυτά κατατείνουν δόλια στη μείωση του ηθικού κύρους του τιμημένου ΚΚΕ, με την αχρεία σκύλευση της μνήμης αθάνατων στελεχών του, όπως ο Νίκος Πλουμπίδης που πέθανε με τις φράσεις «Τιμή μου εγώ, πάνω απ' όλα, έχω την τιμή του Κόμματος».Μακάρι κι ΑΛΛΟΙ να είχαν το ανάστημα να ΖΗΣΟΥΝ την κακομοιριά τους και τη χαμοζωή τους με τέτοια Κομμουνιστική Πίστη,Ηθική και Αυταπάρνηση...
ΣΠΥΡΟΣ
Ως γράφουσα του αφιερώματος, θα ήθελα να επισημάνω ότι το κείμενο που υπογράφω, ουδεμία μεταγενέστερη πολιτική αποτίμηση δεν έχει. Ο Πλουμλίδης ΔΕΝ θα μπορούσε να είναι ανανεωτικός, καθότι ανανεωτική Αριστερά δεν υπήρχε τότε, ο Πλουμπίδης ήταν και πέθανε φωνάζοντας "ΖΗΤΩ ΤΟ ΚΚΕ", παρά το γεγονός ότι εκείνο τον κατήγγειλε. Το αφιέρωμα επικεντρώνεται στην ηρωική πορεία αυτού του σημαντικού αγωνιστή του κομμουνιστικού κινήματος, που πρωταγωνίστησε στη δεκαετία 1940-50.
ΥΓ: Το κείμενο επίσης γράφτηκε για το περιοδικό Ιστορία Εικονογραφημένη, με το οποίο και συνεργάζομαι, και αναδημοσιεύτηκε στην Αγορά.
εδώ μπορείται να το δείτε ολόκληρο: https://istorika-ntokoumenta.blogspot.gr/2016/05/blog-post_46.html
ΚΑλοδεχούμενη η όποια κριτική, για το συγκεκριμένό όμως κείμενο και όχι για άλλα που υπογράφονται από διαφορετικά πρόσωπα.
Ευχαριστώ. Καλή συνέχεια
Δημοσίευση σχολίου