Ο «θείος» και το ΚΚΕ (Βίντεο)

Γράφει ο mitsos175. 

Ο Καραμανλής ο Α’, μας λένε, ο «θείος», νομιμοποίησε το ΚΚΕ. Σε ένα ενδιαφέρον άρθρο  ειπώθηκαν μερικές σωστές παρατηρήσεις για τον Κώτσο, αλλά όχι ο λόγος, το «γιατί».

Πριν τον πούμε, να μιλήσουμε λίγο για το γαλάζιο «μαντρί» και το «τσοπάνη» του. Ο Καραμανλής ήταν ένας αλαζόνας, που μόλις έβλεπε τα δύσκολα, την κοπάναγε στο εξωτερικό. Δεν άντεχε τις ήττες, αποτέλεσμα της αγανάκτησης, που δημιουργούσε η ίδια η πολιτική του. Πολιτική, που λίπαινε το φασισμό, που έκανε τους παρακρατικούς πραγματικούς κυβερνήτες αυτού του τόπου, μαζί με τις ΗΠΑ και φυσικά τα πλούσια παράσιτα.

«Άλλα νομιμοποίησε το ΚΚΕ»! Τι μας λέτε; Σοβαρά; Λοιπόν πράγματι μας έκανε «νόμιμους». Μάλιστα πολλά γίδια του στραβομουτσούνιασαν τότε, αφού ανησυχούσαν για τα σπίτια και τις… γυναίκες τους! Μην τους τα πάρουμε!
Τελικά τα σπίτια τα πήραν οι «κομμουνιστικές» Τράπεζες και οι τοκογλύφοι. Όσο για τις γυναίκες, δεν τις θεωρούμε «πράγμα» που ανήκει σε κάποιον, για να τις πάρει κάποιος άλλος.
Βέβαια μια έρευνα έδειξε πως επί κομμουνισμού στην Α. Γερμανία οι γυναίκες είχαν περισσότερους οργασμούς και λιγότερο άγχος. Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας τώρα.

Που λέτε, τα ακροδεξιά γίδια, αναπόσπαστο τμήμα του γαλάζιου κοπαδιού, κόντεψαν να πνιγούν από το κουτόχορτο που τους είχε σταθεί στο λαιμό. Δεν έφτανε που ο Καραμανλής (όχι η πλειοψηφία;) «έδιωξε τον βασιλιά», νομιμοποίησε και το ΚΚΕ!
Τα κομματόσκυλα λοιπόν τότε έλεγαν στο «ποίμνιο», πως το έκανε για να μην πάνε οι ψήφοι στα άλλα κόμματα που διεκδικούσαν την κουτάλα! «Δεξιά ενωμένη ποτέ νικημένη» και τα ρέστα. Μπακαλίστικη η δικαιολογία, αφού είχαμε τόση σχέση με τα αστικά κόμματα, όση η πυρηνική φυσική με τη μπουγάτσα, απολύτως καμία. Αφήστε το γεγονός πως, κάθε φορά που ο κόσμος αποφάσιζε να δώσει σ’ ένα κόμμα την εξουσία, έδινε τη μερίδα του λέοντος σε αυτό, ενώ τα άλλα έπαιρναν ότι περίσσευε, άσχετα με το πόσα κατέβαιναν στις εκλογές.

Ο πραγματικός λόγος νομιμοποίησης ήταν πως δεν μπορούσε πια να κάνει αλλιώς. Ήταν οι αγώνες των Κομμουνιστών. Ένα πολύ μεγάλο μέρος του κόσμου, ακόμα και άνθρωποι που δεν ανήκαν στο ΚΚΕ, απαιτούσε το τέλος των διωγμών και το αυτονόητο δικαίωμα του εκλέγεσθαι από οποιονδήποτε.
Βλέπετε, η στρατιωτική δικτατορία, που κατάστρεψε την Ελλάδα, που έχασε τη μισή Κύπρο, που λογόκρινε και καταπίεζε, είχε επικαλεσθεί τον «κομμουνιστικό κίνδυνο». Όταν ο κόσμος κατάλαβε πως ο πραγματικός κίνδυνος - θάνατος ήταν τα χουντικά αποβράσματα, απαίτησε να σταματήσει το παραμύθι με τον «κόκκινο δράκο», ρίχνοντας ταυτόχρονα μια κλωτσιά στα πισινά του Κοκού. Ο ιδρυτής της ΝΔ δεν μπορούσε να τα αποφύγει. Οι κομμουνιστές θα έβγαιναν από τις φυλακές, στις οποίες θα έμπαιναν για λίγο οι πρωτεργάτες του πραξικοπήματος. «Όταν λέμε ισόβια εννοούμε ισόβια» είχε πει. Βέβαια πότε αστός πολιτικός είπε αλήθεια;

Κάθε φορά που κατακτήθηκε ένα δικαίωμα, που πάρθηκε μια θετική απόφαση από το Κοινοβούλιο ή το Δικαστήριο, έγιναν πρώτα σκληροί αγώνες. Τίποτα δεν μας χαρίστηκε. Όχι μόνο στους Κομμουνιστές, αλλά και στους εργαζόμενους. Χρειάστηκαν μακροχρόνιες έντονες συγκρούσεις στις οποίες υπέφεραν άνθρωποι, μεγάλες κινητοποιήσεις και σκληρές μάχες. Όλα τα δικαιώματα που έχουμε σήμερα, όσα απέμειναν, δεν μας τα έδωσαν οι αστοί από την καλή τους την καρδιά. Άλλωστε σήμερα καταστρέφουν συστηματικά αυτά που οι προηγούμενοι κόπιασαν να αποκτήσουμε.

Έχουμε λοιπόν υποχρέωση να συνεχίσουμε να πολεμάμε την αδικία, την εκμετάλλευση. Οποιοσδήποτε εφησυχασμός θα κάνει τη ζωή μας εφιάλτη, πράγμα που ονειρεύονται τα πλούσια αρπακτικά και τα κόμματα - υπηρέτες τους.