Μιλούν για ειρήνη, για φιλία, για πρόοδο, για πατρίδα, για γλώσσα, για προδοσία ή εθνοκαπηλία… μόνο μια λέξη είναι απαγορευμένη: το ΝΑΤΟ. Αναφερόμαστε στην τριήμερη συζήτηση στη Βουλή για την έγκριση της συμφωνίας των Πρεσπών κατά την οποία, κανείς ομιλητής της κυβέρνησης ή της αστικής αντιπολίτευσης δεν έπιασε στο στόμα του το ΝΑΤΟ, λες και δεν είναι ο κεντρικός «παίχτης», ο «νονός» αυτής της διαδικασίας. Εξαίρεση σε αυτό το τοπίο οι βουλευτές του ΚΚΕ, οι οποίοι μπορεί να ανέδειξαν το ρόλο του ΝΑΤΟ αλλά υποβάθμισαν τον επιθετικό ρόλο του ελληνικού κεφαλαίου, καθώς και το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του «γειτονικού λαού» , τον οποίον δυσκολεύονταν να ονομάσουν.
Η ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στην Ατλαντική Συμμαχία και η ανάσχεση της ρωσικής επιρροής στα Βαλκάνια εμφανίζονται σαν παράλληλο κέρδος ή σαν ασήμαντη λεπτομέρεια. Από μικρό και από… Νατοϊκό μαθαίνεις την αλήθεια όμως. Έτσι και στο κείμενο που υπογράφουν 33 «εκσυγχρονιστές» «άνθρωποι των γραμμάτων» υπογραμμίζεται πως τα εθνικά αφηγήματα πως «εκτόπισαν από το προσκήνιο τον κύριο στόχο της συμφωνίας που δεν είναι άλλος από την σταθερότητα και την ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής με την εγγύηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ». Εκτός από τη διαστρέβλωση του ιστορικού παρελθόντος, οι περισσότεροι βουλευτές επέδειξαν την ικανότητά τους να «θάβουν» και να κόβουν στα ευρωατλαντικά μέτρα τη ζώσα, τη σημερινή ιστορία.
Δημοσίευση σχολίου