Εμπιστοσύνη στην δικαιοσύνη, και διαφωνία με την δράση του "Ρουβίκωνα" έκφρασε δημόσια ο ασθενής που εκβιάστηκε για φακελάκι από τον Θεοδωρόπουλο, τον γιατρό που επισκεφτήκαμε προχθές στο Κολωνάκι.
Για αρχή να πω ότι τιμά τον ασθενή η στάση του. Όποια ιδεολογία κι αν έχεις είναι αρετή να της μένεις πιστός . Ειδικά στα δύσκολα. Τον τιμά ως δημοκράτη που παραμένει πιστός στην αστική νομιμότητα ακόμα κι όταν αυτή τον προδίδει. Τον τιμά και ατομικά που βάζει στην άκρη την οργή του και δεν μας λέει «να αγιάσει το χέρι σας».
Αλλά…
Ένα θέμα είναι να είσαι πιστός σε μια ιδεολογία κι ένα άλλο το τι αποτελέσματα έχει αυτή η πίστη.
Ο άνθρωπος αυτός απευθύνθηκε στην δικαιοσύνη. Κι αυτή έκανε την δουλειά της άμεσα και υποδειγματικά.
Ποια ήταν η δουλειά της; Να βάλει στον γιατρό μια εγγύηση ίση με 5-6 φακελάκια και να τον αφήσει ήσυχο. Στο ιατρείο του τον βρήκαμε να δέχεται ασθενείς και να κάνει πιθανότατα ότι έκανε πάντα. Να τους εκβιάζει. Λογικά μέχρι να πάμε εμείς τα είχε βγάλει τα λεφτά της εγγύησης.
Μετά από κάνα δυο χρόνια θα γίνει μια δίκη. Θα καταδικαστεί. Θα ασκήσει έφεση. Μετά από άλλα δύο χρόνια εφετείο (αν δεν το ταράξει στις αναβολές) θα γίνει η τελική δίκη που ΙΣΩΣ τότε να του πάρουν την άδεια. (*Ούτε καν αυτό. Εφόσον διώκεται πλημμεληματικά η άδεια δεν μπορεί να του αφαιρεθεί. ΙΣΩΣ λοιπόν να καταδικαστεί να πληρώσει στο κράτος ένα μεγάλο αριθμό από φακελάκια. Μέχρι εκεί).
Πόσα φακελάκια θα έχει πάρει έως τότε από αιμορραγούντες ασθενείς;
Η διαφθορά είναι σύμφυτη με την ιδέα του κράτους, πάντα και παντού. Ανάλογα με την ιστορική δομή της θεσμισμένης εξουσίας αυτή εκδηλώνεται σε διαφορετικά πεδία.
Σε κράτη όπως ο Καναδάς ή η Σοβιετική ένωση η διαφθορά δεν πάτησε στον χώρο της περίθαλψης. Σε ένα βαλκανικό κράτος με την όσμωση δημόσιου και ιδιωτικού, με την ύπαρξη μιας λούμπεν μεσοαστικής ελίτ που μεσολαβεί ανάμεσα στο δημόσιο και την κοινωνική βάση (μεγαλογιατροί, μεγαλομηχανικοί, μεγαλοδικηγόροι κλπ) είναι αναμενόμενο η διαφθορά να κυριαρχήσει και στην περίθαλψη.
Έναν υποτίθεται δημόσιο τόπο που όμως ηγεμονεύεται από αυτές τις ελίτ.
Ένα πράγμα επισημαίνω: δείτε τα επαγγέλματα που ασκούσαν πιο πριν όσοι βουλευτές δεν ήρθαν από κομματικούς σωλήνες ή δεν τους έχωσαν για μπάστακες τους οι διάφοροι καπιταλιστές. Μεγαλογιατροί, μεγαλομηχανικοί, μεγαλοδικηγόροι… μαγεία;
Το κράτος ούτε μπορεί, ούτε βέβαια και θέλει να βάλει τέλος σε αυτό το φαινόμενο. Είναι η ίδια η δομή του που το εμποδίζει αλλά πάνω από όλα είναι η λούμπεν μεσοαστική ελίτ που δεν θα κάτσει να χάσει την κότα με τα χρυσά αυγά.
Τον τιμά τον ασθενή που τόλμησε και κατήγγειλε τον γιατρό στο 2ο φακελάκι κι όταν πια δεν είχε να δώσει αυτά που του ζήταγε το κάθαρμα.
Δεν θα κάνω το λιοντάρι, εγώ πιθανόν να είχα κάνει τράκα σε όλο τον Ρουβίκωνα για να τα μαζέψω. Θέλω να λέω ότι όταν όλα αυτά θα τελείωναν θα πήγαινα στον γιατρό με την μπετόβεργα για λίγη πραγματική αυτοδικία αλλά και πάλι τις προηγούμενες φορές που έδωσα φακελάκι για ανθρώπους μου στο τέλος η χαρά ή η λύπη ήταν ισχυρότερη από την διάθεση για εκδίκηση.
Η λογική «να καταγγείλει ο ασθενής» είναι ένα παραμύθι. Σοβαρά τώρα αν το παιδί σου κινδυνεύει εσύ θα πας να ρισκάρεις την ζωή του καταγγέλλοντας τον «αναντικατάστατο» μοναδικό και καταπληκτικό «επιστήμονα» που θα του σώσει την ζωή; Λυπάμαι δεν θα πας. Θα πουλήσεις σπίτι, αμάξι, θα βγεις και στην βίζιτα άμα χρειαστεί και θα μαζέψεις τα λεφτά. Κι αν στο σώσει το παιδί θα του πλύνεις τα πόδια κι αν το παιδί χαθεί δεν θα έχει καμιά σημασία. Η αστική δικαιοσύνη που εμπιστεύεται ο ασθενής είναι μια απάτη.
Ούτε η δράση μας πετυχαίνει κάτι. Ισως μόνο για κάνα εξάμηνο ο Θεοδωρόπουλος να κάνει τσάμπα αυτό που είναι υποχρεωμένος να κάνει τσάμπα, άντε και για κάνα δυο βδομάδες οι πιο κραγμένοι από τους λαμογιατρούς να μαζευτούν κάπως. Σε λίγες μέρες τα επιτακτικά χάδια που έφαγε ο γιατρός θα έχουν ξεχαστεί κι όλα θα γίνουν όπως ήταν.
Αλλά εμείς δεν πήγαμε να αποδώσουμε δικαιοσύνη ούτε να λύσουμε το πρόβλημα.
Πήγαμε για την δική μας οργή, ως προλετάριοι που μπορούμε να δούμε καθαρά αφού δεν τρέμουμε για την υγεία δικού μας ανθρώπου.
Πήγαμε για να δώσουμε ένα μήνυμα «η κοινωνική βάση σηκώνει χέρι» και φτύνουμε στα μούτρα σας και την κοινωνική σας θέση και την ζωή που «φάγατε στα θρανία» και σας λέμε ότι κανείς δεν σας χρωστάει «ευγνωμοσύνη» (των 1600 ευρώ το χειρουργείο) αλλά πολλές κλωτσιές.
Και το μόνο στοιχείο απονομής δικαιοσύνη που είχε η δράση μας ήταν το outing.
Ναι ρε καργιόλη, θα σε ξεφτιλίσουμε, θα βγει η μούρη σου δημόσια και θα σε στραβοκοιτάει ο σερβιτόρος, ο τροχονόμος, ο περιπτεράς.
Δεν υποστηρίζουμε την αυτοδικία. Το αναρχικό δίκαιο δεν μπορεί να βασιστεί στην αυθαιρεσία και την ανισότητα της ατομικής ή οχλοκρατικής απονομής δικαιοσύνης.
Δεν δικάσαμε, αντιδράσαμε. Δεν καταδικάσαμε, απαντήσαμε. Δεν στεκόμαστε από έδρας, μαχόμαστε. Με το παραδειγματικό και βολονταριστικό στοιχείο που έχει πάντα ο αναρχισμός.
Δεν ξέρουμε πως μπορεί να λυθεί το πρόβλημα με τα φακελάκια στον κόσμο που ζούμε. Λίγη τρομοκρατία από τα κάτω μια στο τόσο είναι πρόσκαιρο φαρμακάκι. Τίποτα περισσότερο. Η αστική δικαιοσύνη είναι πρόσχημα.
Ισως μόνο μια πλατιά κινητοποίηση της μάζας των τίμιων, αγωνιζόμενων γιατρών που θα επιχειρήσουν να καθαρίσουν την αυλή τους από τα μέσα να μπορούσε να μειώσει το φαινόμενο. Αλλά πόσα πια να φορτωθούν οι άνθρωποι που κρατάνε τα νοσοκομεία ανοιχτά, που πληρώνονται ψίχουλα, που αγωνίζονται συνδικαλιστικά για να διασωθεί ότι απέμεινε από την δημόσια υγεία;
Μερικά πράγματα έχουν να κάνουν με την φύση του κόσμου που ζούμε και δεν διορθώνονται μέσα σε αυτόν. Αυτό είναι το πρώτο που καταλάβαμε όσοι ενταχθήκαμε στον κόσμο του αγώνα. Λυπηρό, απαισιόδοξο αλλά έτσι είναι. Όσο η σκύλα που γεννάει κουτάβια όπως η διαφθορά που πλήττει την κοινωνική βάση παραμένει ζωντανή θα συνεχίσει να γεννάει. Η σκύλα αυτή είναι το κράτος και το κεφάλαιο.
Και ή θα μάθουμε να σκύβουμε το κεφάλι (και μια στο τόσο να χαιρόμαστε με τα επιτακτικά χάδια του κάθε ρουβίκωνα) ή θα την ξεπαστρέψουμε.
Δημοσίευση σχολίου