Ταυτόχρονα, ένα κύμα βίαιων επιθέσεων εναντίον των οπαδών του ΕΑΜ εξαπολύθηκε, ιδιαίτερα στην ύπαιθρο, από παρακρατικές φιλοβασιλικές οργανώσεις, πολλές από τις οποίες είχαν συνεργαστεί με τις κατοχικές δυνάμεις.
Η λευκή τρομοκρατία, με την ανοχή της εθνοφυλακής, έλαβε τρομακτικές διαστάσεις. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΑΜ (Μαύρη Βίβλος), από τη Βάρκιζα μέχρι τον Απρίλη του 1946 έγιναν 1.289 φόνοι, 6.671 τραυματισμοί, 30.000 βασανισμοί, 20.000 καταστροφές και λεηλασίες γραφείων ή κατοικιών.
Το έργο των παραστρατιωτικών οργανώσεων καθοδήγησαν και οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις, καθώς εξαπέλυσαν κύμα συλλήψεων και δικαστικών διώξεων εναντίον των μελών του ΕΑΜ. Μέχρι τέλη Δεκεμβρίου 1945 είχαν συνταχθεί 80.000 δικογραφίες για υποτιθέμενα κατοχικά αδικήματα.
Η συστηματική παραβίαση της Συμφωνίας της Βάρκιζας συνεχίστηκε από όλες τις κυβερνήσεις, με την ενίσχυση των Βρετανών οι οποίοι υποστήριζαν με κυνισμό ότι: «Η ιδιότητα του μέλους του ΕΑΜ πρέπει να θεωρηθεί μεγαλύτερο έγκλημα από ό,τι η συνεργασία με τους Γερμανούς» (Φόρειν Οφις, 19/4/1945).
Ετσι η καταστολή απλώθηκε σε όλες τις εκδηλώσεις της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής.
Οι Λευκές Βίβλοι, εκτός των άλλων, κατέγραψαν δικαστικές καταδίκες για τη «διανομή προκηρύξεως επαναστατικού περιεχομένου» που καλούσε σε «ειρηνικό αγώνα υπέρ της εκκαθάρισης του κρατικού μηχανισμού από τους δωσίλογους», για τη «διακίνηση φυλλαδίου με περιγραφή των κινητοποιήσεων της 25ης Μαρτίου στα χρόνια της Κατοχής», ακόμη και για «κατ’ οίκον πολιτικές συζητήσεις» (παραβιάσεις της Βάρκιζας, σ. 9).
Τέλος, τα ΜΜΕ και οι υπηρεσιακές εκθέσεις της εποχής ξεχειλίζουν από πληροφορίες για συλλήψεις και καταδίκες πολιτών επειδή «τραγούδησαν δημοσίως ΕΑΜικά άσματα». ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου