Γράφαμε σε προηγούμενη ανάρτησή μας για την εμπλοκή της λεγόμενης «4ης εξουσίας» σαν πυλώνας του αστικού συστήματος και για την ανάμειξη κάποιων «λειτουργών» της σαν φερέφωνα καπιταλιστών, τρωκτικών μυστικών κονδυλίων, φορείς παρασκηνιακών μεθοδεύσεων για το καναλιζάρισμα της λεγόμενης «κοινής γνώμης» και όχι μόνο.
Τώρα θα ασχοληθούμε με ένα παρόμοιο θέμα που ναι μεν είναι πιο ενδιαφέρον αλλά και «επικίνδυνο», σε ένα βαθμό. Θα μιλήσουμε για τους δημοσιογράφους οι οποίοι είναι όργανα ξένων και ντόπιων μυστικών υπηρεσιών.
Όταν λέμε ότι είναι επικίνδυνο αυτό το θέμα εννοούμε ότι διαχρονικά κανείς δεν τόλμησε να ασχοληθεί μ’ αυτό. Και ο λόγος είναι προφανής. Κανείς «δεν βάζει τα μαλλιά του στο μαγκανοπήγαδο», που λέει και η λαϊκή ρήση.
Το ότι υπάρχει πλειάδα δημοσιογράφων που ταυτόχρονα σιτίζονται και από μυστικές υπηρεσίες είναι ένα γεγονός αναμφισβήτητο. Μάλιστα ο Κώστας Τσαρούχας, ο μόνος δημοσιογράφος που προσπάθησε να κάνει μια σχετική έρευνα, την παράτησε στην πορεία, –ευνόητοι οι λόγοι- και αρκέστηκε να πει σε τηλεοπτική του παρουσία για «40 δημοσιογράφους που είναι πράκτορες της ΕΥΠ».
Να θυμίσουμε επίσης ότι οι μπάτσοι της Σκότλαντ Γιαρντ που ήρθαν εδώ στην ιστορία της 17Ν, έγραψαν μια έκθεση που την δημοσίευσε τα περιοδικό τους “Janes Intelligence Review”.
Στην έκθεση τους, λοιπόν, οι Αγγλοι πράκτορες αναφέρουν: «δημοσιογράφοι που δουλεύουν σε ΜΜΕ λειτουργούν ταυτόχρονα και ως κρατικοί υπάλληλοι».
Εμείς παρακάτω θα αναφέρουμε συγκεκριμένα ονόματα και γεγονότα.
Πριν απ’ αυτό όμως να κάνουμε μια τηλεγραφική ιστορική διαδρομή.
Την πρώτη αναφορά για δημοσιογράφους έμμισθα όργανα κρατικών υπηρεσιών την έχουμε για δημοσιογράφους του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη επί εποχής Βενιζελικού Ιδιωνύμου.
Το φαινόμενο αυτό παίρνει μαζικές διαστάσεις λίγα χρόνια μετά, επί δικτατορίας Μεταξά, όταν ο υφυπουργός Δημοσίας Ασφαλείας Κ. Μανιαδάκης, ιδρύει την «Υπηρεσία Διώξεως Κομμουνισμού» και τοποθετεί επικεφαλής της τον εκπαιδευμένο από την Γερμανική Γκεστάπο ανώτατο αξιωματικό της Αστυνομίας Πόλεων Σπύρο Παξινό.
Το αποκορύφωμα με την ένταξη πιθανόν και εκατοντάδων δημοσιογράφων στις μυστικές υπηρεσίες γίνεται το 1953 όταν ο ελληνοαμερικάνος πράκτορας της CIA Τομ Καραμεσίνης, αναλαμβάνει να "εκσυγχρονίσει" την «Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών – Ερευνών (ΚΥΠ-Ε)», -ένα δημιούργημα της CIA, με την συνδρομή Βρετανών πρακτόρων, που πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές του εμφυλίου πολέμου- μετονομαζόταν την σε σκέτο ΚΥΠ.
Τότε άρχισε να στρατολογεί χαφιέδες «πολυτελείας», με ιδιαίτερη προτίμηση σε δημοσιογράφους, για την αντιμετώπιση του «εσωτερικού κομμουνιστικού κινδύνου».
(Πολύ γλαφυρή η απεικόνιση αυτού του γεγονότος στην κινηματογραφική ταινία του Νίκου Τζίμα «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο». Σε σκηνή της παρακολουθούμε πρώην αριστερό δημοσιογράφο να δελεάζεται από τις «προσφορές» της ΚΥΠ και να γίνεται πράκτοράς της).
Με προϋπηρεσία στις μυστικές υπηρεσίες απ’ αυτά τα χρόνια, ο δημοσιογράφος Σάββας Κωνσταντόπουλος – ο θεωρούμενος και σαν «θεωρητικός της Χούντας»- στρατολόγησε στην ΚΥΠ δεκάδες δημοσιογράφους κατά την εποχή της Απριλιανής δικτατορίας. (Εχει την σημασία του ότι ο τύπος αυτός προερχόταν από τους «Αρχειομαρξιστές»).
Να ρθούμε τώρα στα χρόνια μετά την μεταπολίτευση. Αποκαλύφτηκαν δημοσιογράφοι πράκτορες της ΚΥΠ; Ξεκάθαρα και χωρίς καμιά αμφισβήτηση, θα λέγαμε ότι ήταν ελάχιστοι.
Αν δεν μας απατά η μνήμη μας ο πρώτος δημοσιογράφος που καταγγέλθηκε δημόσια σαν όργανο των μυστικών υπηρεσιών ήταν ο εκδότης του περιοδικού "Ρεσάλτο" Θύμιος Παπανικολάου. Εγραφε τότε ο διευθυντής της τροτσκιστικής-ρατσιστικής φυλλάδας «Σοσιαλιστική Προοπτική», Γιάννης Βερούλης: «Ο σύντροφος Θύμιος Παπανικολάου ζήτησε να με δει και μου είπε: Ότι ο επί πολλά χρόνια συνεργάτης του Δημήτρης Τούμπανης, τώρα τον κατηγορεί δημόσια σαν συνεργάτη της ασφάλειας την εποχή της χούντας. Μου παρέδωσε το τρισέλιδο κατηγορητήριο, και μου ζήτησε την κρίση μου. …Λοιπόν. Κατά τη γνώμη μου, με τα υπάρχοντα στοιχεία του κατηγορητηρίου, η ενοχή του κατηγορουμένου δεν έχει αποδειχθεί.
Και δεν είναι υποχρέωση του κατηγορουμένου να αποδείξει την αθωότητά του, αλλά του κατήγορου να αποδείξει τις κατηγορίες του. Κατόπιν αυτών, νομίζω ότι η ιστορία αυτή πρέπει να λήξει».
Αυτός συνεδριάζει με τον εαυτό του και βγάζει ετυμηγορία «επί του κατηγορητηρίου» γράφοντας «Κατά τη γνώμη μου, με τα υπάρχοντα στοιχεία του κατηγορητηρίου, η ενοχή του κατηγορουμένου δεν έχει αποδειχθεί».
(Λεπτομέρεια: Ο Θ. Παπανικολάου, υπήρξε υποψήφιος βουλευτής , συνεργαζόμενος με το ΚΚΕ, ενώ αντιφασίστες ισοπέδωσαν τα γραφεία του περιοδικού του εξ' αιτίας της ρατσιστικής αρθρογραφίας του).
Η πιο καραμπινάτη περίπτωση πατενταρισμένου χαφιέ – προβοκάτορα που εμφανίζεται είναι αυτή του δημοσιογράφου Ντάνου Κρυστάλη. Είναι πολύ γνωστή και δεν χρειάζεται να γράψουμε περισσότερα.
Αυτός επίσης που έχει καταγγελθεί δημόσια σαν δημοσιογράφος ασφαλίτης είναι και ο δημιουργός της ιστοσελίδας που υποστηρίζει την Ν.Δ., antinews, μακαρίτης πια Βασίλης Ζήσης.
Ο Δ. Ρίζος έχει γράψει γι' αυτόν άρθρα στα οποία τον λούζει με όλα τα «κοσμητικά» που διαθέτει η δημοσιογραφική πιάτσα: ρουφιάνος της ΚΥΠ, πρακτορίσκος της CIA, πλαστογράφος, άνθρωπος για όλες τις βρόμικες δουλειές κ.λπ. («Αδέσμευτος», 12.12.1994)».
Εδώ να κάνουμε μια παρένθεση
Ηταν 1η Απρίλη του 2007. Η εφημερίδα «Πριν» δημοσιεύει ένα ανυπόγραφο σχολιάκι που το τιτλοφορούσε «Διασπορά πρακτόρων».
Το κείμενο ανάμεσα στα άλλα έγραφε:
Η εργοδοσία της «Καθημερινής», εκτιμάει ότι συντάκτης του κειμένου ήταν ο δημοσιογράφος Γιώργος Δελαστίκ και τον απολύει, αφού ο τότε διευθυντής του «Πριν» εργαζόταν και στο έντυπο του Αλαφούζου.
Γιατί άραγε;
Να θυμίσουμε επίσης ότι ο Αλέξης Παπαχελάς, διευθυντής της "Kαθημερινής" και πολιτικός αναλυτής της τηλεόρασης του Σκάι, όπως γράφτηκε, έχει μετοχές ύψους 1.000.000 ευρώ στο συγκρότημα ΜΜΕ του Αλαφούζου. Αυτή η "επένδυσή του" -δεν γνωρίζουμε τι άλλες μπορεί να έχει- αποκλειστικά απ' την δημοσιογραφική του δουλειά, προέρχεται;
Με την ευκαιρία να φέρουμε στην μνήμη σας μια ερώτηση που είχε τεθεί στον Χρυσοχοϊδη, όταν αυτός ήταν υπουργός Μπάτσων και Καταστολής, από την ομογενειακή εφημερίδα της Αμερικής «Καλάμι» και δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ποιους εννοεί.
Από αυτά μαθαίνουμε ότι η αμερικανική πρεσβεία βαθμολόγησε με "άριστα" τον Παπαχελά και την εκπομπή του «Νέοι Φάκελοι», που προβαλλόταν από τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ, επειδή παρουσιάζουν με θετικό τρόπο τις αμερικανικές θέσεις. Μάλιστα ο Παπαχελάς "ενημέρωνε το γραφείο Τύπου της αμερικανικής πρεσβείας ακόμη και για τις λεπτομέρειες του ρεπορτάζ".
Αραγε για την "ψυχή της μάνας του", ο Παπαχελάς προχωρούσε σ' αυτές τις δραστηριότητες;
Κατά καιρούς έχουν παρουσιαστεί στην δημοσιότητα αρκετά ονόματα δημοσιογράφων -με πιο γνωστή την περίπτωση του Γιώργη Μασσαβέτα- τα οποία φέρονται να σχετίζονται με μυστικές υπηρεσίες, χωρίς όμως να υπάρξουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ξεκάθαρα κάτι τέτοιο.
Ειδικά την περίοδο που ήταν διοικητής της ΕΥΠ ο Ι. Κοραντής είχε "ανθίσει" το είδος του "ενοικιαζόμενου δημοσιογράφου-ασφαλίτη". Ατόμων δηλαδή τα οποία χωρίς να έχουν οργανική σχέση με την ΕΥΠ αναλάμβαναν "ειδικές αποστολές" με το αζημίωτο φυσικά.
Γι' αυτή την περίπτωση πιστεύουμε ότι θα μπορούσε να μας πει πολλά ο Γιώργος Τράγκας, (Αναφέρουμε το όνομα του γιατί ο ίδιος έχει ομολογήσει ότι συνεργάστηκε με την ΚΥΠ. Αφιλοκερδώς ισχυρίστηκε ο ίδιος αλλά αυτό αν θέλουμε το πιστεύουμε γνωρίζοντας ότι ο Τράγκας-Φράγκας είναι φραγκοφονιάς και δεν δίνει "ούτε του αγγέλου νερό", τζάμπα).
Και εδώ θα μου επιστρέψετε μια προσωπική αναφορά η οποία όμως δείχνει πόσο έχουν αλώσει τα ΜΜΕ οι μυστικές υπηρεσίες.
Αφορμή ήταν ο τρόπος που παρουσίασε αυτό το έντυπο την επίθεση που είχε κάνει, η 17Ν με δύο ρουκέτες στις εγκαταστάσεις του MEGA στην Παιανία.
Εγραφε τότε μεταξύ άλλων σε κείμενο της η 17 Ν: "Η «Ελευθεροτυπία» είναι η μόνη εφημερίδα όπου στα τελευταία χρόνια αποκαλύφθηκε με ντοκουμέντα ότι τρεις δημοσιογράφοι — εκ των οποίων οι δύο από τους σημαντικότερους συντάκτες της, ήταν πράκτορες της ασφάλειας και υποχρεώθηκαν ν' αποχωρήσουν".
Μετά απ' αυτό ο Φυντανίδης έκανε γαργάρα με ταβανόπροκές, αυτή την σοβαρότατη καταγγελία, γεγονός που αποδεικνύει την βασιμότητα των ισχυρισμών της 17Ν.
(Είναι μια άλλη ιστορία το πώς κατόρθωνε η επαναστατική οργάνωση να συλλέγει τέτοιες πληροφορίες).
Μετά από αρκετά χρόνια, σε παρέα που είμαστε με σύντροφο και φίλο, μέλος της 17 Νοέμβρη, του ανέφερα το συγκεκριμένο απόσπασμα από την προκήρυξη της οργάνωσής του -μου είχε κάνει εντύπωση και το είχα συγκρατήσει- και του ζήτησα να μου πει τα ονόματα.
Οντως μου είπε τα τρία αυτά ονόματα των δημοσιογράφων που ταυτόχρονα ήταν και έμμισθοι χαφιέδες της ασφάλειας.
Θυμάμαι ότι το όνομα ενός απ' αυτούς με αιφνιδίασε και μου προκάλεσε μεγάλη εντύπωση.
Συμπερασματικά δηλαδή καταλήγουμε ότι αν μόνο σε ένα ΜΜΕ εργαζόταν τρεις δημοσιογράφοι οι οποίοι σιτιζόταν και από τα ταμεία μυστικών υπηρεσιών, η εκτίμηση του Κ. Τσαρουχά που αναφέραμε αρχικά ότι υπάρχουν 40 δημοσιογράφοι πράκτορες της ΕΥΠ δεν πρέπει να απέχει απ' την πραγματικότητα.
Υ.Γ: Υπάρχει πολύ γνωστός δημοσιογράφος που έχει πάρει ένα τεράστιο χρηματικό ποσό από τα μυστικά κονδύλια του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, εμπλεκόμενος στο λεγόμενο "φιάσκο Ριανκούρ" με την 17Ν;
Υπάρχουν δημοσιογράφοι που ξεκοκάλισαν απίστευτα μεγάλα ποσά από την επικήρυξη της εξάρθρωσης της 17Ν;
Δημοσίευση σχολίου