Διεστραμμένοι παπάδες, κολασμένες καλόγριες. Θα μπορούσε να είναι τίτλος τσόντας, αλλά είναι η κατάσταση στην Αγία Εκκλησία. Υπάρχουν άπειρα αμαρτήματα, αλλά τα σεξουαλικά έχουν την τιμητική τους. Όχι πως το παπαδαριό δεν είναι και κλέφτες, απατεώνες, έμποροι ελπίδων, αλλά είναι και παιδεραστές, έκφυλοι, απόλυτα διεφθαρμένοι.
Βλέπεις καλό μου ποίμνιο, δηλαδή κοπάδι, όταν ο ανίερος ιερέας σου λέει “σκύψε ευλογημένη” (άλλος τίτλος τσόντας αυτός) δεν το κάνει για να σε ευλογήσει. Τότε είναι ευκαιρία να θυμηθείς πως έχεις τη μέση σου και δεν μπορείς να σκύψεις. Αλλιώς θα νιώσεις ένα τσούξιμο από πίσω.
Σε Μάνη και Κέρκυρα οι παπάδες προτιμούν ανήλικα κορίτσια. Αλλού έχουν πέραση τα αγοράκια. Ανήλικα ή ενήλικα. Υπάρχει και το ανέκδοτο:
Πάει ένας πιστός στη Μητρόπολη και ζητάει να δει το Μητροπολίτη.
Ανεβαίνει στο γραφείο του και βλέπει το γραμματέα του.
- Καλημέρα σας. Σας παρακαλώ, μπορώ να δω το Σεβασμιότατο; Ρωτάει
- Λυπάμαι. Αυτή τη στιγμή ο Σεβασμιότατος κοιμάται. Απαντά ο γραμματέας.
- Κατάλαβα. Είναι στην αγκαλιά του Μορφέα…. Λέει ο πιστός.
Τότε ο γραμματέας λέει σιγανά:
- Δεν ξέρω πως τον λένε. Πάντως σίγουρα είναι ναυτικός!
Πήγαν καλόγριες στην Αφρική και γύρισαν έγκυες. Αυτές όμως δεν έκαναν καμία αμαρτία. Απλά βρέθηκαν σε χωράφι με κρίνους. Κι οι χριστιανοί ταλιμπάν το μόνο που είπαν, ήταν πως έπρεπε να το κρατήσουν κρυφό! Και την κοιλιά τούρλα, πως θα τη δικαιολογήσουν; Έφαγαν πολλά φασόλια;
Το σεξ δεν είναι αμαρτία, οι παιδεραστές κι οι βιαστές όμως είναι πολύ αμαρτωλοί, κι αν υπήρχε Θεός ή Διάολος, θα τους ξέσκιζε στην Κόλαση, μαζί μ αυτούς που τους συγκαλύπτουν.
Αλλά δεν υπάρχει τίποτε και το ξέρουν. Αλλιώς δεν θα τολμούσαν να κάνουν τέτοια αίσχη.
“Παρεξήγηση ήταν” μας λέει ο σάτυρος βιαστής της Κέρκυρας. Καλέ ναι, έδειχνε στο παιδί τι είναι αμαρτία, ώστε αν το κάνει με άλλον, όταν μεγαλώσει, να πάει στην Κόλαση.
Δεν ξέρεις με τι να ξεράσεις. Με την ασέλγεια; Την υποκρισία; Το θράσος; Όλα αυτά μαζί;
Ένα ψαλίδι! Ένα ψαλίδι να τους τα κόψουμε. Τα γένια και τα... χτένια.
“Μεμονωμένες περιπτώσεις” καρδιά μου. Εδώ που τα λέμε όμως και μια μαφιόζικη συμμορία από μεμονωμένες περιπτώσεις αποτελείται.
Υπήρχαν και παλιότερα αυτά τα “θεάρεστα”. Μόνο που τότε δεν μαθαίνονταν τόσο εύκολα. Με τις καλόγριες πχ. Θα το ήξεραν τοπικά. Μόνο η πάπισσα Ιωάννα έγινε viral.
Έχω να σας πω ιστορίες από χωριά για κάτι τράγους. Ο θεός να σε φυλάει από τέτοιους ιερωμένους. Σε ένα διπλανό χωρίο ήταν ένας παπάς που δεν είχε αφήσει ούτε θηλυκή γάτα.
Πήδαγε ό,τι υπήρχε στο χωριό. Αυτός χάνονταν. Αν έκανε ταινίες, όπως ο Γκουσκούνης, θα ήταν διάσημος.
Αρκετά όμως με το σεξ, κουράστηκα. Είμαι και κάποιας ηλικίας, δεν μπορώ να μιλάω συνέχεια για παπάδες.
Θα πω λοιπόν για αρπαγές.
Η Εκκλησία θέλει τον οβολό μας. Κι επειδή είμαστε στο Ευρώ, τα Ευρώ μας. Όσο ζούμε πληρώνουμε κηφήνες. Οι παπάδες θέλουν να τους πληρώνουμε κι όταν δεν ζούμε.
Έτσι ασχολούνται με το μέγα θέμα της ταφής. Διότι, αν τον κάψουν το μακαρίτη, είναι αμαρτωλός.
Βασικά δεν είναι, αφού πιάνεται ότι έκανε όσο ζούσε, τουλάχιστο αυτό λέει το δόγμα. Αλλά ποιος το χέζει το δόγμα, όταν πρόκειται για λεφτά; Ολάκερος λόχος ζει από το πτώμα.
- Κι όσοι κάηκαν από φωτιά;
- Αυτοί ναι, εγκρίνονται!
Μπερδεύτηκα τώρα. Ίσως είναι άλλο ένα Μυστήριο της Εκκλησίας. Ίσως πάλι να πρόκειται περί υποκρισίας.
Εν πάση περιπτώσει δεν θα επιμείνω, θα πω μόνο πως υπάρχουν κάποια άλλα θέματα, που αφορούν τους ζωντανούς. Κι εκεί υπάρχει απογοήτευση. Διότι ακούω τα Ταλιμπανιστήρια να κηρύττουν το μίσος αντί για αγάπη.
“Θα έρθουν οι ξένοι και θα μας πουν πως να ντυνόμαστε”. Μα αυτό το κάνουν ήδη οι δικοί μας. Πως θα ντυθούμε, τι φάμε, πότε θα φάμε, αν θα κάνουμε σεξ, με ποιόν. Μια κόλαση γεμάτη περιορισμούς. Και φόβο.
Αυτόν λοιπόν το φόβο πρέπει να πολεμήσουμε και να τον νικήσουμε.
Κάποια παιδάκια που βιάστηκαν από παπάδες δεν φοβήθηκαν να μιλήσουν. Σίγουρα υπάρχουν κι άλλα.
Οφείλουμε να συμπαρασταθούμε στα θύματα το πιο οργανωμένου και αδίστακτου εγκλήματος. Του χειρότερου όλων. Της θρησκείας. Της φυλακής της λογικής, της αξιοπρέπειας, της ελευθερίας.
Δ. Πουλικάκος: Οι θρησκείες είναι η πρώτη και καλύτερη απάτη στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Είναι χειρότερο απ’ αυτό που έλεγε ο Μαρξ ότι είναι το «όπιο του λαού». Γιατί με το όπιο μπορείς να δεις και ωραία όνειρα, ενώ ο επί τούτου καλλιεργούμενος φανατισμός, δεν έχει τίποτα ωραίο. Η πίστη είναι άλλο πράγμα, βέβαια. Ο καθένας πιστεύει με διαφορετικό τρόπο. Τώρα το τι πιστεύει, το που πιστεύει, ο Θεός και η ψυχή του. Τα ιερατεία όμως είναι απάτη. Όσο απάτη είναι και οι αστρολόγοι ή οι καφετζούδες. Είναι το εμπόριο της ελπίδας ή το λαθρεμπόριο, αν θέλεις. Γιατί το εμπόριο εμπεριέχει και μια δόση τιμιότητας. Ενώ, αυτοί παίζουν με τις ψυχές των ανθρώπων. Αν και δεν ξέρουμε ακριβώς τι είναι ψυχή. Ίσως να έχει να κάνει και με αυτό.
Δημήτρης Πουλικάκος
Απόσπασμα από συνέντευξη του στην εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς"
Δημοσίευση σχολίου