Τώρα που έκαναν και την εμφάνισή τους τα "μεγάλα μέσα", ο κορονιϊός την έχει βάψει.
Ακόμα και να πιάσει κορόιδα τους μπάτσους που τον κυνηγούν για να τον συλλάβουν με τα 35 κερατάδικα που πληρώσαμε για να αγοράσουν - "στη μάχη για τον κορωνιό 35 ολοκαίνουργια περιπολικά της ΕΛΑΣ" -ανέφερε συγκεκριμένα η ειδησεογραφία- αν εισακουστεί η παράκληση του δεσπότη Εδεσσας και σουλατσάρουν για να τον μπουζουριάσουν και οι επουράνιες δυνάμεις, απ' την πρωτοκλασάτη ηγεσία μάλιστα -αν δεν το γνωρίζεται να σας ενημερώσουμε ότι υπάρχει ιεραρχία στον Παράδεισο-, ο λαμογιός την πάτησε.
Και είναι πολύ αισιόδοξος ότι ο υιός του θεού, θα κάνει τα κουμάντα του, όταν ακούσει το παρακάτω ποίημα - ψαλμό.
Είναι γραμμένο με τόσο εξαίρετο τρόπο, από τον ποιμενάρχη άγιο Εδεσσας, σε σημείο τέτοιο που δεν κατάλαβα τίποτα διαβάζοντας το.
Κάποιες λέξεις ξεκάρφωτες μπόρεσα να χαμπαριάσω και αυτές θα σχολιάσω στην συνέχεια.
Σας κάνω κοινωνούς του θρησκευτικού αριστουργηματικού πονήματος:
ΕΥΧΗ ΔΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΟΙΟΝ
Ποίημα Μητροπολίτου Εδέσσης ΙΩΗΛ
Κύριε Ιησού Χριστέ ό Θεός ημών, ό αρχίατρος των ψυχών καί τών σωμάτων, ό δι' ημάς ένανθρωπήσας, ϊνα ίάσης τό μένα τραύμα τόν άνθρωπον, ό μή καταφρονήσας τούς άνιάτως νοσήσαντας δέκα λεπρούς, άλλά τη σωστική χάριτί σου καθαρίσας αύτούς, ό διελθών ώς Θεάνθρωπος τάς ήμέρας της έπί γης παρουσίας σου εύεργετών καί ίώμενος πάντας τούς άρρωστοΰντας καί κακώς έχοντας, ό εύεργετήσας καί άποκαταστήσας ύγιαίνοντας, παραλυτικούς, τυφλούς, βαρέως ήμαρτηκότας, δαιμονιώντας καί έμπαθεΐς κατ' άμφω, ήγουν έν τη σαρκί καί τώ νοί, πρόσδεξαι εύμενώς την δέησιν ημών καί φυγάδευσον τη δυνάμει σου, τόν φονευτήν ίόν τόν σχήμα κορώνας φέροντα, καί προκαλούντα φοβίας ή καί θάνατον είς ασθενείς καί άναξιοπαθούντας.
Καί εί μέν διά τάς πολλάς άμαρτίας ημών, έπέτρεψας τόν πειρασμόν τούτον, ίκετεύομέν σοι ώς έλεήμον, ϊνα άρης αύτόν άφ’ ημών καί άπό πάσης τής οικουμένης. Εί δε διά δοκιμασίαν τής πίστεως ώκονόμησας, τήν έπικράτησιν αύτού, παύσον τόν τάραχον τών άσθενών άπό τής έπιδημίας αύτού. Εί δέ ύπό τής κακουργίας τού άντικειμένου ή καί άμελείας τών έπιπολαίων άνθρώπων ούτος διεδόθη, θραύσον τήν ίσχύν αύτού ώς Θεός παντοδύναμος.
Φύλαξον τήν νεότητα, καί περιφρούρησον τούς άσθενήσαντας, καί τούς έν γήρατι όντας έκ τού έπαράτου ίού θεράπευσον, καί πάντας άπάλλαξον έκ τής συνοχής τής καρδίας, καί άντί ταύτης δώρησαι ήμίν, ύγιείαν άνεσιν καί πλατισμόν, πρεσβείαις τής Κυρίας Θεοτόκου καί πάντων σου τών άγιων.
Δυστυχώς δεν είμαι τόσο τζιμάνι για να ανθιστώ την όλη φτιάξη με τον ψαλμό του δεσπότη. Κάτι ψιλά μόνο σα να τσουβάλιασα.
Για να το κάνω αυτό σε φραγκοδίφραγκα.
Μας λέει ο παπάς ότι ο θεός του είναι φασίστας, Δέχεται το ναζιστικό δόγμα της συλλογικής ευθύνης. Επειδή κάποιοι έκαναν "πολλάς άμαρτίας", σφύριξε στον κοονοϊό να κάνει περατζάδα στα επίγεια και να ανοίγει μνήματα σε όποιους βρίσκει μπροστά του.
Και αφού γεμίζει ενοχές το ποίμνιο του, κάνει ικεσία ο ποιμενάρχης στον "παντοδύναμο θεό" να του γνέψει να αποχωρήσει ο απεσταλμένος του και να παύσει "τόν τάραχον τών άσθενών άπό τής έπιδημίας αύτού".
Μάστα. "Να σε κάψω Γιάνν' να σ' αλείψω λάδ" που έλεγε και η γιαγιά μου.
Ομως τώρα μου ήρθε στην γκλάβα μια ιστορία για τον "Παντοδύναμο".
Ηταν, που λέτε καμιά 50 χρόνια από τότε που φέρεται να πέθανε ο Χριστός και έσκασε μύτη στην Αθήνα ο Απόστολος Παύλος -άλλη μουτράκλα κι αυτός- για να διδάξει την νέα θρησκεία.
Οι Αθηναίοι τον είχαν πάρει στο δούλεμα, με τις παπαριές που έλεγε.
Κάποια στιγμή, ο Παύλος, θέλοντας να πουλήσει εξυπνάδα, προσπάθησε να δείξει πόσο καλύτερος ήταν ο δικός του θεός, απ΄ τους 12 θεούς/ες που είχαν οι αρχαίοι Αθηναίοι.
Κοιτάξτε τους λέει: Οι δικοί σας θεοί δεν κάνουν και τίποτα σπουδαίο. Γκομενελίκια, μεθύσια, πολέμους, καυγάδες μεταξύ τους. Αυτά τα κάνετε κι εσείς, γι' αυτό έχετε μνημείο στον "άγνωστο θεό". Ζητάτε ένα θεό που να μπορεί να κάνει, ότι αυτό που δεν μπορούν να κάνουν οι δικοί σας θεοί.
- "Και τι είναι αυτό που δεν μπορεί να κάνουν τα καρντάσια του Ολύμπου", τον ρωτάει ένας τύπος.
- "Να ζωντανέψει τους πεθαμένους", απαντάει ο Παύλος.
Πάει σύννεφο ο χλευασμός και το γιουχάισμα, μέχρι που τον πλησιάζει ένας σοφιστής -το ρεύμα του σοφισμού έχει αφήσει ιστορία στην αρχαία Αθήνα και ίσως κάποια φορά πρέπει να μιλήσουμε αναλυτικά γι' αυτό- και τον ρωτάει:
- "Και πώς μπορεί και το κάνει αυτό;"
- "Γιατί είναι παντοδύναμος", λέει την ατάκα του, έχοντας την εντύπωση ότι τον τάπωσε ο Παύλος.
- Ωραία, του λέει ο σοφιστής. "Αφού είναι παντοδύναμος, μπορεί να φτιάξει μια πέτρα, τόσο βαριά, που να μην μπορεί να την σηκώσει ο ίδιος;".
Χαμός απ' το ακροατήριο. Επαθε τέτοια νίλα ο Απόστολος, δέχτηκε τόση απαξίωση που σχεδόν κυνηγημένος έφυγε από την Αθήνα για να πάει στην Κόρινθο. (Αυτός είναι και ο λόγος που στις επιστολές του δεν αναφέρει καν την παραμονή του στην Αθήνα).
Υ.Γ: Εκανα μια πλάκα. Εστειλα το παραπάνω κείμενο στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο που έχει η μητρόπολη του δεσπότη. Πολύ θα γουστάρω να μου απαντήσει ή έστω να με αφορίσει.
Δημοσίευση σχολίου