"Χατζηαβάτης: Ζητείται βασιλεύς, δια χώρα πτωχήν, με λαμπράς οικογενειακάς αρχάς και παραδόσεις, ολίγον μεταχειρισμένη αλλά ωραία και εις καλήν κατάσταση.
Οι ενδιαφερόμενοι δέον να έχουν τα εξείς προσόντα. Να είναι ελέω θεού γαλαζοαίματοι, να είναι ξανθοί, χαριτωμένοι και με εύθυμων διάθεση για να ευθυμήση και η δύστυχος Ελλάς..."
Ιάκωβου Καμπανέλλη, "ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ"
Προσωπικά δεν το έχω επεξεργαστεί ώστε να σχηματίσω άποψη, κατά πόσο είναι πιθανόν να έχουμε πρόωρες εκλογές και μάλιστα στις 13 Σεπτέμβρη, όπως αναφέρουν πληροφορίες που δημοσιεύονται σε προηγούμενη ανάρτησή μας.
Με αυτή την αφορμή, όμως, να εκφράσω κάποιες πάγιες θέσεις μου. Οπως έγραφε ο Λένιν: «Το καθολικό εκλογικό δικαίωμα αποτελεί δείκτη της ωριμότητας των διαφόρων τάξεων στην κατανόηση των καθηκόντων τους. Δείχνει πώς σκέπτονται οι διάφορες τάξεις να λύσουν τα προβλήματά τους. Η ίδια η επίλυση των προβλημάτων αυτών δεν κατορθώνεται με τις ψηφοφορίες, αλλά με όλες τις μορφές της ταξικής πάλης μέχρι και τον εμφύλιο πόλεμο».
Πουθενά, στην κοσμοθεωρία μας δεν μπαίνει από ζήτημα αρχής για τους κομμουνιστές η συμμετοχή στις αστικές εκλογές. Εξαρτάτε κάθε χρονική περίοδο ποια απόφαση πρέπει να επιλέξουν αναλύοντας τις συνθήκες που επικρατούν. Το προνομιακό επίπεδο δράσης των κομμουνιστών είναι οι τόποι δουλειάς και φυσικά οι μάχες δίνονται παντού, χωρίς να αποκλειστεί και ο στάβλος του αστικού κοινοβουλίου. Υπάρχει όμως μια βασική προϋπόθεση. Η συμμετοχή σου στις εκλογές να συντελεί στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης.
Και σ' αυτή την ανάγνωση βρίσκεται η διαφωνία μου, ακόμα και με πολλούς συντρόφους.
Κατά την άποψη μου, είναι οφθαλμοφανές, ότι ακόμη και σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, όπως είναι σήμερα, το επίπεδο συνειδητότητας της εργατικής τάξης, είναι απίστευτα χαμηλό.
Οχι το εκλογικό σώμα δεν πάσχει από το "σύνδρομο της Στοκχόλμη" (Ψυχολογικό φαινόμενο, κατά το οποίο τα θύματα έχουν θετικά αισθήματα προς τον θύτη τους, και κάποιες φορές τον υπερασπίζονται σθεναρά)
Την εξήγηση μας την έχουν δώσει εδώ και πολλές δεκαετίες οι θεωρητικοί μας.
Η ταξική συνείδηση μπαίνει "απ' έξω" στις εργατικές μάζες κι αυτό είναι καθήκον ενός πρωτοπόρου ταξικού επαναστατικού κόμματος. Οταν αυτό απουσιάζει, και παράλληλα γνωρίζεις ποιο είναι το επίπεδο συνείδησης της εργατικής τάξης, κατά την άποψη μου δεν έχει κανένα νόημα η συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες.
Προφανώς αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα και στο οποίο θα επανέλθουμε αρκετές φορές όταν μπούμε σε προεκλογική διαδικασία.
Οπως έγραφε και μια συντρόφισσα ήρθε η ώρα να διαβάσουμε Βιλχελμ Ράιχ και να βουτήξουμε στην ανάλυση του ανθρωπάκου που τον περιφρονούν αλλά αυτός τους εκθειάζει παράλληλα να κατανοήσουμε το μικροαστικό σύνδρομο του επιλοχία δηλ. γλείψιμο και σεβασμός στους ανώτερους, περιφρόνηση στους κατώτερους και την πλήρη άγνοια ταξικής συνείδησης που μας δίνει επάξια τον ρόλο του Χατζηαβατη....
Γι' αυτό στρατευτήκαμε σ' αυτό το ταξικό μετερίζι γνωρίζοντας ότι "για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ".
Δημοσίευση σχολίου