Ο φονιάς στη Μηλέα Ζαχάρως, που σκότωσε το γιο του κι αυτοκτόνησε, “είχε δώσει τα καλύτερα δείγματα στην τοπική κοινωνία” σύμφωνα με δημοσιεύματα του τοπικού τύπου. Το πιστεύω.
Τα παιδιά του διαμαρτυρόμενα για την εκμετάλλευση του θέματος από διάφορους παπαγάλους εξέδωσαν την εξής ανακοίνωση:
“Δυστυχώς ο πατέρας μας, κατά τα άλλα οξυδερκής και εύστροφος άνθρωπος, διακατεχόταν από διάφορες εμμονές, προκαταλήψεις και απολυταρχικές τάσεις, δηλωτικά κατά την άποψη μας από κρυφή και ύπουλη ψυχική νόσο.
Με όλους μας ανεξαιρέτως είχε διαπληκτιστεί και πάντοτε σχεδόν η αιτία ήταν ότι «αυτό εδώ είναι το σπίτι μου και εδώ κουμάντο κάνω εγώ».
Ο αδερφός μας δυστυχώς είχε την ατυχία να απολυθεί από τη δουλειά του τον περασμένο Δεκέμβριο και κατέβηκε στο πατρικό, όπου ο πατέρας κατοικούσε μόνος του σε ένα σπίτι 300 τ.μ.
Αντί όπως θα περίμενε κάθε λογικός άνθρωπος να δεχθεί το γιο του και να του παρασταθεί, κατάφερε να τον διώξει από το «σπίτι του» προσβάλλοντας τον και η αιτία βασικά ήταν ότι ο Κλεάνθης «τολμούσε» να τον αψηφά, μη επιτρέποντάς του να καθορίζει την προσωπική του ζωή και τις απόψεις του.
Μετά από μεταξύ τους τηλεφωνήματα, επέστρεψε προ μηνός ο Κλεάνθης στο χωριό. Πριν δύο εβδομάδες ανέβασε τον πατέρα Αθήνα για εγχείρηση και τον ξανακατέβασε. Τις τελευταίες ημέρες είχε βρει και δουλειά και ήταν χαρούμενος.
Πλην όμως ο πατέρας εξακολουθούσε να προσπαθεί να του καθορίσει τη ζωή με το επιχείρημα ότι μένει στο σπίτι του.
Αυτά λοιπόν, καθώς και παρόμοιες και επίμονες εμμονές, όπλισαν το χέρι του πατέρα.
Έτσι έχουν τα γεγονότα και ουδέποτε υπήρξε ούτε φραστική απρέπεια κτηματική διαφορά από τον γιο, ούτε άσχημη συμπεριφορά προς τον πατέρα του, όπως δυστυχώς κάποιοι «δημοσιογράφοι» θέλοντας να γράψουν μυθιστόρημα ανέφεραν.
Επιθυμούμε να κηδέψουμε τον αδερφό μας όπως του αρμόζει και χωρίς την παρουσία δημοσιογράφων και καναλιών»”.
Καλά τα λένε. Θα μιλήσω γενικά χωρίς να αναφερθώ σε ονόματα, με σεβασμό προς όλους, γιατί πιστεύω πως δεν υπήρχε ψυχασθένεια, αλλά κάτι άλλο.
Υπάρχει μια νοοτροπία που λέγεται μικροαστική. Αυτή έχει ένα κύριο χαρακτηριστικό: Τον Εγωισμό και την θεοποίηση της Ιδιοκτησίας. Κτήματα δεν θεωρούνται μόνο τα υλικά, αλλά και οι άνθρωποι! Αυτή η επικίνδυνη ιδεολογία καλλιεργείται. (Προφανώς υπάρχουν διαβαθμίσεις στις αντιλήψεις και συμπεριφορές των Κυρ - Παντελήδων).
Άλλα χαρακτηριστικά, τα οποία δεν απαντώνται φυσικά όλα μαζί ή στον ίδιο βαθμό, μπορεί να είναι η αδιαφορία για τα κοινά (αυτό που κάποιοι πονηρά λένε “ήσυχος ανθρωπάκος”), όνειρα για πλουτισμό, τα περισσότερα εκ των οποίων δεν πραγματοποιούνται, ώστε να υπάρχει έπειτα απογοήτευση, υποκρισία που φαίνεται στα δυο μέτρα και δυο σταθμά όσον αφορά την ηθική του μικροαστού και των άλλων, ιδιοτέλεια, απομόνωση κοκ.
Δεν πρόκειται περί ασθένειας με τη στενή έννοια του όρου. Πρόκειται για νοοτροπία που καλλιεργείται συστηματικά από το Κράτος.
Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για το μικροαστό βρήκα εδώ:
Όταν λοιπόν θεωρείς κάποιο τον συνάνθρωπο του “κτήμα”, υπάρχει ο κίνδυνος να υποτιμήσει την ανθρώπινη ζωή.
Μαχόμαστε για μια Κοινωνία Ισότητας, Ελευθερίας, Σεβασμού που θα φέρουν την Αρμονία στις σχέσεις μεταξύ των διαφορετικών αλλά Ισότιμων συνανθρώπων μας.
Δημοσίευση σχολίου