Προδημοσιεύουμε ένα μέρος του αναβληθέντος αφιερώματος για τον επαναστάτη- ποιητή Paul Eluard το οποίο προγραμματιζόταν να παρουσιαστεί από το συνεργατικό βιβλιοπωλείο-καφέ ΠΟΕΤΑ και τους "Φίλους της ποίησης".
"ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ"
Μια φράση που αναφωνεί ο Humphrey Bogart προς την αγαπημένη του Ingrid Bergman στην εκπληκτική ταινία Casablanca.
Πρόκειται για ένα ρομαντικό δράμα με πολιτικές προεκτάσεις, παραγωγής 1942 (μεσούντος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου) που ορισμένοι την κατατάσσουν στις δέκα καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.
Ό,τι έχουν ζήσει οι άνθρωποι είναι δικό τους. Ακόμα κι όταν αυτό έχει τελειώσει. Από εκείνη τη στιγμή ξεκινά η καταγραφή των πράξεών τους στην ιστορία. Είτε αυτές είναι προσωπικές, είτε και όταν αυτές οι ίδιες πράξεις σηματοδοτούν κάτι εκρηκτικό στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι.
Ο έρωτας και η εξέγερση έρχονται πάντοτε από κει που δεν το περιμένεις και τους μόνους κανόνες που αναγνωρίζουν είναι να ζεις δίχως νεκρό χρόνο.
Το Παρίσι φλέγεται! (18-25 Αυγούστου 1944)
Οι Σύμμαχοι νικούν τους Ναζί σε όλα τα μέτωπα. Στα μετόπισθεν, στις κατεχόμενες πόλεις της Ευρώπης Νάπολη, Κοπεγχάγη, Βαρσοβία, Παρίσι, ξεσπούν ένοπλες εξεγέρσεις.
Παράλληλα, σε άλλες πόλεις όπως η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη, ένα ιδιότυπο αντάρτικο πόλης από Κομμουνιστές και άλλους αντιφασίστες όπως οι Μακί, δίνει αποφασιστικά χτυπήματα στο φασισμό. Με σαμποτάζ, ανατινάξεις, εκτελέσεις Γερμανών και ντόπιων συνεργατών τους.
Ένοπλοι ποδηλάτες που δεν ξεπερνούν το εικοστό έτος της ηλικίας τους, επιδίδονται σε ριψοκίνδυνες ενέργειες, οδηγούμενοι ακόμα και σε εκτελέσεις υψηλόβαθμων στελεχών των Waffen -SS.
Ήταν οι εποχές όπου οι άνθρωποι πίστευαν στην αποστολή και στο καθήκον.
Στο βίντεο που θα προβάλλουμε θα δείξουμε σκηνές απ' την εξέγερση του Παρισιού (18-25 Αυγούστου), όπου μέσα στη γαλλική πρωτεύουσα υπήρχαν 17.000 Γερμανοί στρατιώτες.
Άνθρωποι όλων των ηλικιών στήνουν οδοφράγματα.
Βλέπουμε ακόμα συγκεντρώσεις αντιστασιακών λίγο πριν πραγματοποιήσουν παρτιζάνικες ενέργειες, επιθέσεις με χειροβομβίδες από παράθυρα σπιτιών.
Τέλος, έρχονται οι συλλήψεις Γερμανών στρατιωτών και η απελευθέρωση της πόλης του Παρισιού στις 25 Αυγούστου του 1944.
Το Παρίσι της Αστικής επανάστασης, των καταραμένων ποιητών και του Λωτρεαμόν, της Κομμούνας και των Υπερρεαλιστών.
Το Παρίσι της Simone de Beauvoir και του Jean-Paul Sartre, του Albert Camus, του Paul Eluard και τόσων άλλων. Το Παρίσι των Καταστασιακών και του Μάη του 68'. Το αλλοτινό Παρίσι ως επίκεντρο του πολιτισμού και των επαναστάσεων.
Με τη σκέψη μας να ταξιδεύει στους σκοτεινούς ορίζοντες της δυστυχίας.
Με την ελπίδα να ανατείλει μια ηλιόλουστη μέρα για την ανθρωπότητα.
Δημοσίευση σχολίου