Η μεταδεκεμβριανή βία κράτους και παρακρατικών συμμοριών -με την ανοχή και συμπαράσταση της τότε κυβέρνησης- είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις με θύματα τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης.
Η έξοδος στο βουνό ήταν η μόνη διέξοδος για χιλιάδες κόσμου.
Ας μην ξεχνάμε ότι είχε προηγηθεί στις 3 Μάη 1957 απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου με την οποία ανασυστάθηκαν οι Επιτροπές Δημόσιας Ασφαλείας που έφτιαξαν καταλόγους για την εκτόπιση όσων θεωρούσαν ύποπτους για "τη διατάραξη της τάξης και της ασφάλειας", αλλά και των οικογενειών τους. Επίσης με την ψήφιση των έκτακτων μέτρων «περί ασφαλείας και δημοσίας τάξεως» (Γ' Ψήφισμα) στις 18 Ιούνη 1946, οι διώξεις πήραν επίσημη μορφή και ενδύθηκαν με κρατικό μανδύα.
Η δημιουργία του Δημοκρατικού Στρατού ήταν αναγκαστική επιλογή για ΚΚΕ στις συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί.
Ενδεικτικά για τον πρώτο καιρό δράσης του ΔΣΕ είναι όσα γράφει ο Γιώργος Χουλιάρας, καπετάν-Περικλής στον ΕΛΑΣ, για το Αρχηγείο Οθρυος στη Ρούμελη.
Η αρχή για τη συγκρότηση του Αρχηγείου Οθρυος έγινε στα μέσα Δεκεμβρίου 1946 από τον Γ. Χουλιάρα (Περικλή) και τον Νίκο Καρκάνη (Νικηφόρο) από το Δερελί Δομοκού, χωριό που είχε προσφέρει μεγάλη στήριξη στον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της Κατοχής και είχε υποστεί τις συνέπειες της λευκής τρομοκρατίας μετά τη Βάρκιζα.
Η στρατολόγηση νέων μαχητών έγινε με ατομικές προσκλήσεις σε παλιούς ΕΛΑΣίτες, με αποτέλεσμα η δύναμη του αρχηγείου να φτάσει τους 30 άντρες.
Η 3η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία συνήλθε στο Βελιγράδι στις 11 και 12 Σεπτεμβρίου 1947, έστρεψε -παρόλο που εξακολουθούνταν να αναζητούνται δημοκρατικές λύσεις ειρήνευσης- οριστικά το ΚΚΕ προς τη στρατιωτική αναμέτρηση ως τη μόνη πρακτικά επιλογή που απέμενε μέσα στο αδιέξοδο της πολιτικής νομιμότητας.
Για αυτό τον σκοπό έπρεπε να επιστρατευτούν όλες οι κομματικές δυνάμεις για την υποστήριξη και καθοδήγηση της δουλειάς του ΔΣΕ. (Περισσότερα διαβάστε εδώ).
Ας μην ξεχνάμε ότι είχε προηγηθεί στις 3 Μάη 1957 απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου με την οποία ανασυστάθηκαν οι Επιτροπές Δημόσιας Ασφαλείας που έφτιαξαν καταλόγους για την εκτόπιση όσων θεωρούσαν ύποπτους για "τη διατάραξη της τάξης και της ασφάλειας", αλλά και των οικογενειών τους. Επίσης με την ψήφιση των έκτακτων μέτρων «περί ασφαλείας και δημοσίας τάξεως» (Γ' Ψήφισμα) στις 18 Ιούνη 1946, οι διώξεις πήραν επίσημη μορφή και ενδύθηκαν με κρατικό μανδύα.
Η δημιουργία του Δημοκρατικού Στρατού ήταν αναγκαστική επιλογή για ΚΚΕ στις συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί.
Η αρχή για τη συγκρότηση του Αρχηγείου Οθρυος έγινε στα μέσα Δεκεμβρίου 1946 από τον Γ. Χουλιάρα (Περικλή) και τον Νίκο Καρκάνη (Νικηφόρο) από το Δερελί Δομοκού, χωριό που είχε προσφέρει μεγάλη στήριξη στον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της Κατοχής και είχε υποστεί τις συνέπειες της λευκής τρομοκρατίας μετά τη Βάρκιζα.
Η στρατολόγηση νέων μαχητών έγινε με ατομικές προσκλήσεις σε παλιούς ΕΛΑΣίτες, με αποτέλεσμα η δύναμη του αρχηγείου να φτάσει τους 30 άντρες.
Η 3η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία συνήλθε στο Βελιγράδι στις 11 και 12 Σεπτεμβρίου 1947, έστρεψε -παρόλο που εξακολουθούνταν να αναζητούνται δημοκρατικές λύσεις ειρήνευσης- οριστικά το ΚΚΕ προς τη στρατιωτική αναμέτρηση ως τη μόνη πρακτικά επιλογή που απέμενε μέσα στο αδιέξοδο της πολιτικής νομιμότητας.
Για αυτό τον σκοπό έπρεπε να επιστρατευτούν όλες οι κομματικές δυνάμεις για την υποστήριξη και καθοδήγηση της δουλειάς του ΔΣΕ. (Περισσότερα διαβάστε εδώ).
Εχοντας κάνει αφιέρωμα στα 72 χρόνια από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, θα ήταν πλεονασμός να γράψουμε γεγονότα που ήδη έχουμε αναφέρει.
+ σχόλια + 2 σχόλια
Στην πρώτη φωτογραφία των αγωνιστών του ΔΣΕ στο Πήλιο, το σωστό επώνυμο των μαχητών Θόδωρου και Σταύρου είναι Κασίδης (και όχι "Κασίμης", που εκ παραδρομής γράφει η λεζάντα). Ο Σταύρος Κασίδης ήταν ο γνωστός θρυλικός μαχητής Σταυραετός του μεγάλου αυτού επαναστατικού απελευθερωτικού αγώνα στο Πήλιο,ένας από τους πιο ξακουστούς αντάρτες της Μαγνησίας, που έπεσε μαχόμενος, ενώ ο αδερφός του, ο Θόδωρος,που κατάφερε τελικά να διασωθεί, πέρασε στην πολιτική προσφυγιά, γύρισε πίσω τη δεκαετία του '80, εγκαταστάθηκε κι έζησε στο Βόλο,στην ίδια γειτονιά με τον υποφαινόμενο. Έφυγε από κοντά μας για πάντα πριν απο λίγα χρόνια, αγωνιστής μέχρι και ην ύστατη πνοή. Στους κομμουνιστές και επαναστάτες δημοκράτες της περιοχής μας, το όνομα Κασίδης θα παραμένει πάντοτε ένας άσβεστος θρύλος του αγώνα. Ο Σταυραετός ήταν ο καλύτερος ελεύθερος σκοπευτής του ΔΣΕ στο Πήλιο, ο φόβος κι ο τρόμος των σιδεροφραχτων αμερικανόδουλων μοναρχοφασιστων. Το ίδιο αητός λεβέντης ήταν κι ο αδερφός του και όλη η αντάρτικη μονάδα τους που ονομάστηκαν Σταυραετοί του Πηλίου.
Δημοσίευση σχολίου