Κοίτα που κάποιοι/ες ανακάλυψαν την πυρίτιδα!!! Την λογοκρισία στα ΜΜΕ!

Για άλλη μια φορά κάποιοι παρουσιάζονται ότι ανακάλυψαν την πυρίτιδα. Aυτή την φορά με αφορμή το ότι η διευθύντρια σύνταξης του "Βήματος" Δήμητρα Κρουστάλλη, γνωστοποίησε από τον λογαριασμό της στο f/b ότι αποχωρεί από την εφημερίδα επειδή, λέει δέχτηκε "ασφυκτική πίεση από το Μέγαρο Μαξίμου" μετά το ρεπορτάζ που δημοσίευσε για το διπλό σύστημα καταγραφής των κρουσμάτων COVID-19. 

Φυσικά είναι αστειότητες αυτά που γράφει ότι μετά "30 καταπληκτικά χρόνια, την περίοδο Λαμπράκη - Ψυχάρη, επί Ψυχάρη και τελευταία με τον Βαγγέλη Μαρινάκη", τώρα ένιωσε "πιέσεις" οι οποίες τις "ξύπνησαν" την  ευαισθησία της και έτσι της δημιουργήθηκε το δίλλημα: "επαγγελματικός ευτελισμός ή παραίτηση".

Το ότι είναι γελοίο το "επιχείρημα" που επικαλείται, η δημοσιογράφος του "Βήματος" δεν χρειάζεται να το αιτιολογήσουμε εμείς. Το έχει δηλώσει δημόσια ο πρώην εργοδότης της Σταύρος Ψυχάρης: «Δεν υπάρχουν εφημερίδες που να εκδίδονται για να εκφράζουν απόψεις διαφορετικές από εκείνες του ιδιοκτήτη τους ή να υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα». «Βήμα» στις 8/1/2012.

Και επειδή η κ. Δήμητρα Κρουστάλλη αναφέρει στο κείμενο της ότι οφείλει "ειδική αναφορά στον Αντώνη Καρακούση", σας παραπέμπουμε σε περασμένη ανάρτησή μας για την αντιπαράθεση που έχει ξεσπάσει μεταξύ Μητσοτάκη και Μαρινάκη, θύμα της οποίας έπεσε και η ίδια. Τα υπόλοιπα που μας γράφει είναι παραμύθια της Χαλιμάς.

Εχει αναλάβει σύντροφος να κάνει ένα  ολοκληρωμένο ρεπορτάζ, γι' αυτό αποφεύγουμε να γράψουμε αυθαίρετες εκτιμήσεις για το τί συμβαίνει στο εσωτερικό του ΔΟΜ και τι εξελίξεις μπορεί να υπάρξουν με δεδομένο ότι έπαψε να είναι ανέφελη -προσωρινά;- η σχέση Μαρινάκη, και κυβέρνησης.

Τώρα να προσθέσουμε τι έγραψε πρόσφατα ένας δημοσιογράφος με μεγάλη εμπειρία στον χώρο των ΜΜΕ, ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου, για το κλίμα που επικρατεί σ' αυτό τον εργασιακό χώρο. 

"Τα μεγάλα αστικά ΜΜΕ λογοκρίνουν τους συντάκτες τους. Πάντα έτσι ήταν και πάντα έτσι θα είναι...

Η λογοκρισία γίνεται συχνότερα με έμμεσες πιέσεις και απειλές, οι οποίες δεν διατυπώνονται ρητά.

Αρκεί ένα νεύμα του αρχισυντάκτη στον διάδρομο ή η τυχαία απόλυση ενός συναδέλφου (με πρόσχημα την οικονομική στενότητα) για να λάβεις το μήνυμα. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, εάν ο συντάκτης αγνοήσει το νεύμα, έρχεται το ψαλίδι.

Και αν μιλήσεις δημόσια για αυτό το ψαλίδι έρχεται η απόλυση ή η εξώθηση σε παραίτηση, όπως συνέβη και στην περίπτωση της Έλενας Ακρίτα".

Επιβεβαιώνει κι αυτός αυτό που έγραφε πριν δεκαετίες ο αείμνηστος Βασίλης Ραφαηλίδης: "Oταν εργάζεσαι σαν δημοσιογράφος στα αστικά ΜΜΕ δεν χρειάζεται το αφεντικό σου να σου υποβάλλει το πώς θα προσεγγίσεις ένα θέμα. Το ότι σιτίζεσαι από το ταμείο του εργοδότη σου είναι μια κατάσταση που σου δημιουργεί έντονα το αίσθημα της αυτολογοκρισίας και συνεπώς γνωρίζεις και καθορίζεις στα πλαίσια που μπορείς να κινηθείς. Αν ξεπεράσεις αυτά τα όρια τότε το αφεντικό σου σε πετάει σαν τρίχα απ’ το ζυμάρι".