Ο Ζαχίρ ήρθε πρόσφυγας και δεν είχε που να κοιμηθεί. Είχε ταλέντο στην μαγειρική, αλλά τον πετούσαν έξω από τα μαγαζιά επειδή ήταν ξένος.
Πήγε στο μάστερ σεφ και ξεχώρισε για το ταλέντο του και το ήθος του. Από τότε έλεγε ότι είχε όνειρο να ταΐσει αυτούς που πεινάνε. Και το έκανε.
Εδώ τον βλέπουμε στην κοινωνική κουζίνα. Γι' αυτό λέμε ότι είμαστε με αυτούς που το ταλέντο τους το κάνουν κάτι καλό για την κοινωνία.
Γι' αυτό είμαστε με αυτούς που όταν πετύχουν, δεν ξεχνάνε αυτούς που είναι στην κατάσταση που ήταν εκείνοι κάποτε.
Γι' αυτό είμαστε με τον Ζαχίρ και τον Αντετοκούμπο και όχι με τον Τσιτσιπα.
Δημοσίευση σχολίου