Γαμώ τον Παπαδόπουλο, γαμώ τον Παττακό, τη χούντα, τους δοσίλογους, κάθε φασισταριό.
Τα σταγονίδια είναι πάντα επικίνδυνα. Πχ των ανθρώπων μεταφέρουν ιούς σαν τον κορονοϊό που ξεκληρίζει τους συνταξιούχους. Ο Επίτιμος, ο Αποστάτης, το Κάθαρμα, μας γκαντέμιασε που είπε πως οι ηλικιωμένοι «ζούνε πολύ»!
Τα άλλα σταγονίδια μεταφέρουν φασισμό που ακόμα χειρότερο. Ξέρετε όλοι πως μερικοί μαλάκες προδότες το 1967 έκαναν πραξικόπημα, βασάνισαν, σκότωσαν κόσμο, έφαγαν το καταπέτασμα και ρήμαξαν τη χώρα. Ότι κάνει η Νέα Δικτατορία (ΝΔ) σήμερα.
Θέλετε να δείτε πως ήταν τότε όσοι δεν τα ζήσατε; Δείτε τα κανάλια σήμερα και είναι σα να βλέπετε την ΥΕΝΕΔ και τον κινηματογράφο. Τόσα σάλια από τη χούντα είχαμε να δούμε. Και τότε μπάτσοι μόνο επιτρέπονταν να κυκλοφορούν. Φυσικά κανείς δεν κοιμόνταν με τις πόρτες ορθάνοιχτες, με τα παράθυρα ανοικτά ίσως, όταν είχε καύσωνα. Τότε δεν είχαμε και τα air condition στα σπίτια μας, επί Ανδρέα Παπανδρέου βάλαμε, όπως και το ρεύμα στο χωριό! Δεν ήμουν ποτέ ΠΑΣΟΚ, όμως έτσι είναι.
Σκάνδαλα; Ένα σωρό! Όχι τόσα όσα ο Μητσοτάκης αλλά τότε δεν υπήρχε Twitter, να βγαίνουν στη φόρα, βασικά δεν υπήρχαν καν υπολογιστές. Μην νομίζετε και τώρα, αν δεν είχαμε το ιντερνέτ, ο Λιγνάνδης θα ήταν ακόμα στη θέση του να διδάσκει στα παιδάκια στάσεις του sex.
Ρουφιάνους φυσικά είχαμε και τότε πάρα πολλούς. Η διαφορά είναι πως τότε δεν έτρωγαν τόσο ανοιχτό κράξιμο που τρώνε σήμερα. Την ίδια δουλειά έκαναν όμως. Άκουγαν τι έλεγε ο καθένας, κοίταζε τι έκανε και πήγαιναν και τα έλεγαν χαρτί και καλαμάρι. Κι αν κάτι δεν άρεσε στο μπάτσο έρχονταν όπως σήμερα κι σε κοπάναγε! Έδερναν και τότε βαράνε και σήμερα, η δουλειά του μπάτσου δεν άλλαξε καθόλου.
Εκείνο που άλλαξε είναι η συμπεριφορά προς το παπαδαριό. Άχτι τους είχα από τότε τους τράγους σήμερα όμως τους γλεντάμε καλά. Ήταν το στήριγμα της χούντας, κάθε χούντας. Υπήρχαν φυσικά εξαιρέσεις που επιβεβαίωναν όμως τον κανόνα. Η Εκκλησία ΑΕ ευλογούσε τα αίσχη των χουντικών καθαρμάτων, όπως ακριβώς σήμερα κάνει τα χατίρια του Κούλη. Ανάσταση 9.30 το βράδυ, μαγειρίτσα λοιπόν στις 10! Σούβλισμα το ξημέρωμα, να φάμε οβελία για πρωινό.
Και βέβαια οι βλακείες. Απίστευτες ηλιθιότητες. Μη νομίζετε πως δε γελάγαμε και τότε. Αλλά δεν το κάναμε δημόσια. Έχετε δει Life of Brian των Monty Python's; https://www.youtube.com/watch?v=HrcbCW4y9Dw Αυτό, που οι λεγεωνάριοι δεν μπορούσαν να ξεκαρδιστούν στα γέλια, το παθαίναμε κι εμείς όταν ακούγαμε τις μαλακίες που έλεγαν οι χουντικοί. Τώρα βέβαια έχουμε φαστούλες που γελάνε για μας. Όλα αυτά τα μεγάλα πουλιά της δικτατορίας που έκαναν ό,τι μπορούσες να φανταστείς για να πείσουν πως ήταν εντελώς γελοίοι και ανόητοι.
Λογόκριναν τραγούδια, βιβλία, ταινίες, τα πάντα! Έβαζαν τσιρότα στους δίσκους! Κι ο Πλεύρης πριν λίγες μέρες βάλθηκε να μας κάνει να θυμηθούμε τις χαζομάρες των λογοκριτών εκείνης της εποχής. «Μπαμπά μαμά είμαι κουκουλοφόρος». Καλά κάνεις, φασίστας μη γίνεις ποτέ παιδί μου.
Δημοσίευση σχολίου