Σάπιες δημοσιογραφικές ντουντούκες ενός σάπιου συστήματος...

Γράφει ο Νίκος από Βόλο

(Σκέψεις απ' αφορμή νέες αποκαλύψεις για τη δράση  φερεφώνων της αντίδρασης)                           

Και πάλι το ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ ξεσκεπάζει  στην αρθρογραφία του, με ονόματα και με ντοκουμέντα, την αισχρή δράση προβεβλημένων μελών των δημοσιογραφικών-προπαγανδιστικών επιτελείων της εγχώριας κεφαλαιοκρατίας.

Τα κατορθώματά τους για άλλη μια φορά βοούν σχετικά με το το ποιόν των παρόμοιων "δημοσιογράφων". Ψευτιά, διαστρέβλωση, προώθηση του ρατσισμού, σκοτάδι μαύρο για να αλωνίζουν ασύδοτες οι δυνάμεις του κοινωνικού σκότους... 

Για κάτι τέτοια κοράκια της σημερινής, της - αλά ελληνικά-κυρίαρχης θατσερικής κοινωνικοπολιτικής   προπαγάνδας, σαν τα "δημοσιογραφικά" υποκείμενα που αναφέρονται ονομαστικά στα ρεπορτάζ της ρηξικέλευθης αυτής ιστοσελίδας, σκέπτομαι συχνά ότι η μόνη αποτελεσματική "ποινή", που μπορεί να τους τη δώσει μόνο μια νικηφόρα Λαϊκή Επανάσταση, είναι η ισόβια στέρηση της άδειας να παριστάνουν το "δημοσιογράφο".

Η πλήρης στέρηση της άδειας άσκησης οιουδήποτε δημοσιογραφικού επαγγέλματος, η συνειδητή και  παραδειγματική αποστέρηση του "δικαιώματος τους" να κακοποιούν την αλήθεια δημοσίως από τον Τύπο και τα ραδιοτηλεοπτικά κανάλια, να εξαπατούν και να σπρώχνουν στην αποβλάκωση, στον "κοινωνικό αυτοματισμό", στη φασιστική βαρβαρότητα, στη μαύρη σκλαβιά και στο ραγιαδισμό μιαν ολάκερη κρίσιμη μάζα πολύπαθων καθημερινών συνανθρώπων μας...               

Είναι οι πιο ύπουλοι εχθροί αυτού ακριβώς του λαού, οι συστημικοί δημοσιογράφοι, οι φυλλάδες και τα κανάλια-φλάμπουρα των αφεντικών,  της σύμπασας κοινωνικής και πολιτικής δεξιάς,  τα media-βιτρίνεςτων μεγάλων καπιταλιστών-των αδίστακτων κερδοσκόπων (γνωστές φυλλάδες και πασίγνωστα κανάλια, μέσα προπαγάνδας είτε παραδοσιακά στα χέρια της μαύρης αντίδρασης είτε και μέσα νεόκοπα, πρώην αστικο- ρεφορμιστικά, νυν δεξιότερα της δεξιάς!). Είναι τα μέσα αστικής και ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας, για τα οποία πρώτο προκαταρκτικό βήμα μιας γνήσιας επανάστασης θα σταθεί η άμεση κατάσχεσή τους μαζί με τα κεφάλαια των "καρχαριών", οι οποίοι σήμερα τα λυμαίνονται, και η άμεση απόδοσή τους στις εργατικές-λαϊκές οργανώσεις και στις κολεκτίβες των αγωνιστών δημοσιογράφων, έτσι ώστε ως πραγματικά ΜΜΕ με τις τεχνικές τους δυνατότητες να γίνουν πλέον προμαχώνες της καθημερινής επαναστατικής πάλης και της απολύτως απαραίτητης κριτικής των μαζών στο έργο της λαϊκής εξουσίας. Να γίνουν πλέον τα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ μιας Λαοκρατούμενης Ελλάδας, οι καθρέφτες μιας νέας, παλλαϊκής, αναγεννητικής εκστρατείας για την πιο ριζική κοινωνική αλλαγή, αποκαθαρμένα πλήρως από το σημερινό καθεστωτικό βούρκο...           

Αυτά λοιπόν, ακριβώς αυτά, τα περιβόητα media έχουν γίνει σήμερα (χωρίς ίσως και τα ίδια να ήθελαν να πέσουν τόσο απροκάλυπτα οι μάσκες ορισμένων εκ των θεραπόντων τους!) θέατρα αποκάλυψης μιας ολόκληρης συνομοταξίας δημοσιογραφικών "σκωλήκων τε και γυμνοσαλιάγκων" (σκέτη βρώμα καί δυσωδία!), της σχολής των ινδαλμάτων τους, του ... Γκέμπελς, του ... Μανιαδάκη, των ...Γεωργαλά και Ζουρνατζή σε διασκευή ψηφιακής εποχής!!  Έγιναν τα οργανωμένα λογοκοπεία μιας άθλιας κλίκας υποκειμένων ολότελα άσχετων με την ανάδειξη της αλήθειας των ειδήσεων, κονδυλοφοόρων και μαρκουτσοφόρων άμεσα συνδεδεμένων με  το ντόπιο κεφάλαιο και την ξένη ιμπεριαλιστική επικυριαρχία,  με την πιο χυδαία καθεστωτική προπαγάνδα, με την παραγωγή και διάδοση της πολιτικής απάτης. 

Μιας κλίκας απολύτως συνδεδεμένης, όπως είναι φυσικό, με το βαθύ κράτος, με όλες τις συνεπαγόμενες για τέτοια υποκείμενα- αργομισθίες σε προσοδοφόρα παρασιτικά πόστα του αστικού καθεστώτος, όπου διατίθενται τα ανάλογα κονδύλια... Τώρα μάλιστα, στην εποχή της πιο μαύρης μαυρίλας, που εκπροσωπεί η πολιτική "μαφία" των ελληνόφωνων Πινοτσέτ-Μητσοτάκηδων, (η πιο απροκάλυπτη, αντιλαϊκή, σιδερόφραχτη, τρομοκρατική συμμορία της κοινωνικής αδικίας και του κανιβαλισμού, η κατεξοχήν πολιτική έκφραση των δυνάμεων της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο), αυτή ακριβώς την εποχή τα ηγετικά φερέφωνα της καθεστωτικής προπαγάνδας εξαργυρώνουν, συν τοις άλλοις, καί τις υπηρεσίες που προσφέρανε στη δεξιά και στα αφεντικά της την κρίσιμη εποχή του 2012-2015. 

Μιλάμε για την εποχή εκείνη, όταν η δεξιά κι όλοι οι παραδοσιακοί πολιτικοί λακέδες της Δύσης είχαν γίνει,  εξαιτίας των έργων τους, "ρόμπες ξεκούμπωτες". Μιλάμε για την εποχή που τα μεγάλα αστικά κόμματα κατέρρεαν εκλογικώς, που απαξιώνονταν ραγδαία στις κοινωνικές συνειδήσεις, και που σίγουρα θα κινδύνευαν με πλήρη πολιτική εξολόθρευση, αν στα 2015 ο λαός μας έπαιρνε διαφορετικό δρόμο, το δρόμο για το ξεκαθάρισμα των πηγών της κακοδαιμονίας του. Εννοώ: αν ο λαός μας με τη δίκαιη οργή κι αγανάκτησή του για τη σκλαβιά και το γδάρσιμο των δύο πρώτων μνημονίων κυριαρχούσε τότε στους δρόμους του μαζικού εξωκοινοβουλευτικού αγώνα! Αν στην οριακή εκείνη πολιτική συγκυρία η ηγεμονία δεν πέρναγε στην αντιδραστική πολιτικά ομάδα του διαχειριστή Τσίπρα και του ακροδεξιού (ψε)Κα(σ)μμένου συνεταίρου του, αλλά κατέληγε -με κατάλληλη, έξυπνη κι αποτελεσματική πολιτική τακτική της πρωτοπορείας του λαϊκού κινήματος-  σε μια ριζοσπαστική, πραγματικά αριστερή πολιτική πλειοψηφία, συγκροτημένη με μορφή ενός λαϊκού αντιιμπεριαλιστικού μετώπου... 

Πολύ δε περισσότερο, εάν το περιβόητο εκείνο δημοψήφισμα, το εξαρχής  ναρκοθετημένο από την ομάδα Τσίπρα, γινόταν αφορμή όχι για αυταπάτες κι εφησυχασμό, αλλά το έναυσμα γενικευμένου, οργανωμένου λαϊκού ξεσηκωμού για τη λευτεριά, για το ξεπάστρεμα της εξουσίας της μαύρης αντίδρασης συνολικά από αυτό τον τόπο...    

Την κρίσιμη εκείνη εποχή, που μπορούσε, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, (που δυστυχώς όλες σχεδόν οι δυνάμεις του κομμουνιστικού κινήματος στη συγκυρία εκείνη τις παρέβλεψαν ή τις υποτίμησαν, ακολουθώντας εσφαλμένη ανάλυση και τακτική) να εξελιχθεί σε ανεξέλεγκτο συστημικό κίνδυνο, σε επαναστατική πολιτική κρίση, εκείνη ακριβώς τη χρονική στιγμή όλα το προαναφερόμενο καθεστωτικό δημοσιογραφικό σκυλολόι,  όλος αυτός ο καθεστωτικός "δημοσιογραφικός" εσμός ανεξαιρέτως τομαριού και προσωπίδας, έπαιξε μέχρι και "τα ρέστα του" υπέρ της επικράτησης των μνημονίων και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Έδωσε λυσσαλέα τη μάχη της προπαγάνδας για να διασωθεί ο καθεστωτικός πυλώνας της δεξιάς, για να διασωθούν τα απολειφάδια του ΠΑΣΟΚ, (κυρίως της φράξιας του τελευταίου αρχηγού του, γνωστού ακαδημαϊκού και κοινοβουλευτικού φαφλατά, απροκάλυπτου εντολοδόχου των Μέρκελ- Σόιμπλε, όπως απέδειξαν τα γεγονότα από το κρίσιμο φθινόπωρο του 2011, όταν αυτός ο ευτραφής εκείνος κύριος πρωτοστάτησε στη συγκρότηση της πρώτης κοινοβουλευτικής μνημονιακής χούντας όλων των παραδοσιακών αστικών συμμοριών, έχοντας ήδη πραξικοπηματικά εκθρονίσει τον τέως ηγεμόνα, μόλις διέταξε το Βερολίνο...).        

Και προπάντων τα έδωσαν όλα οι ντουντούκες αυτές του καθεστώτος, για να διασωθούν, το καλοκαίρι του 2015, από κάθε τυχόν συστημικό κίνδυνο τα μεγάλα αφεντικά τους: οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες, τα ξένα μονοπώλια, τα ντόπια "μονοπώλια" (στην πραγματικότητα οι ντόπιες θυγατρικές των πολυεθνικών).                   

Αλλά και στη συνέχεια, μετά την ως πλήρη προδοσία των ρεφορμιστών, της παρέας του Τσίπρα, τα προαναφερόμενα γκεσέμια της αστικής προπαγάνδας έκαναν τα πάντα για να επιβληθεί ολοκληρωτικά στην Ελλάδα του 2019 μια κοινοβουλευτική αμιγώς δεξιά χούντα, σαν τη σημερινή, με επικεφαλής ορισμένα τα μεγαλύτερα αδίστακτα πολιτικά πιράνχας του αστικού καθεστώτος, ώστε να δέσουν χειροπόδαρα το λαό μας και να αποτρέψουν, όπως νομίζουν, ένα νέο συστημικό κίνδυνο, για μερικές τουλάχιστον δεκαετίες. 

Η πανδημία του κορωνοϊού από το 2020 λες και ήρθε σύμμαχός τους. Ούτε παραγγελία να την είχαν κάνει!  Άλλωστε η "κοινοβουλευτική αντιπολίτευση" του συστήματος σάλπισε αμέσως το σιωπητήριο ή προέβη απλώς σε συμβολικές ενέργειες για το θεαθήναι. Και έκτοτε οι καθεστωτικές ντουντούκες, με αδρή επιδότηση της δεξιάς, οργίασαν και οργιάζουν στη διαστρέβλωση της αλήθειας και τη στήριξη της γενικευμένης φασιστικοποίησης.          

Εδώ ακριβώς βρισκόμαστε σήμερα...          

Φυσικά η ταξική πάλη ποτέ δεν σταματά και με μια νέα σωστή οργάνωση και πολιτική τακτική ο λαός ασφαλώς θα σαρώσει τη μαύρη μαυρίλα. Το ζήτημα είναι το πώς να ξεκινήσει η οργάνωση της αποτελεσματικής άμυνας και της αντεπίθεσης, μέσα στις δυσμενείς σημερινές συνθήκες. Όταν όμως βρεθεί η φόρμουλα και ξεκινήσει η διαδικασία, τότε οι πολιτικές εξελίξεις θα κλιμακωθούν ραγδαία. Και είναι ολοφάνερο ότι η επόμενη γενικευμένη σύγκρουση του λαού με αυτό τον καθεστωτικό συρφετό θα ξεκινήσει αναπόφευκτα σαν σύγκρουση με τη δεξιά και θα  πάρει διαστάσεις ενός πολύ δυναμικού και βίαιου πολιτικού αγώνα. Αγώνα που θα είναι ακόμη πιο βίαιος, ενόσω το καθεστώς αυτό θα έχει φασιστικοποιηθεί ακόμη περισσότερο από ό,τι σήμερα. 

Πέρασαν ανεπιστρεπτί οι εποχές που ο ρεφορμισμός φαντασιωνόταν ότι θα "ταράξει στη νομιμότητα" τη μαύρη μαυρίλα! Σήμερα νομιμότητα και φασισμός γίνονται ξανά αξεδιάλυτο κουβάρι, για να διασωθεί το σύστημα από τις αντιφάσεις του. Ακόμη και σήμερα που δεν νιώθει άμεση την απειλή! Ο αγώνας των λαϊκών δυνάμεων ενάντια στην αντίδραση τελικά θα κριθεί νομοτελειακά από τον τρόπο που το λαϊκό ή το αντίπαλο στρατόπεδο θα καταφέρει να οργανώσει και να χρησιμοποιήσει στην κατάλληλη στιγμή τη βία των όπλων, των οργανωμένων στρατιωτικών προφυλακών του ενάντια στον ταξικό του αντίπαλο! Ή ο αστικός μισθοφορικός στρατός θα νικήσει την επανάσταση ή ο  νέος επαναστατικός εργατο-λαϊκός στρατός θα συντρίψει το κράτος της αντίδρασης! Εκεί θα κριθεί η διελκυστίνδα, στην ώρα της. Αυτός είναι ο νόμος της Ιστορίας.  

Με το μέγεθος των συσσωρευμένων σήμερα κοινωνικών αδικιών και αντιφάσεων που διακρίνουν γενικά τον καπιταλισμό, σαν σύστημα που ήδη άργησε η ταφή του,  το μπαρούτι που μαζεύτηκε είναι εξαιρετικά στεγνό και εύφλεκτο. Πολύ πιο εύκολα από ό,τι στο παρελθόν, μόλις κορυφωθεί η κοινωνικοπολιτική κρίση και το συσσωρευμένο μίσος πάρει χαρακτήρα επαναστατικής κρίσης, πιθανότατα μέσα στις συνθήκες ενός πολέμου ή μιας νέας εθνικής ή μιας κοινωνικής τραγωδίας που θα κλονίσει την αστική εξουσία, τότε "τα όπλα της κριτικής θα αντικατασταθούν πολύ γρήγορα από την κριτική των όπλων"!   

Ήδη οι βίαιες, έστω κι ανοργάνωτες ακόμη συγκρούσεις διαφόρων πληβειακών στρωμάτων με την αστική εξουσία, που τη μισούν χωρίς ακόμη να ξέρουν πώς να το σαρώσουν, είναι καθημερινή πραγματικότητα σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο. Δεν μπορούν να τις κρύψουν αυτές τις συγκρούσεις τα φερέφωνα των εκμεταλλευτών, όσο κι αν τις διαστρεβλώνουν ή τις υποβαθμίζουν. Πού να υπήρχε δηλαδή και οργανωμένο ήδη διεθνώς ένα συνειδητό επαναστατικό κίνημα με αντάξιο των περιστάσεων πολιτικό επιτελείο! Το γλέντι θα είχε κιόλας ανάψει μες στην ίδια την καρδιά της γριάς Ευρώπης, μες στην ίδια την καρδιά της φρικαλέας πια Βόρειας Αμερικής με τις "Κολλημένες Πολιτείες" της, τη ρίζα του παγκόσμιου καρκινώματος...     

Πάντως, για να ξαναγυρίσουμε στα δικά μας, σε κάθε περίπτωση η αστική καθεστωτική προπαγάνδα και τα κοράκια των συγκροτημάτων της, οι σημερινοί μισθοφόροι της δεξιάς, προσωρινές και μόνο ανάσες μπορούν να δώσουν σε ένα καθεστώς ολότελα σάπιο από τη ρίζα του, όπως ο ελληνικός καπιταλισμός. Κι εδώ ο σεισμός είναι αναπόφευκτος και επικείμενος. Στα ερείπια του πρέπει να ταφούν -και νομοτελειακά θα ταφούν- τα φερέφωνα του σάπιου συστήματος. Αρκεί να δοθεί όπως πρέπει η καθαρτήρια πάλη του λαού ενάντια στο καθεστώς αυτό. Αρχίζοντας από τα στοιχειώδη και αυτονόητα: οργάνωση και έξυπνη τακτική συγκέντρωσης των δυνάμεων για αντεπίθεση σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα! Για το ψωμί και το βιβλίο, για το δίκιο και τη λευτεριά! Αξιοποίηση κάθε δυνατότητας που δίνει η τραγική σημερινή πραγματικότητα, που γεννούν οι αντιφάσεις του καθεστώτος, τόσο η γενική κύρια (κεφάλαιο-εργασία) αλλά και η βασικά επικρατούσα στη σημερινή δική μας συγκυρία (ιμπεριαλισμός-λαϊκές δυνάμεις) και η προσωρινή αλλά ολοφάνερη (επιδίωξη της αντίδρασης για  γενικευμένη φασιστικοποίηση- επιδίωξη του λαού για λευτεριά και δημοκρατία).   

Ευθύνη και αποστολή όλων εκείνων των οργανωμένων δυνάμεων που φιλοδοξούν τον τίτλο της πρωτοπορίας στην τιτάνια πάλη για την αναγέννηση του τόπου μας. Ας δώσουμε τη μάχη, σύντροφοι και συναγωνιστές, έτσι όπως πρέπει, και τότε μην αμφιβάλλετε διόλου: οι καθεστωτικές ντουντούκες θα σαρωθούν μεταξύ των πρώτων από το στρατόπεδο των αντιπάλων. Είναι άλλωστε το πιο σάπιο ντουβάρι στο ρημάδι μιας σάπιας εξουσίας...