Και κάπως έτσι, γράφεται το πισωγύρισμα του κόσμου ....

Της Τ. Γ.

Την έλεγαν Γαρυφαλιά. Μα δεν πρόλαβε καλά- καλά ν' ανθήσει. Στο δρόμο της βρέθηκε ένας "μάγκας" της αντρικής σχολής αυτής που με καμάρι δήλωνε πως ανήκε ο Σαμαράς, ο Χαϊκάλης και τόσα ακόμα οπισθοδρομικά ανθρωπίδια ... 

Γιατί η πατριαρχία στις συντηρητικές κοινωνίες βλασταίνει. Στο σύστημα που βασίζεται στην ανισότητα, και στηρίζει και επιβάλλει την ύπαρξη του, στην κατασκευή μύθων. Κι έτσι η γυναίκα ορίζεται ασθενές και ο άντρας ισχυρό φύλο. Και αυτομάτως η σχέση εξουσίας εδραιώνεται.

Στις μέρες μας, στο παιχνίδι μπαίνουν και τα "πρότυπα" γυναικών, τύπου Λατινοπούλου ... Που αποτάσσουν μετά βδελυγμίας αξύριστες μασχάλες, κιρσούς  κυτταρίτιδες, και ό,τι τέλος πάντων δεν περιλαμβάνεται στο πακέτο του sexy θηλυκού, που όλη του την ενέργεια περιστρέφει γύρω από την κατασκευή αρυτίδωτων "άψογων" προσώπων, στητών βυζιών και ανορθωμένων ποπών... 

(Αποδεχόμενες πλήρως τα "ξυρισμένα" μυαλά και την ισοπεδωμένη κρίση). Ετσι ώστε, να καταστούν έτοιμες για σερβίρισμα, στο βασιλόπουλο, και τότε, ίσως αυτός, λίγη απ' την ευτυχία που κατέχει, να τους χαρίσει. 

Στο ''πυρ το εξώτερον'' λοιπόν, η κοπελιά που Αντζελα Ντέιβις διαβάζει με άβγαλτα φρύδια, στ' ανάθεμα και κείνη που το χρόνο της σπαταλά σε διαδηλώσεις και κοινωνικές διαμαρτυρίες, με αφρόντιστα νύχια. 

Και κάπως έτσι, γράφεται το πισωγύρισμα του κόσμου, και κάπως έτσι οι αγώνες για ισότητα των φύλων, έφτασαν να φαντάζουν ξεπερασμένοι.

ΚΑΜΜΙΑ ΜΟΝΗ, δηλώνουμε σε κάθε υπόθεση κακοποίησης. Μα, κατ' ουσίαν, μόνη είναι κάθε μια από μας, που στα νύχια πέφτει της πατριαρχίας. Με λόγια και δηώσεις η ζωή δεν αλλάζει. 

Μπορούμε όμως, να την αλλάξουμε με τις πράξεις μας. Η δύναμη μας είναι η πίστη στον εαυτό μας, η αυτοεξάρτηση, η αυτοεκτίμηση, ο αυτοσεβασμός, η δυνατότητα να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Η επιλογή να πλάσουμε νέες γενιές, που τη δύναμη θα αναζητούν στο πνεύμα και τη ψυχή, και όχι στο περιεχόμενο των εσωρούχων του. Και τη συντροφικότητα θα μοιράζονται, με βάση την ισότητα, χωρίς εξουσίες και σχέσεις καταπίεσης.

Δύναμη μας και η συμμετοχή μας σε συλλογικούς αγώνες ισότητας και ισονομίας. Για να μην θρηνήσουμε άλλη Γαρυφαλιά, για να μη στερηθεί καμιά Λύδια την αγκαλά της μάνας.