Το κείμενο με την υπογραφή μου, που διαβάσατε φίλοι αναγνώστες, δεν ήταν καινούργιο αλλά αναδημοσίευση της σύνταξης του μπλογκ, κείμενο που είχα γράψει και δημοσιεύσει πέρσι, όταν και πάλι συζητούνταν το ίδιο θέμα: ο θάνατος του Νίκου Ζαχαριάδη.
Ωστόσο, η σχολιογραφία που ακολούθησε τη φετινή επανέκδοση του κειμένου μάς δείχνει ξεκάθαρα ποια πανσπερμία συγχύσεων και προκαταλήψεων κυριαρχεί ακόμη και σήμερα στον ταλαίπωρο κόσμο του πολυδιασπασμένου εδώ κι εξήντα σχεδόν χρόνια κομμουνιστικού μας κινήματος.
Ο πρώτος στη σειρά, ο Διονύσης (dionmich), που μάλλον περισσότερο θα έγραψε το σχόλιό για να "χτυπήσει" εμένα (έχει, βλέπετε δημιουργήσει παράδοση σε αυτό!) αντιπροσωπεύει τη σημερινή νεοτροτσκιστική κριτική που διαδόθηκε τα τελευταία χρόνια στο χώρο του Περισσού, και η οποία θεωρεί ότι τα στελέχη του παλιού επαναστατικού ΚΚΕ δεν είχαν τάχα τη γνώση και το επίπεδο χάραξης επαναστατικής στρατηγικής και τακτικής. Γι' αυτό άλλωστε η τωρινή ηγεσία του Περισσού ουσιαστικά έχει απορρίψει τη στρατηγική και τακτική του "ζαχαριαδικου" επαναστατικού κόμματος στο αντιφασιστικό και εθνικοαπελευθερωτικό, αλλά και στο λαϊκοδημοκρατικό στάδιο της επανάστασης που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1940.
Παρόλο που η ηγεσία του Περισσού καταθέτει στεφάνια στον τάφο του Ν.Ζ., δεν έχει σχέση με τη στρατηγική και τακτική του.
Ο δεύτερος σχολιογράφος, ο επίσης γνωστός αντιζαχαριαδικος που υπογράφει ως "Πειραιώτης", αντιπροσωπεύει την τάση που είχε επικρατήσει στο ρεβιζιονιστικό χώρο μετά το πραξικόπημα του 1956, κι εκφράζει το σύνολο των συκοφαντικών κατηγοριών εναντίον του Ν Ζ , που τις είχε σκαρώσει η ηγεσία των δοτών Κολιγιάννη και Παρτσαλίδη, πριν φαγωθούν αναμεταξύ τους σαν τα καβούρια.
Η χυδαιότερη από αυτές τις συκοφαντίες ήταν η ρετσινιά του "πράκτορα των Άγγλων" που πήγαν να ρίξουν πάνω στον ηγέτη του ελληνικού επαναστατικού κινήματος, αλλά που οι ίδιοι αυτοί συκοφάντες του 1957 αναγκάστηκαν να ομολογήσουν δημόσια στα 1965 ότι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα.
Ο "Πειραιώτης" λοιπόν βρίσκεται στην πλέον αστήρικτη και εμπαθή άποψη, που καμιά πλέον πλευρά του ρεβιζιονισμού δεν τολμά να εγείρει ενάντια στον κορυφαίο Έλληνα κομμουνιστή ηγέτη.
Ο τρίτος από τους φίλους μας, ο Άγνωστος κινείται στη γραμμή που βλέπει μεν τη διαφορά στρατηγικής και τακτικής μεταξύ του επαναστατικού ΚΚΕ και του ρεβιζιονιστικού,-ρεφορμιστικού που κρατούσε τον τίτλο του και που το 1989, επί γκορμπατσοφιάδας άνοιξε το δρόμο στη συντηρητική ανασυγκρότηση του καπιταλισμού, σαν κυβερνητικό δεκανικι του συστήματος.
Το λάθος όμως του σχολιογράφου βρίσκεται στη διατύπωση: "αν ζούσε ο Ν.Ζ., ο Συνασπισμός της αριστεράς δεν θα είχε κάνει κυβέρνηση με τη δεξιά", γιατί με ηγεσία, στρατηγική και τακτική σαν του ζαχαριαδικού ΚΚΕ, το αριστερό μέτωπο ή η πολιτική συμμαχία αριστερών δυνάμεων, που τυχόν θα υπήρχε γύρω από το επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα, δεν θα είχε ποτέ της συγκροτηθεί πάνω στη γραμμή του "κοινού πορίσματος ΚΚΕ-ΕΑΡ", που ήταν αφτιασίδωτο προσκύνημα στον καπιταλισμό και στην εξάρτηση.
Δεν θα είχε δηλ. ποτέ συγκροτηθεί ένα μέτωπο λαϊκό στη γραμμή του "ΣΥΝ" του 1989-91. Είναι θέμα λοιπόν γραμμής όχι προσώπων. Άλλωστε δεν υπήρχε δα και καμιά βεβαιότητα ότι ο Ν.Ζ θα ζούσε ή, αν ζούσε, θα ηγείτο του επαναστατικού ΚΚΕ το 1989 στα ...87 του χρόνια!!
Τέλος, το σχόλιο του ΟΑΚΚίτη Λέο-ντα (LEO), κινείται πάνω στη γνωστή γραμμή αυτής της παράδοξης οργάνωσης, που ενώ παρουσιάζεται σαν η "ακραιφνώς ζαχαριαδική" και δεν φείδεται των πιο ακραίων χαρακτηρισμών εναντίον του Χαρίλαου Φλωράκη και των "Ρώσων", εν τούτοις δεν μπορεί επ' ουδενί να συμβιβάσει τη γραμμή και τις απόψεις του Ν Ζ. με τη δική της πραγματική γραμμή, γιατί είναι ολότελα αντίθετες!!
Η γραμμή της ομάδας Ζαφειρόπουλου έχει τις ρίζες της στην κακόφημη θεωρία των "τριών κόσμων" (που πλασαρίστηκε από τους δεξιούς ρεβιζιονιστές στο ΚΚ Κίνας ως δήθεν "μαοϊκή" το 1974, όταν ουσιαστικά ο Μάο δεν έλεγχε τίποτα στο κόμμα και κυρίως μετά το 1976, για να δικαιολογήσουν την επιχείρηση της καπιταλιστικής παλινόρθωσης στη χώρα και τη χυδαία συμπαιγνία με τις ΗΠΑ που κράτησε ως το 1989, όταν οι ΗΠΑ πήγαν να σκαρώσουν κασκαρίκα χοντρή στην κλίκα του Πεκίνου, αλλά εκείνη δεν βρέθηκε μπόσικη, αλά Γκορμπατσόφ, Ζίβκωφ, Χόνεκερ!).
Ολότελα διαφορετική από της ΟΑΚΚΕ ήταν η άποψη του ΝΖ, που ως το τέλος αντιτασσόταν, λαθεμένα σαφώς όπως εγώ θεωρώ, σε κάθε κινεζική κριτική και πολεμική κατά της Μόσχας για καπιταλιστική παλινόρθωση και για σοσιαλμπεριαλισμό της κλίκας Μπρέζνιεφ! Αυτό οι οπαδοί του Ζαφειροπούλου το παραβλέπουν, και κυρίως ενδιαφέρονται να παρουσιάζουν τους σοβιετικούς και τους φιλοσοβιετικούς ως κοινούς "δολοφόνους" ή "φασίστες" κι όχι σαν ρεβιζιονιστές παλινορθωτές, οπαδούς μιας νεοαστικής ουσιαστικά τάξης, που παρέσυραν την ΕΣΣΔ σε μεγαλοκρατική πολιτική ιμπεριαλιστικού και εξοπλιστικού ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ για την παγκόσμια κυριαρχία. Σε μια πολιτική η οποία οδηγούσε στην καταστροφή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και οικονομίας.
Ο Νίκος Ζαχαριάδης αυτό δεν το είδε σε όλη του την έκταση, και θεωρούσε ότι η γραμμή Μπρέζνιεφ μπορούσε να διορθωθεί από την ίδια την υπάρχουσα ηγεσία. Απελπίστηκε ολότελα όταν είδε πως όχι μόνο δεν λαμβάνουν υπόψη τους τις απόψεις αυτές που είχαν τότε χιλιάδες τίμιοι άνθρωποι στην ΕΣΣΔ, αλλά και ότι εξακολουθούν τη φοβερή αδικία εναντίον του ίδιου, χωρίς να υπάρχει καμία απολύτως ατιμωτική κατηγορία εις βάρος του. Την ίδια αδιαφορία για το δίκιο έβλεπε και στη στάση της νέας ηγεσίας του ΚΚΕ, στην οποία μάλλον εναπόθεσε τις τελευταίες του ελπίδες, χωρίς αποτέλεσμα... Έτσι φτάσαμε στην 1η Αυγούστου του 1973...
Η στάση της "ΟΑΚΚΕ" είναι φανερό ότι θέλει να παραποιήσει τη γραμμή Ζαχαριάδη, για να στηρίξει τη δική της τη σημερινή παράλογη γραμμή, που αποτελεί απλώς εκδούλευση και εξωραϊσμό στο ντόπιο κομπραδόρικο κεφάλαιο και στους δυτικούς ιμπεριαλιστές πάτρωνές του, Αμερικάνους και ΕOKικούς, τους οποίους θυμιατίζει ο "κομμουνιστής" Ζαφειρόπουλος..."._
+ σχόλια + 7 σχόλια
Σύντροφε Νίκος από Βόλο είμαστε 2 Άγνωστοι. Είμαι ο Άγνωστος που σχολιάζω στην ανάρτηση "48 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ-ΛΑΪΚΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ" Ως Εξής:"Δίπλα ήταν εκείνη την εποχή ο σύντροφος ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΑ... κ.λ.π.". Καμμία σχέση δεν έχω με τις απόψεις του Αγνώστου που σχολιάζεις στην παρούσα ανάρτησή σου. Στο εξής για να με ξεχωρίζετε θα αναγράφω ΑΝΤΩΝΗΣ στο τέλος κάθε σχολίου...
Αγαπητέ σύντροφε Νίκο. Προσπάθησα να παραθέσω γεγονότα και όχι άποψη. Κατά τα άλλα, από τη στιγμή που ο Φλωράκης έκανε το ανείπωτο έγκλημα να κάψει τα αρχεία της Ασφάλειας με τον προφανή σκοπό να κρύψει τους ρουφιάνους που έδρασαν μέσα στο ΚΚΕ, είναι δύσκολο να βρεθούν τεκμήρια και αρκούμαστε στις εικασίες για τις σχέσεις του Ζαχαριάδη με την Ιντέλιντζενς Σέρβις. Πολιτικά όμως, επιμένω ότι δεν ήταν απλά αμφιλεγόμενη η παρουσία του, ήταν ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ.
Αγαπητέ σύντροφε Αντώνη καλημέρα σας. Είδα το δικό σας σχόλιο στο άρθρο που αναφέρεστε. Σαφώς έχετε δίκιο που διευκρινίζετε ποιος υπογράφει κάθε φορά. Αλλά κι εγώ δεν αναφέρθηκα παραπάνω στο δικό σας σχόλιο. Πάντως, αναφορικά με τη δική σας άποψη, θα είχα να παρατηρήσω ότι μου φαίνεται πως αδικείτε τον ΝΖ όταν τον αντιπαραθέτει στον Άρη Βελουχιώτη, κι όταν τον βάζετε κατά κάποιον τρόπο σε μια κατηγορία που την ονομάζετε "άκαπνους γραφειοκράτες", οι οποίοι φταίνε για την απώλεια της ελληνικής επανάστασης στη δεκαετία του 1940. Ο ΝΖ ήταν όπως και ο Άρης ένας μαχητής σφυρηλατημένος μέσα στο μεγάλο καμίνι του επαναστατικού αγώνα ήδη από τη δεκαετία του 1920, ενώ το στιλ δουλειάς και καθοδήγησής του στο Κόμμα δεν έχει σχέση με γραφειοκρατία, όσα λάθη κι αν κατσλογίσετε σε κρίσεις ή αποφάσεις του. Εξάλλου, και παρά το γεγονός ότι ο Ζαχαριάδης στην τραγική εκείνη συγκυρία του Ιούνη του 1945 έσφαλε σοβαρά απέναντι στον Άρη, αφού χρεώθηκε ουσιαστικά ο ίδιος τις ήδη προειλημμένες αποφάσεις της καθοδήγησης Σιάντου (και έτσι με τον τελικό λίθο του "αναθέματος" θεωρήθηκε έκτοτε ο ίδιος σαν ο ...μόνος υπεύθυνος για το χαμό του Άρη) οι Άρης και Ζαχαριάδης βρίσκονται ουσιαστικά στην ίδια πλευρά του χαρακωματος! Τόσο γιατί είδαν ξεκάθαρα ότι η υπόθεση της Λευτεριάς στην Ελλάδα θα κριθεί μόνο με τον ασίγαστο κι ανυποχώρητο επαναστατικό πόλεμο και αφετέρου γιατί και οι δύο ως το τέλος δεν έκαναν πίσω από τις αρχές και τα ιδανικά τους. Αυτό επισφραγίζει σε κάθε περίπτωση ο τραγικός τους θάνατος... Σε σχέση τώρα με την πείρα της Αλβανίας και του συντρόφου Ενβέρ, νομίζω ότι πρέπει να μελετηθεί σε βάθος με την έκδοση ξανά στην Ελλάδα των έργων του σε σωστές μεταφράσεις. Επίσης να γίνει κριτική μελέτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Αλβανία για να φανούν τα σοβαρά λάθη εκείνα που έφεραν την ισοπεδωτική απόρριψη όλου του έργου και της σκέψης του Μάο όσο τον επικίνδυνο ρεβιζιονιστή και προδότη Ραμίζ Αλία στην καθοδήγηση του ΚΕΑ,για να παραδόσει το κάστρο στον εχθρό, χωρίς να πέσει ούτε μια σφαίρα! Κυρίως πρέπει να εξεταστεί βαθύτατα η περίπτωση ανάδειξης του Αλία σε σχέση με την υπόθεση της αυτοκτονίας του Μεχμέτ Σέχου, γιατί μυρίζει από μακριά ύπουλη ρεβιζιονιστική σκευωρία και χοντρή παγίδα στη οποία έπεσε για καλά ο Ενβέρ Χότζα, "αναθεματίζοντας" σαν "πράκτορα του εχθρού" το... Μεχμέτ Σέχου. Έτσι μάλλον οι πραγματικοί πράκτορες οργίασαν πίσω από την πλάτη του ΚΕΑ,, για να φτάσουν τελικά στο σκοπό τους οριστικά το 1985 και τελικά 1991.
Αγαπητέ σύντροφε Νίκος απο Βόλο καλησπέρα. Ο σκοπός του σχολίου μου δεν ήταν να μειώσω τον Νίκο Ζαχαριάδη. Ο Νίκος Ζαχαριάδης ήταν ένας μεγάλος πολιτικός μαχητής στην υπόθεση της λαϊκής επανάστασης, ο Άρης ένας μεγάλος στρατιωτικός μαχητής της λαϊκής επανάστασης. Όταν η λαϊκή επανάσταση γίνεται ένοπλη, επιβάλλεται επικεφαλής να είναι ο στρατιωτικός μαχητής και όχι το αντίθετο. Αλλιώς είναι το τουφέκι, αλλιώς είναι το μολύβι και το χαρτί (για τον χαρακτηρισμό μου "άκαπνοι γραφειοκράτες" τον χρησιμοποίησα ΟΧΙ υποτιμητικά, αλλά για να γίνω κατανοητός - άλλωστε είναι σε πληθυντικό αριθμό και δεν αφορά ένα πρόσωπο...). Όσον αφορά τον σύντροφο Ενβέρ Χότζα στην Αλβανία, κατά την διάρκεια του αλβανικού παρτιζάνικου αγώνα δέχτηκε επίσκεψη παρέμβαση από Άγγλικη στρατιωτική αποστολή (υπάρχουν και σχετικές φωτό) με τον τρόπο του τους έδιωξε και δεν τους άφησε να αναπτύξουν το ρόλο που έπαιξαν στον ελληνικό ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Παρά το μικρό της μέγεθος η Αλβανία του Ενβέρ Χότζα κατάφερε να είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που απελευθερώθηκε απο τη φασιστική κατοχή στηριγμένη αποκλειστικά στις δικές της δυνάμεις και εδώ νομίζω πως είναι το σημείο κλειδί και πιστεύω ότι η ηγεσία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ με την καθοδήγησή του από το ΚΚΕ, θα έπρεπε να ακολουθήσει ίδια τακτική με τον Ενβέρ Χότζα. Αλλά δυστυχώς παγιδεύτηκε νωρίτερα στις συμφωνίες Λιβάνου και Καζέρτας. Συμφωνώ μαζί σου ότι πρέπει να υπάρξει μελέτη των γραπτών έργων του Ενβέρ Χότζα με τις σωστές μεταφράσεις. Αν βρείς αξιόπιστες πηγές, παρακαλώ πολύ διαφώτισέ με. ΑΝΤΩΝΗΣ.
Εντάξει, απολύτως κατανοητές και χρήσιμες οι διευκρινίσεις. Αυτό επίσης που γράφεις σχετικά με τη σωστή τακτική του ΚΚ της Αλβανίας με επικεφαλής τον Ενβέρ στα χρόνια του αντιφασιστικού αγώνα το έχω γράψει και εγώ πολλές φορές. Σχετικά με την κριτική μελέτη και αξιοποίηση της πείρας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στη γειτονική χώρα, με τις επιτυχίες και τα όποια λάθη σε εκτιμήσεις κι αποφάσεις, νομίζω, Αντώνη, ότι πρέπει να αξιοποιηθούν οι Αλβανοί κομμουνιστές που ζουν ως μετανάστες στη χώρα μας εδώ και δεκαετίες και οι οποίοι έχουν πολιτικές και προσωπικέςεπαφές με τους συντρόφους που ζουν και δρουν μέσα στην Αλβανία, σε δύσκολες μεν συνθήκες, αλλά παλεύουν με το κεφάλι ψηλά. Αυτό το δυναμικό των κομμουνιστών κι αριστερών Αλβανών εργατών μεταναστών πρέπει να αξιοποιηθεί οπωσδήποτε από το ελληνικό επαναστατικό κίνημα, και νομίζω ότι αργήσαμε πολύ να το ενσωματώσουμε στον ταξικό αγώνα που γίνεται στην Ελλάδα, στον απαιτούμενο βαθμό. Έπρεπε από τη δεκαετία του 1990 να ενσωματώσουμε αυτό το αγωνιστικό δυναμικό.
Ορθές οι παρατηρήσεις σου σύντροφε Νίκος από Βόλο και συμφωνώ μαζί σου! ΑΝΤΩΝΗΣ.
Νικο απο τον βολο,,μην τα τσουβαλιαζεις ολα,το ΚΚΕ εχει οχι απλα μελη μονο,, αλλα και στελέχη Αλβανών συντρόφων..
Αλλο που κατι επανασταταρες εχουν μεσάνυχτα και ξερουν λόγια παχιά,παχια,,να λενε μονο
Εκτός πεδίου μαχης
Πάντως συμφωνώ μαζι σου,,δεν ξερω γιατι αλλα συμφωνώ.αν και στην ουσία διαφωνώ αλλα τα καταφέρνω .Διονυσης
Δημοσίευση σχολίου