.jpg)
«40 παλικάρια από τη Λε – από τη Λεβαδιά…» Δεν κάθισαν στον καναπέ τους σαν κάτι μαμούχαλους στρατηγούς, αλλά πήγαν να πάρουν την Τρίπολη. Όχι αυτή της Λιβύης, την άλλη με τα μήλα. Ήταν κλέφτες; Φυσικά! Ποιοι νομίζετε βρε πως κάνουν τις Επαναστάσεις; Οι νοικοκυραίοι; Οι νομιμόφρονες; Οι παράνομοι τις κάνουν.
Μην ακούτε τα νεοελληνικά παραμύθια. Τους έκλεβαν όλους, κι έκαναν και πλιάτσικο. Κάτι όμορφες νέες Τουρκάλες που βρήκαν στην Τρίπολη τις πούλησαν σκλάβες, αφού πρώτα τις βίασαν, όπως έκαναν οι ένδοξοι Αρχαίοι ημών πρόγονοι από την εποχή της Τροίας. Το πλιάτσικο που συνέχισε ο μεγάλος μας στρατηλάτης, ο Αλέξανδρος, το κάνουν σήμερα οι πολιτικοί μας. Ή τηρούμε τις παραδώσεις, ή δεν τις τηρούμε. Τους κλέφτες τους καπέλωσαν τελικά οι κοτζαμπάσηδες, που ήταν οι μεγαλύτεροι κλέφτες από όλους.
Πάντως οι κλέφτες μας είναι καλοί. Δεν τους σκότωναν όλους. Τους πλούσιους, που είχαν να πληρώσουν λύτρα, τους άφηναν. Επίσης δεν ήταν ρατσιστές. Το «μη μείνει Τούρκος στο Μωρία μηδέ στον κόσμο όλο», δεν εννοούσαν όλους τους Τούρκους. Έσφαζαν μόνο όσους δεν πλήρωναν ή τους στρατιώτες που ήταν επίσης καθίκια και πλιατσικολόγοι. Οι πασάδες αν έδιναν φράγκα τη γλύτωναν. Άλλωστε με τους κλέφτες έκαναν παλιότερα δουλειές.
Γιατί, μη νομίζετε, υπήρχαν Έλληνες που είχαν πόστα επί Τουρκοκρατίας. Άλλοι ήταν βολεμένοι κι άλλοι πεινούσαν. Μαντέψτε ποιοι ήταν με ποιους. Γιατί ο κόσμος δεν χώνευε τους κλέφτες που τον έγδυναν, όμως ήξερε πως τα τσιράκια του Σουλτάνου και των Τούρκων Αγάδων τους έκλεβαν πολλά περισσότερα. Γι αυτό τελικά προτίμησαν το λιγότερο κλέφτη και το δικαιότερο. Αυτόν που έκλεβε που και που κάνα Τούρκο.
Θα μου πείτε «αν δεν έκλεβαν, θα πέθαιναν από την πείνα». Σωστό κι αυτό. Όπως κι η παροιμία «δούλεψε να φας και κλέψε να ’χεις». Δεν κατηγορώ τους ηρωικούς μας κλέφτες. Χάρη σ’ αυτούς οι Τούρκοι έφυγαν κι έμειναν μόνο οι δικοί μας εγκληματίες. Μόνο που αυτούς δεν μπορέσαμε ακόμα να απαλλαγούμε.
«Φεγγαράκι λαμπρό φέξε μου και γλίστρησα». Δεν υπάρχει «κρυφό σχολειό». Γιατί κανείς μαθητής δε θα έψαχνε ποτέ να το βρει. Ποτέ! Το παραμύθι ακόμα λέει πως όλοι οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν εναντίον όλων των Τούρκων, αλλά κάπου τσακώθηκαν. Το «όλοι» είναι πολύ σχετικό.
Όμως γιατί τσακώθηκαν; Για τη λεία! Γιατί τσακώθηκε ο Αχιλλέας με το Μένιο; Όχι το γνωστό Μένιο, τον Αγαμέμνονα των Μυκηνών. Για μια σκλάβα, δηλαδή για το λουφέ. Τότε, όπως ακριβώς σήμερα, οι σωβινιστές θεωρούσαν τις γυναίκες περιουσιακό στοιχείο. Η Κλυταιμήστρα είχε πιο προοδευτικές απόψεις. Απλά είχε αφήσει λίγο παραπάνω ανοικτό το θερμοσίφωνα, κι έγινε ολόκληρο θέμα. Αλλά τότε το φως ήταν του ήλιου, τζάμπα δηλαδή.
Στο θέμα μας όμως. Γιατί έγινε η Επανάσταση; Γιατί υπήρχε πείνα. Όταν υπάρχει πείνα, κάποιος πρέπει να φαγωθεί. «Κι ο κλήρος έπεσε στους Τούρκους, κι ο κλήρος έπεσε στους Τούρκους» που εδώ που τα λέμε έτρωγαν 400 χρόνια τον αγλέουρα, κι άφηναν τους ραγιάδες νηστικούς. Τους είδαν καλοθρεμμένους οι πεινασμένοι, τους μπήκε η ιδέα. «Τι θα φάμε σήμερα; - Αλή πατσά»!
Τι θα φάμε σήμερα, εκεί που έφτασε ο μπακαλιάρος; Τοκογλύφο σκορδαλιά! Φτάνει να τον πιάσεις. Αλλά για τον πιάσεις, καλέ μου θεονήστικε, πρέπει να σηκωθείς από τον καναπέ, τουλάχιστο να πάρεις το τσουκάλι.
Είμαστε κατά της βίας. Εκτός αν πεινάμε, όποτε κάποιον θα φάμε. «Βραστούς βραστούς θα φάμε τους αστούς, και τους γραφειοκράτες, στο φούρνο με πατάτες». Άντε να δούμε, γιατί δε σας βλέπω από την πείνα. Ένα μπουτάκι υπουργού παρακαλώ, με λίγη σαλτσούλα να βουτήξω…
Δημοσίευση σχολίου