Ο φασισμός είναι μια ιστορική φάση όπου μπήκε τώρα ο καπιταλισμός, κι έτσι είναι κάτι το καινούργιο και παλιό μαζί. Ο καπιταλισμός στις φασιστικές χώρες υπάρχει πια μονάχα σαν φασισμός κι ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός. Πώς, λοιπόν, τώρα να πει κάποιος αντίπαλος του φασισμού την αλήθεια για το φασισμό όταν δε θέλει να πει τίποτα για τον καπιταλισμό, που τον προκαλεί; Πώς να 'χει η αλήθεια αυτή πραχτική σημασία;
Αυτοί που είναι αντίπαλοι του φασισμού χωρίς να 'ναι αντίπαλοι του καπιταλισμού, αυτοί που παραπονιούνται για τη βαρβαρότητα που αιτία τάχα έχει τη βαρβαρότητα την ίδια, μοιάζουν μ' ανθρώπους που θέλουν το μερτικό τους απ' τ' αρνί χωρίς όμως να σφαχτεί το αρνί. Θέλουν να φάνε το κρέας, να μη δουν όμως τα αίματα. Αυτοί θα ικανοποιηθούν αν ο χασάπης πλύνει τα χέρια του προτού φέρει το κρέας στο τραπέζι.
Μπέρτολτ Μπρεχτ "Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια"
Σε ανύποπτο χρόνο -Νοέμβρης 2020- είχα γράφει μια ανάρτηση την οποία τιτλοφορούσα: "Ενα ιστορικό μάθημα στην Δεξιά: Οταν το 1980 απαγόρευε την πορεία του Πολυτεχνείου και δολοφονούσε διαδηλωτές". Σ' αυτή είχα κάνει μια αναλυτική παρουσίαση της στάσης που κράτησε το σημερινό κυβερνητικό κόμμα απέναντι στους θιασώτες της Απριλιανής δικτατορίας.
Επανέρχομαι στο θέμα μα αφορμή την ανακοίνωση του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967- 1974, με την οποία ζητάει την παραίτηση του υφυπουργού Παιδείας, με αφορμή τα όσα προκλητικότατα και ανιστόρητα είπε από το βήμα της βουλής για την "πολιτική μυθολογία που είχε και εξακολουθεί να έχει στο επίκεντρο της το Πολυτεχνείο", καθώς και για την υποτίμηση του αγώνα που έδωσε ο Ελληνικός λαός, ενάντια στην ξενοκίνητη τελευταία δικτατορία της χώρας μας.
"Ντροπή και ύβρις όσα εκστομίσατε κ. Συρίγο και μάλιστα από το βήμα της Βουλής που κατάργησε η χούντα. Προσβάλατε βάναυσα την ιερή μνήμη όσων δολοφόνησε η χούντα, όσους/ες βασάνισαν, φυλάκισαν και εξόρισαν οι δήμιοί της. Όσες ‘εξηγήσεις’ κι αν δίνετε εκ των υστέρων, δεν αναιρούν το γεγονός ότι είστε ένας κράχτης του ιστορικού αναθεωρητισμού – δίδυμο αδελφό του αγοραίου νεοφιλελευθερισμού, που αποπνέει η πολιτική της κυβέρνησής σας. Κακώς παραμένετε ακόμα στον υπουργικό σας θώκο", τονίζει μεταξύ άλλων η ανακοίνωση.
Ας δούμε τα γεγονότα. Μετά την κατάρρευση της χούντας και την ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας με πρωθυπουργό τον "εθνάρχη" τους, καμιά αλλαγή δεν υπήρξε στα στελέχη του κρατικού μηχανισμού. Στο Δικαστικό Σώμα, όπως άλλωστε και στην Αστυνομία και τον Στρατό, δεν έγινε καμία ουσιαστική αποχουντοποίηση. Άλλωστε, τον Ιούλη του 1975, με μια πρωτοφανή του απόφαση ο Άρειος Πάγος είχε χαρακτηρίσει τα εγκλήματα των χουντικών «στιγμιαία». Έτσι εκατοντάδες χουντικοί, υπεύθυνοι βασανισμών, εραστές της "επαναστάσεως" του Παπαδόπουλου, τέρατα που ασχημόνησαν επί ανθρώπων, αφέθηκαν ελεύθεροι παρότι υπήρχαν χιλιάδες μαρτυρίες εναντίον τους. Μαζί με τα αδικήματα άρχισε και η προσπάθεια από την Ν.Δ., να παραγραφεί και η μνήμη. Οι χουντικοί ευνοήθηκαν από την αστική δημοκρατία που πολέμησαν, και πολλοί απ’ αυτούς ξεπλύθηκαν στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ των κομμάτων ως δημοκράτες, όπως ανέφερε προηγούμενη ανάρτησή μας.
Και επειδή σήμερα τα κυβερνητικά στελέχη προκαλούν να τους θυμίσουμε ποια ήταν η σχέση της Ν.Δ., όχι απλώς με τους κραγμένους χουντικούς που τους αφομοίωσαν -όπως τον πρώην γραμματέα της νεολαίας του κόμματος του Παπαδόπουλου, που σήμερα είναι πρωτοκλασάτος υπουργός- αλλά και την στάση που κράτησαν απέναντι στην ναζιστική εγκληματική συμμορία του Μιχαλολιάκου, Αλλωστε από την ίδια πολιτική μήτρα προέρχονται.
Δεν ήταν οι δικοί τους δημοσιοκάφροι που τους έχτιζαν το προφίλ; Δεν ήταν ο Πρετεντεράκος που μας πρόβαλε το μόρφωμα και τα στελέχη της Χ.Α ως καινούργια πολιτική παρουσία "που γεννιέται για να αμφισβητήσει;".
Δεν ήταν ο τότε βουλευτής της Ν.Δ., Καρατζαφέρης, που έλεγε να δώσει το κόμμα του υφυπουργείο στην Χ.Α;
Ο Άδ. Γεωργιάδης δεν ήταν αυτός που μας έλεγε ότι «προτιμώ στα 16 του ο γιος μου να είναι Χρυσή Αυγή παρά ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ»;
Δικοί τους δημοσιογράφοι δεν είναι αυτοί όπως Γιώργος Χαρβαλιάς, αρθρογράφος του Συγκροτήματος Φιλιππάκη (δημοκρατία, Εστία κτλ.), και ο Μπάμπης Παπαδημητρίου, - νυν βουλευτής της ΝΔ- που ονειρευόταν μια "σοβαρή Χρυσή Αυγή", η οποία θα μπορούσε να είναι κυβερνητικός εταίρος της Ν.Δ;
Ο υπόδικος πρώην νομάρχης Θεσσαλονίκης Π. Ψωμιάδης δεν ήταν το πρόσωπο που έλεγε ότι Ν.Δ και Χ.Α "είναι αδέλφια";
Ο μέχρι πρότινος γραμματέα του υπουργικού Συμβουλίου Τάκης Μπαλτάκος δεν ήταν που μας αποκάλυψε τις σχέσεις συγκοινωνούντων δοχείων ανάμεσα στους νεοναζί της Χρυσής Αυγής και τη Νέα Δημοκρατία; Και συγκεκριμένα μας είπε ότι οι τότε βουλευτές της Χ.Α., ψήφιζαν αναλόγως της επιθυμίες της Ν.Δ;
.jpg)
Και προφανώς τους ενοχλούν οι αγωνιστές της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το '73. Γι' αυτό και ο Αδ. Γεωργιάδης, επαναλάμβανε την προπαγάνδα της Χ.Α. δηλώνοντας με πάθος: “Δεν αντέχω τα παραμύθια. Δεν υπήρξε ούτε ένας νεκρός στο Πολυτεχνείο. Ούτε ένας”…
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ο πρώην γραμματέας της Ν.Δ., Μανώλης Κεφαλογιάννης έχει επιλέξει για ποιο στενό συνεργάτη πατεντάτο χουντικό. Διευθυντής του πολιτικού γραφείου του σημερινού ευρωβουλευτή του κυβερνητικού κόμματος είναι ο Ηλίας Φιλιππακόπουλος. Ηταν στέλεχος των φοιτητικών συλλόγων της χούντας στο Πολυτεχνείο. Συγκεκριμένα, υπήρξε γραμματέας και στη συνέχεια πρόεδρος των διορισμένων από το καθεστώς του Παπαδόπουλου συλλόγων, οι οποίοι ανέλαβαν το έργο της χούντας στους πανεπιστημιακούς χώρους, καταργώντας τους εκλεγμένους από τους φοιτητές αντιπροσώπους.
Το σημερινό αυτό στέλεχος της Ν.Δ., έστελνε επιστολές-αγιογραφίες στον δικτάτορα Παπαδόπουλος, εκφράζοντας θαυμασμό για το πρόσωπο του. Φυσικά αν η μεταχουντική Δεξιά αν δεν μπορούσε να αφομοιώσει τα χουντικά καθάρματα, τι σόι Δεξιά θα ήταν; Ιστορία έχει αφήσει η ρήση που είπε τον Απρίλη του 1975 ο τότε υπουργός Άμυνας Ευ. Αβέρωφ: «Κάθαρσις δεν υπάρχει πλέον δια λόγους παρελθόντος». Κι' αυτό, έγινε, την στιγμή που όλος ο ελληνικός λαός απαιτούσε την αποχουντοποίηση του κρατικού μηχανισμού.
Και μιας και αρχίσαμε τις ιστορικές αναφορές να αναφερθούμε σε κάποια γεγονότα. Τρία χρόνια μετά την μεταπολίτευση οι οπαδοί της Απριλιανής δικτατορίας διεκδικώντας μεγαλύτερο μερίδιο στην κυβερνητική εξουσία και θέλοντας να κάνουν επίδειξη δύναμης, πήραν μέρος στις εκλογές του 1977 με την «Εθνική Παράταξη». Ελαβαν ποσοστό 6,82% και εξέλεξαν πέντε βουλευτές. (Το βασικό τους σύνθημα ήταν: «Ο Φλωράκης στο Γουδή, δίπλα στον Καραμανλή»).
Τρία χρόνια μετά και αφού υπήρξαν τα παρασκηνιακά παζάρια με τον τότε αρχηγό της Ν.Δ. Γ. Ράλλη, οι χουντικοί διαλύουν το κόμμα τους, με δεκάδες στελέχη τους να ενσωματώνονται στον κρατικό μηχανισμό και με τον αρχηγό του Σπ. Θεοτόκη να εκλέγεται βουλευτής Επικρατείας της Ν.Δ. Η χουντοποίηση της Ν.Δ., έχει ολοκληρωθεί.
Στην συνέχεια με το πρόσχημα "περί ανηκέστου βλάβης", άρχισαν να αποφυλακίζονται και οι ελάχιστοι φυλακισμένοι πρωτεργάτες της Απριλιανής δικτατορίας, (Στ. Παττακός, Ν. Μακαρέζος, Ι. Λαδάς, Ν. Ρουφογάλης), ενώ η κυβέρνηση του Κώστα Μητσοτάκη, το 1991 αποφυλάκισε και όσα φασιστικά καθάρματα είχαν απομείνει.
Ηταν ελάχιστα δηλαδή τα φασιστικά τομάρια που ήταν υπεύθυνα για δολοφονίες, βασανιστήρια, εξορίες, και διώξεις χιλιάδων πολιτών, που πέρασαν κάποια χρόνια στη φυλακή και μάλιστα σε ειδική πτέρυγα με όλες τις "ανέσεις" που θα μπορούσε να προσφέρει ο Κορυδαλλός.
Δημοσίευση σχολίου