Οχι άλλο "άπλετο φως"

Του Γ. Γ.

Εχουμε ξαναγράψει ότι η ¨Καθημερινή" εδώ και καιρό έχει διαφοροποιηθεί από τον όμιλο ΜΜΕ του Αλαφούζου, για το πώς αντιμετωπίζει το θέμα των τηλεφωνικών υποκλοπών. 

Το να παρακολουθείς ας πούμε ένα από τα πιο πιστά δημοσιοκαφρικά κυβερνητικά μαντρόσκυλα, τον αρθρογράφο της "Κ" Πάσχο Μανδραβέλη να χαρακτηρίζει "αισχρή τη στάση της Νέας Δημοκρατίας στην εξεταστική για τις υποκλοπές", μπορείς και να θυμηθείς την φράση του Ν. Καζαντζάκη "τα ύστερα του κόσμου".

Το κείμενο που υπάρχει σήμερα στο ίδιο έντυπο και το οποίο υπογράφει ο Παντελής Μπουκάλας, είναι εξαιρετικό. 
Και ειλικρινά πιστεύω ότι αυτός ο γραφιάς είναι από τους ελάχιστους δημοσιογράφους που πραγματικά τιμούν το επάγγελμα που κάνουν. Στο παρελθόν μάλιστα ένα ιστορικό του βιβλίο που είχα διαβάσει και αναφερόταν στον Γιώργο Καραϊσκάκη, μου είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις, 

 Θεωρώ ότι ο Π. Μπουκάλας είναι ένας από τους δημοσιoγράφους που χρησιμοποιούν τα αστικά ΜΜΕ για να καλλιεργήσουν την αυταπάτη ότι διακρίνονται από πλουραλισμό, και στεγάζουν διαφορετικές φωνές δημόσιας έκφρασης. Η δημιουργία της ψευδαίσθησης ότι ένα ΜΜΕ δεν είναι στρατευμένο στην υπηρεσία του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, είναι μεγάλο κεφάλαιο του.  

 Είναι αυτό που έγραφε ο Βασίλης Ραφαηλίδης στο βιβλίο του "Καπιταλισμός. Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας": "Η γοητεία του σωστού καπιταλιστή συνίσταται στην ικανότητά του να είναι απατεώνας χωρίς να φαίνεται". 

Σε κάθε περίπτωση πάντως, το παρακάτω κείμενο του Π. Μπουκάλα, γραμμένο με ελαφρύ σαρκασμό και καίρια εστιασμένο σ' αυτό που θέλει να εκφράσει, μπορείς να το θεωρήσεις ότι αποτελεί και μια μερική εικόνα του αστικού πολιτικού συστήματος.

 Οχι άλλο "άπλετο φως"

Εντάξει. To «Είμαστε αποφασισμένοι να χυθεί άπλετο φως» είναι κλισεδάκι. Και από τα πιο τριμμένα, τα ποιο ντροπιασμένα και συγχρόνως τα ποιο ντροπιαστικά. Ενα τενεκεδάκι άδειο από νόημα, που μας το πετάνε κατακέφαλα όσοι έχουν «καθαρή τη συνείδησή τους» πλην λερωμένη τη φωλιά τους. Κι' ωστόσο όποτε το ακούς, όποτε το εκτοξεύει με βλέμμα πύρινο και ενοχλημένο ο ένας ή ο άλλος πολιτικός που νιώθει τουλάχιστον  Ιωάννης Καποδίστριας, πιέζεις τον εαυτό σου να πιστέψει ότι το κλισεδάκι απέκτησε και πάλι νόημα. Kι ότι, επιτέλους «η αλήθεια θα λάμψει», άλλωστε «καθαρός ουρανός δεν φοβάται». Αρμαθιά ολόκληρη τα κενά τενεκεδάκια .

Για τις υποκλοπές, λοιπόν, μια υπόθεση που οι κυβερνητικοί την κήρυξαν ήδη "βαρετή", ας είμαστε βέβαιοι ότι το «άπλετο φως»· θα μας τα πει όλα, ακριβώς όπως συνέβη με τη Νοβάρτης και τη Ζήμενς. Θα μας πει, δηλαδή, γιατί «επισυνδέθηκαν» νομιμο- παράνομα δημοσιογράφοι ειδικευμένοι στη διερεύνηση σκανδάλων. Γιατί χαφιεδώθηκε ο βίος του κ. Νίκου Ανδρουλάκη, την ώρα ακριβώς που διεκδικούσε την προεδρία του κόμματός του. Γιατί στις επιτροπές της Βουλής, που λειτούργησαν με ταχύτητα αστραπή «για να μην κουραστεί ο κόσμος», δεν κλήθηκαν ουσιώδες μάρτυρες. Και γιατί τελικά η τιμή της δημοκρατίας θεωρήθηκε ήσσονος σημασίας συγκρίνομενη με την «τιμή του απορρήτου» του κάθε Κοντολέοντα. του κάθε Δημητριάδη.

Πολλά επίσης μας λέει η κατάληξη του σκανδάλου της Ζήμενς (ή μήπως ήταν σκευωρία και αυτό;) ένα τέταρτο του αιώνα μετά την αποκάλυψή του. Μας λέει, λχ., ότι η ταχύτητα απονομής της δικαιοσύνης συναρτάται με το πόσα προσώπατα ή νοματαίοι είναι οι ανομήσαντα. Η γνωριμία με πολιτικά σόγια ή τζάκια ωφελεί πάντοτε σ' αυτές τις περιπτώσεις, και ως γνωστόν η πτωχή Ελλάς δεν διαθέτη πλήθος σόγια ώστε να βολεύονται πολλοί Λίγοι είναι οι τυχεροί που ενημερώνονται εγκαίρως ότι τους αναζητεί η αστυνομία, ώστε να ψάξουν για το διαβατήριό τους. Και λιγότεροι όσοι καθαρίζουν παρότι ομολόγησαν το αδίκημά τους.

Οχι, μην πάει ο νους σας στον κ. Μιχάλη Χριστοφοράκο. Ο άνθρωπος είχε αποσαφήνιση τον Ιούλιο του 2009 σε Γερμανίδα εισαγγελέα πως οι ευγενείς χορηγίες του σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είχαν ακόμα πιο ευγενή στόχο: την «καλλιέργεια του πολιτικού τοπίου στην Ελλάδα» Δίχως αυτή την καλλιέργεια πώς θα κατείχε σήμερα η χώρα μας ζηλευτή θέση στο παγκόσμιο στερέωμα; As μην είμαστε μίζεροι, λοιπόν. Του χρωστάμε ευγνωμοσύνη.