Σποτάκι - κάλεσμα της "Ελληνοφρένειας" για την τελετή υποδοχής του αθώου Μ. Χριστοφοράκου. (Ηχητικό)

Ισως κάποιες φορές ο ποιο ενδεδειγμένος τρόπος είναι να αντιμετωπίσεις με σαρκασμό και ειρωνεία κάποια γεγονότα, χωρίς να κινδυνεύεις να κατηγορηθείς για προσβολή θεσμών. 

Πιθανόν να είναι και ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να σχολιάσεις κάποια εξοργιστικές καταστάσεις όπως είναι η δικαστική ετυμηγορία που αθωώνει όλους τους εμπλεκόμενους στο τεράστιο σκάνδαλο της Siemens με πρώτο τον γνωστό Μιχάλη Χριστοφοράκο.

Ειδικά το ηχητικό που ακούσαμε σήμερα από την ραδιοφωνική εκπομπή "Ελληνοφρένεια" τα "σπάει". Πρόκειται για ένα σποτ-κάλεσμα που μας καλεί στο αεροδρόμιο για να υποδεχθούμε τον αθώο και άδικα κυνηγημένο σαν θύμα σκευωρίας Μιχάλη Χριστοφοράκο. Το κάλεσμα και η υπόκρουση με αντάρτικη μουσική ευελπιστούμε να σας χαρίσει ένα μειδίαμα.

Και ο σκωπτικός τρόπος που αντιμετωπίζει το ίδιο γεγονός ο δημοσιογράφος Νίκος Παπαδογιάννης είναι άξιος αναφοράς:

 «Εγώ δεν ξέρω τίποτε, είμαι από χωριό», ισχυρίζεται ο παναθηναϊκάκιας Ισίδωρος Ντογιάκος, την ίδια ώρα που ο έτερος –άκος, ο αγνώστων οπαδικών φρονημάτων Χριστοφοράκος, ετοιμάζεται να επιστρέψει στην Ελλάδα πάλλευκος και με το κεφάλι ψηλά. Γιατί να μη διεκδικήσει και αστικές αποζημιώσεις, για την ταλαιπωρία στην οποία τον υποβάλαμε και για τη δυσφήμιση που υπέστη τόσα χρόνια; Άδικο θα έχει;

Το χάχανο που ακούγεται υπόκωφα έρχεται από το μαρτυρικό Μόναχο, ή μάλλον από την Τήνο, όπου η μεσοτοιχία ανάμεσα στις δύο βίλες του –άκου και του -άκη είναι αδύνατο να συγκρατήσει την εκατέρωθεν ευφορία. Μπορεί και από το τέταρτο σύννεφο δεξιά, βέβαια, εκεί όπου συστεγάζονται καταπώς μαθαίνω ο πατήρ Μητσοτάκης –που έτρωγε από τρία συσσίτια στην Κατοχή- και ο πατήρ Χριστοφοράκος.