Σαν σήμερα ο βασιλιάς Λουδοβίκος και η Μαρία Αντουανέτα, οδηγούνται από τον επαναστατημένο Γαλλικό λαό στην γκιλοτίνα.

Σηκωθείτε παιδιά της Πατρίδας
Η μέρα της δόξας έφθασε
Ενάντια της τυραννίας μας
Το ματωμένο λάβαρο υψώθηκε

Ακούστε τον ήχο στα λιβάδια
Το ουρλιαχτό αυτών των φοβερών στρατιωτών
Έρχονται ανάμεσά μας
Να κόψουν τους λαιμούς των γιων και των συζύγων σας.

Στα όπλα πολίτες
Σχηματίστε τα τάγματά σας
Προελάστε, προελάστε
Αφήστε το μολυσμένο αίμα
Να ποτίσει τα αυλάκια στα χωράφια μας.

Ιερή αγάπη για την Πατρίδα
Οδήγησε και στήριξε τα εκδικητικά μας όπλα
Ελευθερία, λατρευτή Ελευθερία.

Μπες στον αγώνα με τους υπερασπιστές σου
Κάτω από τις σημαίες μας, άσε τη νίκη
να σπεύσει σε σένα, ρωμαλέα δύναμη
Έτσι ώστε στο θάνατο οι εχθροί σου
Να δουν το θρίαμβό σου και τη δόξα μας.

Τους παραπάνω στίχους τους αφιερώνουμε σε όλους/ες καταδικάζουν την βία απ' όπου προέρχεται. Και δεν τους έγραψε κάποιος κομμουνιστής ποιητής, Είναι στίχοι από την «Μασσαλιώτιδα», τον εθνικό ύμνο της Γαλλίας

Επειδή, λοιπόν, εμείς δεν καταδικάζουμε γενικά κι αόριστα την "μαμή της ιστορίας" όπως χαρακτήριζε ο Μαρξ την βία (στην πραγματικότητα ούτε και οι αστοί φυσικά, αφού θεωρούν νομιμοποιημένη την κρατική βία) και επειδή πιστεύουμε ότι ο λαός έχει κάθε δικαίωμα να πάρει την «όψη που με βιά μετράει τη γη» και να μας απαλλάξει από τούτο το σάπιο, διεφθαρμένο, καθεστώς θεωρούμε πολύ σημαντικό ιστορικό γεγονός αυτό που έγινε σαν σήμερα  στις 16 Οκτώβρη 1793.

Ηταν τότε που οι εξεγερμένοι στην μεγάλη Γαλλική αστική επανάσταση με συνοπτικές διαδικασίες οδήγησαν στην γκιλοτίνα την "πιο μισητή γυναίκα της Γαλλίας", τον βασιλιά σύζυγο της  Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ και μια σειρά άλλα "ευγενή" καθάρματα. (Την πλήρωσε και αρκετός κόσμος που δεν έφταιγε, αλλά αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σε όλες τις επαναστατικές καταστάσεις).

 

Μάλλον λανθασμένα αποδίδεται στην Μαρία Αντουανέτα η θρυλική φράση: «Αν δεν έχει ο λαός ψωμί, ας φάει παντεσπάνι», αλλά δεν έχει μεγάλη σημασία. Αυτό το βασιλικό ζεύγος της Γαλλίας έχει μείνει στην ιστορία κυρίως γιατί η Αντουανέτα και ο Λουδοβίκος ζούσαν μέσα στην σπατάλη και την κρεπάλη ενώ ένα μεγάλο μέρος του Γαλλικού λαού πέθαινε από την πείνα. Και καλώς είχε την τύχη που του άξιζε.