Ηταν το μακρινό 1947, όταν ο "Ριζοσπάστης" δημοσίευε άρθρο του Μανώλη Γλέζου, στο οποίο χαρακτήριζε "κυράτσα του φασισμού" η οποία "διαστρεβλώνει γκαιμπελικότατα τα γεγονότα, για να χύσει το αντικομμουνιστικό της δηλητήριο" την φυλλάδα "Εστία".
Διαβάζοντας κάποια κείμενα της που δημοσιεύονται στην εποχή μας, διαπιστώνουμε ότι ως προς την αντικομμουνιστική της κατεύθυνση δεν άλλαξε στο παραμικρό και εξακολουθούν να ισχύουν απολύτως οι χαρακτηρισμοί που της απέδιδε ο ήρωας της Εθνικής μας Αντίστασης.
Αρχικά δεν καταλαβαίνω σε τι μπορεί να αποσκοπεί η προσπάθεια αναβίωσης αντικομουνισμού και μάλιστα της μορφής που υπήρχε στην δεκαετία του '50. Μια εύκολη εξήγηση είναι ότι είναι εύπεπτες οι δόσεις αντικομμουνισμού στους οι αναγνώστες στους οποίους απευθύνεται το έντυπο και γι' αυτό ο διευθυντής του Μανώλης Κοττάκης αισθάνεται την ανάγκη στις δημόσιες παρουσίες του, να επαναλαμβάνει με κάθε ευκαιρία μια πτυχή του βιογραφικού του, η οποία αναφέρεται στις "μάχες που έχει δώσει εναντίον του κομμουνισμού".
Ας προσπεράσουμε όμως τον ανιστόρητο, αντικομμουνιστή, Μ. Κοττάκη και να σταθούμε στο σημερινό πρωτοσέλιδο κείμενο της "Εστίας", που πέρα απ' το ότι μπορείς να υποθέσεις ότι ανασύρθηκε από τα συρτάρια της εποχής του ψυχρού πολέμου, μπορείς να το χαρακτηρίσεις και φαιδρό.
Να κάνουμε όμως μια προσπάθεια να το αντιμετωπίσουμε σοβαρά. Αντιγράφουμε την εισαγωγή του:
«Κάποτε ήταν η σοβιετική προπαγάνδα. Μετά ήρθε η ρωσική προπαγάνδα. Ο στόχος σταθερός. Η αντί πάσης θυσίας απόκρυψη των εγκλημάτων του κομμουνισμού, η συκοφάντηση αυτών που τα αποκαλύπτουν και εν τέλει η συσκότιση και η παραπληροφόρηση. Ετσι αργήσαμε πάρα πολύ να μάθουμε για το Holodomor, τον μεγάλο λιμό που επέβαλε ο Στάλιν στους Ουκρανούς το 1930-32. Στις μέρες μας, δυστυχώς, που όλα αυτά θα έπρεπε να αποκαλύπτονται, βλέπουμε το facebook του "καπιταλιστού" Μαρκ Ζούκερμεργκ να "ξεπλένει" το έγκλημα του Στάλιν».
Προσπερνάμε τις γελοιότητες περί "ξεπλύματος" των "εγκλημάτων" του Στάλιν, από το Ζούκερμεργκ και στεκόμαστε στην ουσία του ιστορικού γεγονότος που αναφέρεται στην "Εστία". Για να μην γινόμαστε κουραστικοί να πούμε ότι όντως υπήρξε λιμός στην Ουκρανία το 1932-1933. Αλλά αυτός προκλήθηκε κατά κύριο λόγο από τον μέχρις εσχάτων αγώνα που η ουκρανική άκρα Δεξιά διεξήγαγε κατά του σοσιαλισμού και κατά της κολεκτιβοποίησης της γεωργίας. Και για να το τεκμηριώσουμε αυτό παραθέτουμε στην ιστοσελίδα μας ολόκληρο το σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο του Λ. Μάρτενς: “Μια άλλη ματιά στον Στάλιν”. Σ' αυτό υπάρχουν πλήθος αναμφισβήτητων ιστορικών στοιχείων που τεκμηριώνουν αυτή την εκτίμηση.
Αλλά πέρα απ' αυτό ας χρησιμοποιήσουμε την απλή λογική. Ηταν ανόητοι ο Στάλιν και οι Μπολσεβίκοι να στρέφουν εναντίον τους και μάλιστα στα πρώτα βήματα της εγκαθίδρυσης του σοσιαλιστικού καθεστώτος τους μικρούς και μεσαίους αγρότες;
Αυτό το αντικομμουνιστικό εμετικό μυθιστόρημα, της "Εστίας", όπως και τα ανάλογα που υπάρχουν σε μια σειρά έντυπα, δεν αποσκοπούν πουθενά άλλο παρά να ρίξουν λάσπη στον Στάλιν και στον σοσιαλισμό. Αλλωστε όποιος γνωρίζει ιστορία μπορεί να αντιληφθεί ότι αν είχε δημιουργηθεί μια τέτοια κατάσταση όπως αυτή που περιγράφει η φυλλάδα του Κοττάκη, το πρώτο που θα έκανε ο Ουκρανικός λαός όταν η σοβιετικής τους πατρίδα δεχόταν επίθεση από τα ναζιστικά στρατεύματα το πρώτο που θα έκανε ήταν να στραφεί ενάντια στον Στάλιν και στο σοβιετικό καθεστώς. Αντίθετα, όμως, δημιούργησε μαζικό αντάρτικο στην κατεχόμενη Ουκρανία, με πάνω από 150.000 μαχητές, που εκτός από τους κατακτητές είχε να αντιμετωπίσει και τους ντόπιους φασίστες του Μπαντέρα, ο οποίος έχοντας την υποστήριξη των ναζί είχε ιδρύσει τον Ιούνη του 1941 το "ουκρανικό κράτος".
Και για να επανέλθουμε στον λιμό του 1932-33. Οποιος/α διαβάσει το κείμενο από το βιβλίο Λούντο Μάρτενς που έχουμε παραπάνω παραπομπή, αντιλαμβάνεται ότι όλη αυτή την κατάσταση την δημιούργησαν "οι κουλάκοι, οι πιο χτηνώδεις, οι πιο ωμοί, οι πιο άγριοι εκμεταλλευτές, ... οι αιματορουφήχτρες που πλούτισαν απ’ τη δυστυχία του λαού ... οι αράχνες που πάχαιναν σε βάρος των κατεστραμμένων απ’ τον πόλεμο αγροτών, σε βάρος των πεινασμένων εργατών. Οι βδέλλες που ρουφούσαν το αίμα των εργαζομένων, πλουτίζοντας τόσο περισσότερο όσο περισσότερο πεινούσε ο εργάτης στις πόλεις και στα εργοστάσια. Οι βρικόλακες αυτοί που μάζευαν και μαζεύουν στα χέρια τους την τσιφλικάδικη γη, υποδουλώνουντας ξανά και ξανά πάλι τους φτωχούς αγρότες» (Λένιν, Απαντα, τόμος 23).
Ηταν μια εγκληματική προσπάθεια των κουλάκων να εκβιάσουν το σοβιετικό καθεστώς για να εξακολουθούν να διατηρούν την προνομιακή κατάσταση που απέκτησαν κατά τη διάρκεια της ΝΕΠ, και να εξακολουθούν να πλουτίζουν, εκμεταλλευόμενοι την εργατική δύναμη των φτωχών αγροτών. Ηταν οι ίδιοι που συνεργάστηκαν στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο με τους Ναζί ενάντια στη σοβιετική εξουσία,
Δημοσίευση σχολίου