«Μονάχος χάραμα στη λεωφόρο...» έγραφε ο τίτλος για τον ηθοποιό Κωνσταντίνο Παπαχρόνη που στα 31 του «γνώρισε» πικρά τι πάει να πει να οδηγάς μηχανή - δηλαδή φτερό στον άνεμο - όταν ο άλλος μέσα στο τετράτροχο τανκς αποφασίζει να σε κόψει κάθετα.
Πόσοι χαμένοι στο ίσωμα και να ακούς από πάνω «κι αυτοί βρε παιδί μου με τις μηχανές, δεν προσέχουν...».
Τι να προσέξουν, δηλαδή;
Αυτόν που όλη του την 24ωρη υποταγή τη βγάζει επίθεση σ' ό,τι νιώθει πιο αδύνατό του;
Συμβαίνει μόνο στο δρόμο;
Αστα.
Και για τον έναν γράφτηκαν πέντε γραμμές.
Για τους άλλους δύο, στο Περιστέρι, στα 22 τους και οι δύο, που πέρασε ο χάρος και τους πήρε πάνω από το πεζοδρόμιο;
Τι να πεις στην Δέσποινα, που ακόμα ψάχνει τον Δημήτρη της, τι να πεις στη μάνα του Μιλτιάδη;
Θ. Λεκάτης - Ριζοσπάστης
Δημοσίευση σχολίου