Συνθήκες γαλέρας και μεσαίωνα επιβάλει ο Βγενόπουλος στους εργαζόμενους των επιχειρήσεων του.

Ο γκαουλάιτερ των μονοπωλίων, η Κομισιόν, είχε βγάλει διαταγή: η Ολυμπιακή Αεροπορία πρέπει να ξεπουληθεί.
Το αποτέλεσμα γνωστό.
Ο όμιλος της MIG, την αγόρασε για μια χούφτα ευρώ πετώντας ταυτόχρονα στο καλάθι της ιδιωτικοποίησης κάθε εργατικό δικαίωμα.

Διαβάζοντας τους όρους που υπαγορεύουν τα νέα αφεντικά στους εργαζόμενους, ανατριχιάζεις.
Γυρνάμε ολοταχώς στον εργατικό μεσαίωνα!!

Οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να υπογράφουν ατομικά συμβόλαια που καθορίζουν τις αμοιβές και τις υποχρεώσεις του υπαλλήλου.
Συλλογικές συμβάσεις και κάθε συνδικαλιστική δράση ανήκουν στο παρελθόν για την εταιρία του Βγενόπουλου!

Εχουμε λοιπόν και λέμε:

• «Η εταιρεία δύναται να μεταβάλλει τη θέση, τον τίτλο, ή και τα καθήκοντα του υπαλλήλου ή και να αναθέτει νέα, χωρίς οι ενέργειες αυτές να θεωρούνται ως μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας».
Με τον όρο αυτό, κατοχυρώνεται η πλήρης εξουσία του εργοδότη, αφού ανεξάρτητα από την ειδικότητα και τα καθήκοντα - και ως εκ τούτου και την αμοιβή που προκύπτει από το περιεχόμενο της προσφερόμενης εργασίας - η εταιρεία μπορεί να τον υποχρεώνει να δουλεύει όπου και όπως αυτή ορίζει. Τι εκβιασμοί έχουν να υποστούν οι εργαζόμενοι/ες (ειδικά οι ωραίες κοπέλες) απ' τα στελέχη τις επιχείρησεις είναι εύκολο να το αντιληφθεί κάποιος/α.

• «Η εταιρεία δύναται να μεταφέρει την εργασιακή σχέση ή και να δανείζει τις υπηρεσίες του υπαλλήλου σε άλλη εταιρεία του ομίλου, ο δε υπάλληλος παρέχει ρητώς και αμετακλήτως την συναίνεσή του σε αυτό, αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι οι ενέργειες αυτές δεν συνιστούν βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας του».
Το όργιο της παντοδυναμίας του εργοδότη περιλαμβάνει όλες τις εταιρείες του ομίλου, ενώ ο εργαζόμενος πρέπει να αναγνωρίσει εκ των προτέρων ότι αυτό δεν αποτελεί βλαπτική μεταβολή.

• «Η εταιρεία διατηρεί το δικαίωμα να μεταθέτει και να μετακινεί τον υπάλληλο είτε προσωρινά, είτε οριστικά στα διάφορα καταστήματα ή γραφεία που έχει ιδρύσει ή τυχόν θα ιδρύσει στο μέλλον, καθώς και σε καταστήματα συγγενών ή συνεργαζόμενων εταιρειών οπουδήποτε εντός της ελληνικής επικράτειας».
Ο υπάλληλος δεν μπορεί να υπολογίζει σε ένα σταθερό σημείο εργασίας. Η εταιρεία έχει το δικαίωμα να τον μετακινεί σε οποιαδήποτε πόλη και περιοχή της χώρας και όχι μόνον αυτό. Αλλά να τον μετακινεί σε άλλη εταιρεία που απλώς συνεργάζεται με τον όμιλο. Δηλαδή, ενώ ο εργαζόμενος μπορεί να προσληφθεί από την «Ολυμπιακή», μπορεί να βρεθεί να εργάζεται σε οποιαδήποτε εταιρεία, οπουδήποτε στη χώρα. Πανεύκολα, δηλαδή η εταιρία θα μπορέσει να αναγκάσει κάποιον σε παραίτηση αν θέλει να απαλλαγεί απ' την παρουσία του αφού μπορεί να του κάνει αλλεπάληλες μεταθέσεις.

• «Η εταιρεία στα πλαίσια εφαρμογής ελαστικού συστήματος εργασίας δύναται να διαφοροποιεί την προσέλευση και αποχώρηση του υπαλλήλου, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της εργασίας».
Πλήρης ελαστικοποίηση του ωραρίου, ανάλογα με το τι συμφέρει τον εργοδότη, κατάργηση κάθε προσωπικού και οικογενειακού προγραμματισμού.

• «Η παροχή υπηρεσιών του υπαλλήλου και η εκτέλεση των καθηκόντων του θα γίνεται κατά τρόπο που εξυπηρετεί απόλυτα τις ανάγκες παροχής των προσφερόμενων υπηρεσιών της εταιρείας».
Υπάλληλοι - στρατιώτες με πλήρη συμμόρφωση στις εντολές του εργοδότη, αυτό είναι το νέο μοντέλο εργασίας και πειθαρχίας της επιχείρησης. Τρέχα γύρευε πώς εννοούν τον τρόπο εργασίας "που εξυπηρετεί απόλυτα τις ανάγκες παροχής των προσφερόμενων υπηρεσιών της εταιρείας".

• «Ο υπάλληλος οφείλει: Να απέχει από κάθε ενέργεια που μπορεί να προβεί σε βάρος των συμφερόντων της εταιρείας, να επιδεικνύει την προσήκουσα συμπεριφορά η οποία δεν προσβάλλει την επιχειρηματική εικόνα, φήμη και υπόληψη της εταιρείας, να μην προβαίνει σε δημόσιες δηλώσεις ή δημοσιεύματα που αφορούν άμεσα ή έμμεσα την εταιρεία».
Εδώ ο κάθε υπάλληλος καθίσταται όμηρος του εργοδότη. Ποιος θα κρίνει, άραγε, και με ποια κριτήρια ότι μια οποιαδήποτε ενέργεια δε θα χαρακτηριστεί εχθρική προς τα συμφέροντα της εταιρείας; Τι πάει να πει «προσήκουσα συμπεριφορά», που δε θα θίγει την υπόληψη και τη φήμη της; Οι διατυπώσεις είναι τόσο αόριστες, που οτιδήποτε μπορεί να κριθεί επιβαρυντικά για τον εργαζόμενο. Και ακόμα τι σημαίνει ότι απαγορεύεται σε υπαλλήλους να κάνουν δημόσιες δηλώσεις για την εταιρεία;
Δηλαδή, οποιοσδήποτε εργαζόμενος - μέλος σωματείου ή συνδικαλιστής που κάνει μια κρίση για την πολιτική της εταιρείας θα στήνεται στον τοίχο; Πρόκειται για απαγόρευση κάθε δημοκρατικού δικαιώματος και κάθε συνδικαλιστικής δράσης.

Απ' όλα αυτά βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο Βγενόπουλος δεν θέλει εργαζόμενους στην εταιρία του αλλά δουλοπάροικους.
Κι όλα αυτά στα πλαίσια της νεοφιλλελεύθερης εκσυγχρονιστικής νεοδημοκρατικής κυβέρνησης που χειροκροτεί τον νέο εργασιακό μεσαίωνα που ήρθε. .

Πληροφορίες από "Ριζοσπάστη".