Συνέντευξη του Χρήστου Τσιγαρίδα στην δημοσιογράφο του "Πρώτου Θέματος" Βασιλική Κόκκαλη.-Τι περιμένετε από το δικαστήριο το οποίο σας δικάζει για την υπόθεση του ΕΛΑ;
- Οταν με συνέλαβαν και ανέλαβα την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή μου στον ΕΛΑ ήξερα τι με περίμενε.
Δεν εξεπλάγην, λοιπόν, όταν το πρώτο δικαστήριο εφάρμοσε τη ναζιστική αρχή της συλλογικής ευθύνης και μας καταδίκασε για όλες της ενέργειες του ΕΛΑ, με το τερατώδεις εφεύρημα της «ψυχικής συνδρομής σε άγνωστους δράστες».
Οταν το δεύτερο δικαστήριο μας απάλλαξε, λέγοντας ότι δεν υπάρχει κανένα στοιχείο εναντίον μας, εξεπλάγην ευχάριστα.
Το παρόν δικαστήριο δεν έχει να κάνει παρά μια επιλογή: ή θα εφαρμόσει και πάλι τη ναζιστική λογική της συλλογικής ευθύνης ή θα ακολουθήσει τη μόνη νομικά ορθή λογική, αυτή του δεύτερου δικαστηρίου.
Είμαι έτοιμος για κάθε απόφαση. Εκείνο όμως που με ανησυχεί περισσότερο είναι η καθιέρωση αυτής της ναζιστικής λογικής που θα την πληρώσουν ακριβά αγωνιζόμενοι άνθρωποι.
Οχι μόνο μέλη οργανώσεων που χρησιμοποιούν επαναστατική βία, αλλά ακόμη και απλοί διαδηλωτές. Ζούμε σε μια εποχή αποθέωσης της κρατικής καταστολής που απογειώνει την αυθαιρεσία των διωκτικών μηχανισμών.
- Μιλήσατε για «πρακτορολογία» που «εμφιλοχώρησε και μέσα στους πολιτικούς κρατούμενους». Τι εννοούσατε;
- Εννοούσα τις επιθέσεις λάσπης κατά συγκατηγορούμενων. Ιδιαίτερα κατά εκείνων που ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη. Επιθέσεις λάσπης, χωρίς ίχνος αποδεικτικού στοιχείου, που αποκάλυψαν μια αρρωστημένη κατάσταση.
Τι άλλο εκφράζουν αυτές οι επιθέσεις εκτός από προσπάθεια για ευνοϊκή μεταχείριση μέσω της συμμετοχής στην επιχείρηση σπίλωσης αγωνιστών και οργανώσεων;
Οι οργανώσεις σαν τον ΕΛΑ, ως πολιτικές οργανώσεις δεν είναι υπεράνω κριτικής. Αλλο όμως πολιτική κριτική και άλλο προσπάθεια σπίλωσης, απαξίωσης και αποπολιτικοποίησης.
Δυστυχώς σ' αυτή την εκστρατεία λάσπης πήραν μέρος όχι μόνο όσοι συνεργάστηκαν ανοιχτά με τις Αρχές, αλλά και άνθρωποι σαν τον Γιωτόπουλο, τον Τζωρτζάτο και τον Κανά.
- Έχετε ανάλαβα την πολιτική ευθύνη για συμμετοχή στον ΕΛΑ μέχρι τις αρχές του 1990. Δηλαδή πώς τοποθετείτε τον εαυτό σας στην οργάνωση;
Η πολιτική ένταξη στον ΕΛΑ δεν κρύβει επιδιώξεις πολιτικής καριέρας, πλουτισμού ή κοινωνικής ανέλιξης.
Μιλώντας πολιτικά, η προσωπική δράση του καθένα δεν έχει καμιά σημασία. Σημασία έχουν οι σκοποί τns οργάνωσης. Πολλοί κάνουν το λάθος να ταυτίζουν τον ΕΛΑ με τις βίαιες ενεργείες συμβολικού χαρακτήρα. Ομως ο ΕΛΑ είχε μια πλούσια και πολύπλευρη δράση. Ακολουθώντας την κατεύθυνση της αυτονομίας, τα μέλη του διαχέονταν μέσα στο μαζικό κίνημα όχι για να το υποκαταστήσουν, αλλά για να βοηθήσουν την αγωνιστική του εξέλιξη και την ανάπτυξη της απελευθερωτικής επαναστατικής συνείδησης.
Σημασία, λοιπόν, δεν έχει η όποια προσωπική μου συνεισφορά στην οργάνωση, αλλά η ίδια η δράση της οργάνωσης το περιεχόμενο της οποίας πρέπει κάποια στιγμή να φωτιστεί.
- Κάποιοι λένε ότι η ανάληψη πολιτικής ευθύνης είναι αντίθετη στην επαναστατική πρακτική. Τι λέτε;
- Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα θα έπρεπε να ντρέπονται όσοι το λένε. Χιλιάδες κομμουνιστές στήθηκαν στον τοίχο, πέρασαν δεκαετίες σε φυλακές και εξορίες, βασανίστηκαν φρικτά και έμειναν όρθιοι, ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη.
Αυτή που επιβάλλει στον κομμουνιστή να μην το παίζει περαστικός αλλά να υπερασπίζεται τις ιδέες και την οργάνωση του.
Αλλά και η διεθνής πείρα αυτό ακριβώς δείχνει. Θυμηθείτε τους αγωνιστές της RAF, των Ερυθρών Ταξιαρχιών, της Action Direct, τους αντάρτες του IRA, της ETA της Παλαιστινιακής Aντίστασης.
Η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης, μαζί με τη δήλωση ότι θεωρούν τον εαυτό τους αιχμάλωτο πολέμου ήταν τα πρώτα λόγια κατά τη σύλληψη τους. Oμως, στην Ελλάδα οι κωλοτούμπες έχουν γίνει πλέον εθνικό σπορ.
-Πώς βλέπετε τη δράση των σημερινών οργανώσεων;
- Οιδρώσες οργανώσεις ακολουθούν τη δική τους πολιτική διαδρομή και δεν έχουν συλλήβδην το ίδιο ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα. Σημειώνω μόνο, πως εδώ και καιρό καταβάλλεται προσπάθεια να συνδεθούν αυτές οι οργανώσεις με το παρελθόν, για να τροφοδοτηθεί έτσι ένα νέο κυνήγι μαγισσών.
Τα ιστορικά φαινόμενα έχουν τη δική τους δυναμική. Δεν είναι ζήτημα θελήσεων και υπαγορεύσεων. Κάτι που υπάρχει σημαίνει ότι έχει λόγο ύπαρξns. Η κριτική προσέγγιση στο φαινόμενο είναι άλλης τάξης ζήτημα.
-Εχετε παρακολουθήσει την υπόθεση των «Πυρήνων της Φωτιάς»; Ποια είναι η άποψη σας;
- Εχω παρακολουθήσει την υπόθεση μέσα από τα ΜΜΕ, όπως όλοι. Αν εννοείτε τις συλλήψεις των νέων στο Χαλάνδρι, η ίδια η οργάνωση δήλωσε ότι δεν έχουν καμιά σχέση.
- Ο κ. Χρυσοχοίδηε λέει ότι το κεφάλαιο 17Ν δεν έχει κλείσει...
- Ο κ. Xρυσοχοϊδης έως πρότινos διαβεβαίωνε ότι αυτό το κεφάλαιο έχει κλείσει. Μάλιστα, ήταν αυτός που εισήγαγε τον όρο «νεοτρομοκρατία».
Μετά τα τελευταία γεγονότα έχει πολλή δουλειά μπροστά του. Αν στείλει ανθρώπoυς στα δικαστήρια ελπίζω να τηρήσει την υπόσχεση του ότι θα έχει και στοιχεία εναντίον τους, όχι όπως στη δίκη του ΕΛΑ που δεν υπάρχει κανένα στοιχείο.
-Πιστεύετε ότι ο δρόμος που επιλέξατε άξιζε τελικά;
- «Ο μόνος χαμένος αγώνας είναι είναι που δεν έγινε». Και ο ΕΛΑ έβαλε το λιθαράκι του στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση, που ακόμα εξακολουθεί να αποτελεί ζητούμενο. Επαναλαμβάνω αυτό που είπα στους δικαστές: δεν μετανιώνω για τίποτα. Λάθη, φυσικά, έκανα. Ομως και εγώ όπως και οι σύντροφοι μου στον ΕΛΑ, ποτέ δεν κινηθήκαμε από ιδιοτέλεια, ποτέ δεν κινηθήκαμε ενάντια στον ελληνικό λαό. Τα συμφέροντα του υπερασπιστήκαμε.
Δημοσίευση σχολίου