Σε φόρουμ πετύχαμε μια ανάρτηση κάποιου που μπορεί κανείς ίσως να την πει αφελή σε κάποια πράγματα, να την κρίνει στο Α ή στο Β σημείο, αλλά τελικά αξίζει να ακουστεί, διότι είναι αληθινή και τίμια, εκφράζοντας όχι μόνο τον ομιλητή (ένα "μέσο Έλληνα") αλλά πολύ μεγάλο κομμάτι του λαού:
"Έλεος πια, είναι τόσο τραγικό αυτό που συμβαίνει, είναι τόσο παράλογο το να ΜΗΝ μπορείς να αντιδράσεις. Αυτό δεν είναι δημοκρατία. Δεν ΕΙΝΑΙ δυνατόν να βγαίνουν και να λένε «με συναντάνε στον δρόμο πολίτες και μου λένε να δώσουμε και τον μισθό μας ακόμα (!)» και την ίδια στιγμή οι βουλευτές να μην δίνουν το παράδειγμα με γενναίες μειώσεις!
Ναι, δεν ντρέπομαι να πω πως κατά βάθος νιώθω και εγώ υπεύθυνος. Υπεύθυνος που πίσω από μια αρκετα ανετη ζωη και πολιτικη αποχη (καθως πιο ευκολα τρεχουμε από κατι που μας ενοχλεί και είναι πιο δυνατο από εμας παρα το παλευουμε) αφησα και εγω τα πραγματα να κυλήσουν μονα τους.
Ντρέπομαι επισης που δεν ειμαι εκεινος που θα ενεργήσει ακραια εναντίον τους, θυσιάζοντας ετσι την ζωη του. Ντρέπομαι διπλά που εν αγνοία μου τα πραγματα εφτασαν στο σημείο να απαιτείται ακραια αντιδραση.
Όταν σου κλεινουν το στομα, όταν σου κατεβαζουν τα τηλεοπτικα στόρια στο κεφαλι, όταν βγαίνουν βουλευτές στην τηλεόραση και λενε ευθεως πως αν μειωθει ο μισθος μας θα αναγκαστούμε να συναλλασσόμαστε με επιχειρηματίες (!) για να ξαναεκλεγουμε (!!!!!!!!!!!), δεν εχεις και πολλες επιλογές.
Δηλαδη για μισο λεπτο, θα συνεπλακουν ώστε να ξαναεκλεγουν? Μα ΔΕΝ το κανουν για το καλο του τοπου? Γιατι αν το καναν για το καλο του τοπου θα το καναν και τζαμπα, αν δεν το κανουν για το καλο του τοπου αλλα για τα πολλα λεφτα τοτε να παραιτηθούν.
Ωρες ωρες απορώ σε τι σημειο εχουμε φτασει ώστε να το πω ωμα ακουμε σαν τα ζωα τους εκλεγμένους μ*****ς να λενε τέτοια απιστευτα λογια στα μούτρα μας, και δεν περνουμε το δίκαννο να την στήσουμε εξω από το σπίτι τους.
Και σε άλλες χωρες κλέψαν, αλλα όχι έτσι. ΕΛΕΟΣ."
Το ποστ είναι για μένα πολύ καλό, γιατί έχει μια ειλικρίνεια και μια τιμιότητα που σπάνια συναντάς σήμερα.
Επίσης, υπάρχει αυτοκριτική, επίσης σπάνιο, και διάθεση για αγώνα, πράγμα επίσης σπάνιο.
Βέβαια, όπως λέει και το ποστ, τα πράγματα είναι δύσκολα, και η αλήθεια είναι πως η αριστερά δεν είναι αυτή που θα έπρεπε να είναι (το λέω και εγώ που προσωπικά το έχω ξαναπεί στο προσωπικό μου blog ότι είμαι στο ΑΝΤΑΡΣΥΑ).
Όμως, από την άλλη, η καταστροφολογία είναι η πρώτη αντίδραση πάντα - δεν είναι όμως η σωστή.
Πάντα υπάρχει ελπίδα, και πάντα κρύβεται στο ίδιο μέρος που κρύβεται πάντα: Σε ανθρώπους σαν εσένα.
Μην περιμένεις κάποια θεική παρέμβαση, ούτε τους εξωγήινους, ούτε κάποιον άλλο να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.
Εσύ, και ο κάθε εσύ, είσαι αυτός που θα πρέπει να ανατρέψει την κατάσταση.
Εσύ είσαι αυτός που έχει νιώσει στο πετσί του την αδικία και το τι αυτή προκαλεί, εσύ είσαι αυτός που καταλαβαίνει ότι πρέπει η αδικία αυτή να σταματήσει.
Εσύ είσαι αυτός που έχεις την κοινωνική μόρφωση για να καταλάβεις ότι πλέον η οργανωμένη κοινωνική ληστεία έχει πάρει διαστάσεις ΠΛΙΑΤΣΙΚΟΥ εις βάρος του λαού.
Είμαστε πολύ πίσω, ναι, αλλά δεν είμαστε "χαμένοι" - όσο υπάρχουν στους λαούς άνθρωποι που είναι διατεθειμένοι να παλέψουν, αυτοί οι άνθρωποι είναι που αποτελούν αυτό που λέμε "ελπίδα".
Κάποτε ο κόσμος δημιούργησε και στήριξε και μεγάλους κοινωνικούς αγώνες, ακόμα και με το αίμα του, δημιούργησε και στήριξε και λαικά κόμματα, επίσης ακόμα και με το αίμα του, κάποτε ο κόσμος δε φοβόταν να μιλήσει για την εκμετάλλευση όπως τώρα.
Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος γιατί να μην προσπαθήσει ξανά - σίγουρα δεν έχει να χάσει και πολλά πάντως από μια τέτοια προσπάθεια.
Δημοσίευση σχολίου