Στην προκειμένη περίπτωση, όταν δηλαδή το «έδαφος» είναι εκ των πραγμάτων «πρόσφορο» (υπάρχουν διαρκώς αυξανόμενα χρέη, δημόσια ελλείμματα κλπ), οι κερδοσκοπικές επιθέσεις μπορούν να αυτοεκπληρώνονται -
οπότε, το να ακολουθεί κανείς μία οικονομική πολιτική που στηρίζεται στα θεμελιώδη μεγέθη της Οικονομίας του, δεν αρκεί για να εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη της «αγοράς» (γεγονός που αποδεικνύεται από την κίνηση των «ελληνικών spreads»).
Αντίθετα, η ανάγκη μίας χώρας να κερδίσει τη χαμένη εμπιστοσύνη της αγοράς, μπορεί στην πραγματικότητα να την εμποδίσει να εφαρμόσει «λογικές πολιτικές». Είναι δηλαδή πιθανόν να την αναγκάσει να ακολουθήσει πολιτικές οι οποίες, υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα ήταν εντελώς παράλογες – για παράδειγμα, προγράμματα σταθερότητας του είδους που προτείνει συνήθως το ΔΝΤ, εν μέσω παγκόσμιας κρίσης, τα οποία οδηγούν με «ασφάλεια» σε εξαιρετικά επικίνδυνες, σε καταστροφικές καλύτερα υφέσεις.
θεωρούμε ότι οφείλουν όλοι οι Πολίτες να «επαγρυπνούν», εάν δεν επιθυμούν να αφήσουν στις επόμενες γενιές μία χώρα βομβαρδισμένη, πάμπτωχη, γεμάτη ερείπια, χρεοκοπημένες επιχειρήσεις, κλειστά σχολεία, εγκαταλειμμένα νοσοκομεία και ανθρώπινη δυστυχία.
http://www।sofokleous10.gr/portal2/t...2010042122333/
Σε πιο απλά λόγια, αυτό που μας λέει το παραπάνω απόσπασμα του άρθρου είναι το εξής:
Ο καπιταλισμός δίνει πολλούς ρόλους στον εργάτη - ένας εκ των οποίων είναι και ο ρόλος του καταναλωτή.
Η αύξηση της ανεργίας κατά χιλιάδες θα οδηγήσει σε μείωση της κατανάλωσης -> απολύσεις και λουκέτα σε μαγαζιά-> ακόμα μεγαλύτερη ανεργία -> ακόμα περισσότερες απολύσεις ->ακόμα μεγαλύτερη ανεργία, κτλ, κτλ, κτλ (φαύλος κύκλος).
Το ίδιο ισχύει και για τη μείωση μισθών, τη γιγάντωση της μερικής εργασίας και όλα τα υπόλοιπα μέτρα που προωθεί το ΔΝΤ.
Δε μπορείς να αφαιρέσεις χιλιάδες "καταναλωτές" και η μείωση της κατανάλωσης να μη δημιουργήσει αποπληθωριστικά φαινόμενα.
Αυτό που έχει προτεραιότητα είναι να κηρυχθεί στάση πληρωμών - ειδικά ο κρατικός τομέας και όσοι εργάζονται εκεί θα υποφέρουν προσωρινά, αλλά θα σταματήσει η αφαίμαξη από τη deutche bank, τη goldman sachs και όλα τα υπόλοιπα αρπαχτικά, ντόπια και αλλοδαπά
Για να υπάρξει πρόοδος, απαιτούνται προφανώς θυσίες.
Πρώτη θυσία η στάση πληρωμών, που θα επιτρέψει στον κόσμο να σταματήσει να πληρώνει τεράστια ποσά σε τοκογλύφους.
Δεύτερη θυσία, η έξοδος από το ευρώ, που επισης θα αποτελέσει πλήγμα για το διεθνές τραπεζικό τοκογλυφικό σύστημα, ειδικά το ευρωπαικό, και σίγουρα θα οδηγήσει σε προσωρινή φτωχοποίηση.
Η φτωχοποίηση όμως είναι δεδομένη. Τουλάχιστον όμως, αν είναι να ματώσουμε, να ματώσουμε διεκδικώντας να μην έχουμε καμία βδέλλα πάνω μας να μας απομυζεί από εδώ και πέρα και όχι να ματώνουμε για να τα ακουμπάμε σε άλλους.
Δημοσίευση σχολίου