Λουστράτα σαπρόφυτα της αγελαίας δημοσιογραφίας ουρλιάζουν για να υποστηρίξουν τα ακραία αντιλαϊκά μέτρα που επιβάλλει η ντόπια και ξένη πλουτοκρατική τοκογλυφία. Λουστράτοι ρουφιάνοι της δημοσιογραφίας σε πρωινές και βραδινές εκπομπές ιδιωτικών και κρατικών καναλιών εκπέμπουν μύδρους φόβου σε κάθε πολίτη που θα θελήσει να αρνηθεί την αθλιότητα των μέτρων. Ενας άθλιος μηχανισμός αντεργατικής τρομοκρατίας έχει στηθεί στα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης από άθλια δημοσιογραφικά ανδρείκελα.Η εργατική τάξη, το εργατολαϊκό κίνημα ας τους έχει υπόψη του κι ας τους καταγράψει ως τα εκτελεστικά όργανα της αστικής πλουτοκρατικής ολιγαρχίας. Ο αγώνας δείχνει να είναι δύσκολος κι ατέρμων. Ολα εδώ έχουν τη σημασία τους. Αστοί και μικροαστοί νόμισαν και τους βολεύει να νομίζουν ότι οι ανατροπές του εικοστού αιώνα τελείωσαν κι ότι η νέα ισορροπία οριστικοποιήθηκε. Κούνια που τους κούναγε...
Η ελληνική αστική τάξη, διά των πολιτικών εκπροσώπων της, παρουσιάζει τα αντιλαϊκά μέτρα ως εθνικό χρέος για τη σωτηρία της πατρίδας. Πρόκειται για την αστική πατρίδα, όπως την εννοούν κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα. Αφού άπλωσαν τα ποδάρια τους πέρα από τα ελληνικά σύνορα, στα Βαλκάνια, αφού καταχρέωσαν στους ντόπιους και ξένους τοκογλύφους το ίδιο το αστικό τους κράτος, αφού καταχράστηκαν και κατέκλεψαν δημόσιες περιουσίες κι επιδόθηκαν σε εκτεταμένη φοροκλοπή και σε επιδοτούμενες πειρατείες και θαλασσοδάνεια, έκαναν το πιο έσχατο αχρείο: Κατέκλεψαν τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων, το αποκούμπι των ξωμάχων της εργασίας.
Εκαναν και κάτι άλλο. Επέβαλαν το πιο άθλιο ξεζούμισμα και της τελευταίας ικμάδας της λαϊκής αποταμίευσης, της φτωχολογιάς. Εβγαλαν κι από τη μύγα ξίγκι.
Τώρα με ύφος ...παρθένας κινδυνολογούν ότι κινδυνεύει το σπίτι της Ελλάδας από τους τοκογλύφους. Αλήθεια, πούθε προέκυψαν οι τοκογλύφοι; Ποιος τους έφερε; Ποιος καταχρέωσε την Ελλάδα; Τώρα η ελληνική αστική τάξη, αυτή η εθνικά ύποπτη τάξη, η κρατικοδίαιτη εθισμένη στη βούτα και την αρπαχτή, προσπαθεί να περισώσει τα ρημάδια της από την εικοσαετή «διείσδυση» στα Βαλκάνια. Οι ισχυροί της ευρωενωσίτικης κεφαλαιοκρατίας με επικεφαλής τους απογόνους των Χοετζόλερν και του Τρίτου Ράιχ την απειλούν με εξοστρακισμό και κατάρρευση. Κι αυτή η άθλια, προκειμένου να περισώσει τα «κεκτημένα» μιας εικοσαετίας στα Βαλκάνια, καταφεύγει στην ευθανασία του ελληνικού λαού. Το ξίγκι από τη μύγα το πήρε. Τώρα μένει το λιώσιμο. Η Ελλάδα γι' αυτήν είναι κάτι πεπερασμένο. Το μόνο που απέμεινε να διατηρεί ως αυθεντική παρουσία είναι η συμμετοχή των μισθοφόρων σε ιμπεριαλιστικές εκστρατείες εναντίον φτωχών καθυστερημένων λαών. Εδώ εξακολουθεί εν ισχύι το αστικό εθνικό συμφέρον, της αστικής Ελλάδας. Είναι η παρακαταθήκη μιας «έξωθεν καλής μαρτυρίας» όταν η χαμέρπεια της ανημποριάς δώσει τη θέση της σ' ένα νέο αναβαπτισμένο αλαζονικό ύφος.
Στο απαύγασμα αυτής της αθλιότητας διαμορφώνεται μια νέα πραγματική απειλή. Ολη η συσσωρευμένη στράτευση της οικονομικής, πολιτικής και δημοσιογραφικής ολιγαρχίας, όλη η πολύπλευρη τρομοκρατική προπαγάνδα, όλη η κινδυνολογία για την εθνική σωτηρία της Ελλάδας, οδηγεί σε ερωτηματικά συμπεράσματα. Μήπως προλειαίνουν το έδαφος για ένα νέο μακέλεμα του λαού; Μήπως ετοιμάζεται μια νέα κάστα, ένας νέος μηχανισμός «εθνικοφρόνων» παλιάς κοπής; `Η, μήπως, στη θέση των τανκς των «ροσμπίφ» του '44 ζούμε ένα νέο στρατό κατοχής της πλουτοκρατίας, ντόπιας και ξένης; Το εργατολαϊκό κίνημα επιβάλλεται να ανησυχεί, να αντιδράσει και να αντεπιτεθεί για τα δικά του συμφέροντα, για τις δικές του ανάγκες.
"Ριζοσπάστης"
Δημοσίευση σχολίου