Οι εργαζόμενοι ωστόσο φαίνεται ότι συνειδητοποιούν μόνο το πρώτο σκέλος της πρωθυπουργικής διαπίστωσης: ότι τα μέτρα είναι άδικα εις βάρος τους. Ολοένα περισσότεροι μάλιστα δυσκολεύονται να κατανοήσουν για ποιον είναι αναγκαία και ποιους εξυπηρετούν αυτά τα άδικα μέτρα.
Με άλλα λόγια: Ποια ανάγκη επιβάλλει την εξόντωση των εργαζομένων προκειμένου η χώρα να συνεχίσει να δανείζεται μόνο και μόνο για να ξεπληρώνει τόκους παλαιότερων δανείων και την ίδια στιγμή να πολλαπλασιάζει το κολοσσιαίο χρέος της;
Η απάντηση στο ερώτημα είναι τόσο απλή, ώστε φέρνει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση την κυβέρνηση και τους βουλευτές της: Ο «μηχανισμός» δομήθηκε για να στηρίξει τους πιστωτές και το τραπεζικό σύστημα. Πρόκειται για έναν πανευρωπαϊκό μηχανισμό κοινωνικοποίησης των ζημιών των τραπεζών.
Στους εργαζόμενους'Ελληνες και Ευρωπαίους πέφτει το βάρος της διάσωσης των τραπεζικών κολοσσών που χρόνια τώρα τζογάρουν αέρα κοπανιστό...
Το κυβερνών κόμμα και οι βουλευτές του (πλην τριών) έχουν ήδη δεσμευτεί με συμβόλαιο (μνημόνιο) ότι αποδέχονται τον μηχανισμό στήριξης, ο οποίος προβλέπει τις διαρθρωτικές αλλαγές στα εργασιακά και το ασφαλιστικό. Το συμπέρασμα λοιπόν στο οποίο καταλήγει κανείς είναι πως όσοι από τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος εμφανίζονται να διαφωνούν με τις ρυθμίσεις αυτές είτε δεν έχουν καταλάβει τι ψήφισαν με το μνημόνιο είτε επιχειρούν να κοροϊδέψουν τους ψηφοφόρους τους.
Τώρα όμως τα πράγματα ζορίζουν. Στο εξής θα ζορίσουν κι άλλο, αφού το κουτί της Πανδώρας (εργασιακό - ασφαλιστικό) άνοιξε, χωρίς κανείς να εγγυάται την επόμενη μέρα ούτε στα μισθολογικά. Πλέον στην κοινωνία εγκαθιστάται η ανασφάλεια. Η αρχή κάθε αμφισβήτησης ...
Δημοσίευση σχολίου