Είχαν τη φοβερή ιδέα (ποιοι άραγε) να καλέσουν στην ασφάλεια τους διευθυντές των σχολείων που τελούσαν ή τελούν ακόμα υπό κατάληψη για να καταδώσουν τους μαθητές που πρωτοστάτησαν στις καταλήψεις.
Άραγε έχουν σκεφτεί, έστω και στο ελάχιστο, τις συνέπειες αυτής της πρακτικής;
Είναι σίγουρο ότι κανένας διευθυντής δεν «έδωσε» κανέναν μαθητή του, όπως είναι σίγουρο ότι στην ασφάλεια γνώριζαν ήδη τα ονόματα των μαθητών που έψαχναν.
Δεν σκέφτηκαν όμως, οι εμπνευστές του παραπάνω εγχειρήματος, ότι οι διευθυντές είναι εκπαιδευτικοί με 25 και 30 χρόνια προϋπηρεσίας μέσα στα σχολεία, δίπλα στους μαθητές. Πώς μπόρεσαν να ζητήσουν από αυτούς τους ανθρώπους να παίξουν το ρόλο του ρουφιάνου; Δεν υπολόγισαν ότι με τον τρόπο αυτό σπέρνουν αμφιβολίες και διχόνοιες ανάμεσα στους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς;
Με την αμφιβολία να πλανάται στην ατμόσφαιρα, πώς θα μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι να διευθύνουν στη συνέχεια έναν ζωντανό οργανισμό όπως είναι μια σχολική μονάδα;
Προφανώς δεν έχουν μπει ποτέ σε τάξη, το βλέμμα τους δεν συνάντησε ποτέ τα βλέμματα μαθητών , νέων παιδιών που περιμένουν από τον εκπαιδευτικό να τους διδάξει με το παράδειγμά του πάνω απ’ όλα ήθος και ακεραιότητα και μετά οτιδήποτε άλλο.
Ίσως κάποιοι από τους εμπνευστές του παραπάνω εγχειρήματος να στέκονται καμαρωτοί στις εξέδρες των επισήμων κατά τη διάρκεια των παρελάσεων για την επέτειο του ΟΧΙ έχοντας πει το δικό τους ΝΑΙ στην απαξίωση του θεσμού του διευθυντή ενός σχολείου.
Δυστυχώς οι αστυνομικές και λοιπές αρχές του συστήματος δεν δείχνουν τον ίδιο ζήλο για την περίπτωση της Siemens, του Βατοπεδίου, των υποκλοπών, των δομημένων ομολόγων, των μιζαδόρων, των υπερτιμολογήσεων στα νοσοκομεία και τόσων άλλων τρανταχτών περιπτώσεων. Βλέπετε, στις περιπτώσεις αυτές «είναι πολλά τα λεφτά Άρη» ενώ στην περίπτωση των καταλήψεων, πρόκειται απλώς για ανυπεράσπιστους μαθητές και εκπαιδευτικούς.
Την ίδια χρονική περίοδο που το σύστημα , στην προσπάθειά του να ξεπληρώσει το χρέος του απέναντι στη νέα γενιά καταδικάζοντας τον Κορκονέα , δείχνει πάλι το αποκρουστικό του πρόσωπο, φορτώνοντας στους μαθητές και στους εκπαιδευτικούς τα στραβά της εκπαίδευσης ενώ ταυτόχρονα γεμίζει τους καταλόγους του ΟΑΕΔ με εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους (600 χιλιάδες οι επίσημοι εγγεγραμμένοι από τους οποίους η μεγάλη πλειοψηφία είναι νέοι άνθρωποι).
Ψαλιδίζουν τα όνειρα και τις προοπτικές των νέων δείχνοντάς τους το δρόμο προς την ανεργία, υποκρίνονται πως τάχα νοιάζονται για τον ιερό βράχο της Ακρόπολης και την ίδια στιγμή χωρίς ιερό και όσιο κάτω από το βράχο της Ακρόπολης εκπέμπουν σε όλο τον κόσμο «πολιτισμό» με ΜΑΤ και ασφυξιογόνα.
Όλοι εσείς που κάνετε πως τάχα νοιάζεστε για τους νέους, αφήστε τους ήσυχους, αφήστε τους να ονειρευτούν, να οραματιστούν, να ανατρέψουν, να δημιουργήσουν.
Είναι η μόνη μας ελπίδα.
Δημοσίευση σχολίου