Από το ξέσπασμα της κρίσης και μετά, υπάρχει μια συζήτηση για το αν θα έπρεπε να περιοριστεί κάπως ο χρηματοπιστωτικός τομέας (οι τράπεζες δηλαδή). Τα βήματα που έχουν γίνει είναι βέβαια...μηδενικά επί της ουσίας, καθώς το τραπεζικό λόμπι μπλοκάρει κάθε σχετικό νομοσχέδιο, και η συζήτηση είναι ουσιαστικά ατέρμονη.
Και αν τυχόν αισθανθούν πίεση, οι τραπεζίτες καταφεύγουν στην επιλογή του εκβιασμού:
"Περιορίστε μας και εμείς θα φύγουμε για αλλού"
Απειλή για «έξοδο»
Βολές κατά της μεταρρύθμισης του συστήματος εποπτείας στην Ευρώπη
Ο Λόιντ Μπλάκφεϊν, ο «αθυρόστομος» διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs, εξαπέλυσε μια συγκεκαλυμμένη απειλή, σύμφωνα με την οποία η τράπεζά του θα σταματήσει να δραστηριοποιείται στην Ευρώπη, στην περίπτωση που υιοθετηθούν οι αυστηρές προτάσεις για την αναδιάρθρωση του χρηματοοικονομικού συστήματος.
Όπως δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου στο πλαίσιο της συνεδρίασης της ομάδας εμπειρογνωμόνων Eurofi στις Βρυξέλλες, η ευρωπαϊκή αγορά παραμένει ζωτικής σημασίας για την Goldman, καθώς λιγότερο από το ήμισυ των δραστηριοτήτων της αφορούν πλέον την αμερικανική αγορά.
Ωστόσο, προειδοποίησε ότι η εισαγωγή της εποπτείας που θέλουν να επιβάλουν οι Βρυξέλλες, προκειμένου να αποφευχθεί μια νέα χρηματοοικονομική κρίση, θα οδηγήσει τις τράπεζες στην αναζήτηση εναλλακτικών τρόπων λειτουργίας. «Οι τραπεζικές δραστηριότητες μπορούν να πραγματοποιούνται παγκοσμίως, δημιουργώντας μια παγκόσμια ροή κεφαλαίων», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Παρά το γεγονός ότι ανάλογες ανησυχίες έχουν εκφράσει και άλλοι κορυφαίοι τραπεζίτες, η άποψη του κ. Μπλάκφεϊν έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς είναι επικεφαλής της πιο γνωστής και κερδοφόρας επενδυτικής τράπεζας στον κόσμο
Τι μπορεί να γίνει με αυτούς τους ανθρώπους; Τι διάλογος μπορεί να γίνει με αυτόν που δίνει μισθό 1 ευρώ/ημέρα στον εργάτη (στην Κίνα -και μετά, αφού πάνε στην Κίνα, έρχονται εδώ και ζητούν "διάλογο' για το εργασιακό και το ασφαλιστικό, κτλ, λες και υπάρχει περιθώριο συννενόησης με αυτούς που επιθυμούν ένα νέο μεσαίωνα για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους εις βάρος μας), ή σε αυτόν που διαλέγει ποιος θα πάρει πιο δάνειο και με ποιους όρους, σαν τον Καίσαρα στο Κολοσσιαίο που έδειχνε με τον αντίχειρα ποιος μονομάχος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει;
Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.
Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, όπου βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;
-Από τον ιστορικό λόγο του Αρη Βελουχιώτη στην Λαμία
+ σχόλια + 1 σχόλια
Στο καλό
Δημοσίευση σχολίου