Κανένα έγκλημα δε θα μείνει στα σκοτεινά και αναπάντητο.

«Φρόνιμα και ταπεινά πάω με κείνον που νικά. Αν θέλεις να χαρείς τη λευτεριά νωρίς γίνε προδότης, γίνε. Θα ‘ναι μαζί σου οι νόμοι και η πλερωμένη γνώμη. Πέτα την ανθρωπιά σου. Κι απ’ τον αφέντη πιάσου. Κι άμα σε φτύσει αυτός, να κάθεσαι σκυφτός. Και θα ‘χεις τα πρωτεία στη σάπια πολιτεία».

Κώστας Βάρναλης «Των φρονίμων τα παιδιά»

Οι συμβασιούχοι του υπουργείου Πολιτισμού, αν και είχαν δικαιωθεί από τα δικαστήρια, στις 14 Οκτώβρη διαμαρτυρήθηκαν στην Ακρόπολη, διεκδικώντας την ανανέωση των συμβάσεών τους που λήγουν στις 31/10 και τα δεδουλευμένα των 24 μηνών που είναι απλήρωτοι. Το κράτος απάντησε με ξύλο και χημικά και οι εργαζόμενοι κάλεσαν σε συγκέντρωση αλληλεγγύης.

Σ’ όλη τη διάρκεια της συγκέντρωσης, «κάποιοι» ζουμάριζαν με φωτογραφικές μηχανές τους διαδηλωτές, κατά τη «δημοκρατική» μέθοδο της Ασφάλειας, μέχρι και τη λήξη της συγκέντρωσης, έξω από το μετρό της Ακρόπολης.
Μετά τη συγκέντρωση, δύο μέλη της Επιτροπής Κατοίκων Περιστερίου, εκ των οποίων το ένα είναι και μέλος της Ανοιχτής Συνέλευσης Εργαζομένων Ανέργων, έφτασαν στο τέρμα του μετρό, στον Άγ. Αντώνη, με σκοπό να πάνε στη δημοσιοποιημένη συνέλευση της Επιτροπής Κατοίκων Περιστερίου, η οποία γινόταν εν όψει των ασφαλιστικών μέτρων εναντίον του Δήμου για την παράνομη εγκατάσταση και λειτουργία χωματερής στο Άλσος. Εκεί, τρεις άνδρες με πολιτικά τους σταμάτησαν για εξακρίβωση στοιχείων.

Οι σύντροφοι ζήτησαν να τους επιδείξουν τα στοιχεία τους και έτσι διαπιστώθηκε ότι η εξακρίβωση γινόταν με την παρουσία του προϊσταμένου της Ασφάλειας Μπουρναζίου. Ενώ επέδειξαν τις ταυτότητές τους, οι αστυνομικοί επέμεναν να τους ακολουθήσουν στο τμήμα και όταν αυτοί αρνήθηκαν, τους ανάγκασαν να μπουν σε συμβατικό αυτοκίνητο με την
απειλή της δίωξης «για αντίσταση κατά της αρχής και απείθεια». Στο τμήμα, με επίφαση ψευδών επιχειρημάτων προσέβαλαν την προσωπικότητά τους και έφθασαν στο σημείο να ζητήσουν ακόμη και ενδελεχή σωματικό έλεγχο. Μετά τις έντονες διαμαρτυρίες τους και την άρνησή τους να συμμορφωθούν στις παράνομες εντολές των αστυνομικών, τους άφησαν λέγοντάς τους: «Θέλουμε και σας αφήνουμε». Προφανώς εννοούσαν, εμείς είμαστε ο νόμος, εμείς και η παρανομία...

Αξίζει ν’ αναφερθεί ότι η Επιτροπή Κατοίκων δίνει ένα πολύμηνο και πολύμορφο αγώνα στη διάρκεια του οποίου έχει δεχθεί προπηλακισμούς, απειλές, τραμπουκισμούς, κατέβασμα αφισών από τους Αντιδημάρχους και τους «μηχανισμούς» του Δήμου. Γνωρίζουμε λοιπόν ότι το «περιστατικό» δεν ήταν τυχαίο ούτε μεμονωμένο. Ήταν απόπειρα τρομοκράτησης και παραβίαση των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Στην εποχή του «μνημονίου», στην εποχή που οι εργαζόμενοι δοκιμαζόμαστε σκληρά από την καπιταλιστική κρίση, την ανεργία, τη φτώχεια, την ανασφάλεια, στόχος του κράτους, των αφεντικών, των κυβερνήσεων και των μηχανισμών καταστολής είναι να χτυπηθεί ό,τι «κινείται», ό,τι αντιστέκεται. Η σκληρή καταστολή πάει χέρι-χέρι με τη συκοφάντηση και τη χυδαία αντιμετώπιση από τα ΜΜΕ.
Το καλοκαίρι οι ναυτεργάτες «απειλούσαν το έθνος». Τα δικαστήρια έβγαλαν την απεργία τους παράνομη και καταχρηστική και τους απείλησαν με επιστράτευση, καταδικάζοντάς τους έτσι στην ανεργία και την εξαθλίωση. Οι νοσοκομειακοί γιατροί απειλήθηκαν με επιστράτευση, επειδή αρνήθηκαν να δουλεύουν απλήρωτοι υπερωρίες και εφημερίες.

Τον Αύγουστο τροποποιήθηκε για τρίτη φορά επί το φασιστικότερο ο τρομονόμος του 2001, για να θεωρούνται τρομοκρατία οι συνδικαλιστικοί και οι κοινωνικοί αγώνες, καθώς και η αλληλεγγύη σ’ αυτούς. Εκφοβισμός, αστυνομοκρατία και κατασταλτική βία παντού. Στις μαθητικές καταλήψεις ενεργοποιείται και πάλι η «Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου» του 1999, με στόχο την κάμψη κάθε αντίστασης μπροστά στην πλήρη αποσάθρωση του δημόσιου σχολείου. Στις κινητοποιήσεις, μηχανές πέφτουν πάνω σε διαδηλωτές. Χτυπάνε το κίνημα που αντιστέκεται στα περιβαλλοντολογικά εγκλήματα, τις συνελεύσεις γειτονιάς, τα στέκια, τους κατειλημμένους χώρους.

Οι μετανάστες γίνονται τα «εύκολα» θύματα των αστυνομικών και των φασιστών. Ολόκληρα μπλοκ διαδηλωτών δέχονται προληπτική καταστολή πριν καν φτάσουν στο χώρο των συγκεντρώσεων. Εκλεγμένοι και μη συνδικαλιστές απολύονται, συλλαμβάνονται και καταδικάζονται για τη δράση τους. Κρατάνε πολύμηνα φυλακισμένους αγωνιστές, παραβιάζοντας με το έτσι θέλω ακόμα και τους δικούς τους νόμους που υποτίθεται ότι υπηρετούν. Βάζουν τα πολιτικά, κοινωνικά, και συνδικαλιστικά δικαιώματα των πολιτών, και των κρατουμένων στην καρμανιόλα. Τέτοια «συνεργασία» δικαιοσύνης και αστυνομίας είχαμε μόνο στη χούντα.

Όσο οι κοινωνικές αντιθέσεις θα οξύνονται, η φτώχεια και η ανεργία θα αυξάνεται, όσο τα κοινωνικά και εργατικά κινήματα θα ριζοσπαστικοποιούνται, τόσο το κράτος θα χρησιμοποιεί και θα επεκτείνει το οπλοστάσιό του. Ό,τι είναι ζωντανό, αυτόνομο και ακηδεμόνευτο είναι «ο εσωτερικός εχθρός», που πρέπει να απομονωθεί, να περιθωριο-ποιηθεί, να εξοντωθεί. Εμείς, όμως, δε σκοπεύουμε ούτε τα δικαιώματά μας να αρνηθούμε, ούτε την πάλη για τις ατομικές ελευθερίες να υποστείλουμε. Ξέρουμε ότι μας έχουν κηρύξει πόλεμο. Ας ξέρουν και εκείνοι (Αστυνομία, Δημαρχία, εργοδοσία, κράτος, κεφάλαιο), ότι δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω κι ούτε πρόκειται ν’ αφήσουμε κανέναν μόνο του. Το κίνημα δεν ξέρει μόνο να οργανώνει και να δίνει αγώνες, ξέρει και να προστατεύει κάθε μέλος του, κάθε αγωνιζόμενο.

Κάτω τα χέρια σας από τους αγωνιστές.

Κανένα έγκλημα δε θα μείνει στα σκοτεινά και αναπάντητο.

Όλοι στους δρόμους.

Ανοιχτή Συνέλευση Εργαζομένων – Ανέργων