Η απεργία των ναυτεργατών και η στάση των αγροτών - Άλλη μια κοινωνική διαίρεση

 Για κάποιες μέρες όλα τα νησιά του ελλαδικού χώρου είχαν παραλύσει από τη συνεχιζόμενη απεργία των ναυτεργατών. Τα αιτήματα είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους. Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και η μείωση των μισθών είναι μερικά από αυτά. Αιτήματα που στην ουσία αφορούν όλους τους εργαζομένους ανεξαρτήτως κλάδου, μιας που όλοι μας έχουμε μπει εδώ και καιρό στο μάτι της τρόικας και της οικονομικής ελίτ του ελληνικού κράτους.

Την ίδια στιγμή κάποιοι γεωργοί χειμερινών κηπευτικών από την Κρήτη αποφασίζουν να επέμβουν δυναμικά έτσι ώστε να λήξει η απεργία. Σαν βασικά επιχειρήματα έχουν την καταστροφή των προϊόντων τους τα οποία σαπίζουν σε κλούβες στα φορτηγά-ψυγεία και το πάγωμα των συμβάσεων που έχουν υπογράψει με τις διάφορες εταιρείες που προμηθεύουν την αγορά.

Σαφώς και τα επιχειρήματα τα οποία θέτουν οι καλλιεργητές είναι δίκαια, μιας που ο ανταγωνισμός δεν μπορεί να περιμένει στα φορτηγά-ψυγεία, και είναι πρόβλημα τα προϊόντα να σαπίζουν και να πετιούνται. Εμείς ως άνθρωποι της υπαίθρου - κάποιοι από μας αγρότες οι ίδιοι– καταλαβαίνουμε απόλυτα τι σημαίνει να μην μπορείς να διαθέσεις τα προϊόντα σου.

Όμως θα θέλαμε να θυμίσουμε ότι πριν από κάμποσο καιρό ήταν οι αγρότες αυτοί που είχαν παραλύσει (με δίκαια αιτήματα) όλο τον οδικό άξονα της Ελλάδας, με αποτέλεσμα και πολλά ευπαθή προϊόντα να καταλήξουν στις χωματερές αλλά και κάποιοι άλλοι κλάδοι εργαζομένων να νιώθουν ότι θίγονται. Τότε, σύμφωνα με τα Μ.Μ.Ε., ήταν οι αγρότες υπεύθυνοι για την όλη κατάσταση που επικρατούσε, σήμερα είναι οι ναυτεργάτες.

Το ζήτημα δεν είναι να θεωρούμε ότι μια απεργία ενός κλάδου έρχεται αντιμέτωπη με τα συμφέροντα μας. Το ζήτημα είναι μια απεργία ενός κλάδου να αποτελεί την έναρξη για ένα κοινό μέτωπο ενάντια στην επίθεση που δεχόμαστε όλοι εμείς.

Για να γίνουμε πιο κατανοητοί: στην περίπτωση των ναυτεργατών θα μπορούσαν οι αγρότες της Κρήτης να αποκλείσουν τα κέντρα διοικητικής και οικονομικής εξουσίας του νησιού ως ένδειξη αλληλεγγύης στο δίκαιο αγώνα των απεργών (όπως το Φλεβάρη του 2009 όπου οι ναυτεργάτες είχαν ταχθεί αλληλέγγυοι με απεργία στους κρήτες αγρότες που διαδήλωναν στο λιμάνι του Πειραιά). Έτσι θα δημιουργούταν ένα πολύ ισχυρό μέτωπο που δύσκολα θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί, θέτοντας συγχρόνως τις βάσεις για ένα κοινό αγώνα όλων των καταπιεσμένων στρωμάτων της κοινωνίας.

Όταν θα καταλάβουμε ότι όλοι μαζί από κοινού μπορούμε να ξεφύγουμε από το μέλλον που μας έχουν ετοιμάσει η τρόικα και τα τσιράκια της, τότε η απεργία των δασκάλων θα είναι και απεργία του αγρότη, η απεργία του μετανάστη θα είναι και απεργία του ντόπιου.

Μόνο όταν όλοι μαζί θα ενώσουμε της γροθιές μας και κοιταχτούμε στα μάτια θα είμαστε έτοιμοι να αντικρίσουμε το μέλλον που εμείς θα έχουμε επιλέξει.

Ανοιχτή Συνέλευση από ΧΩΡΙΑ Βορειοδυτικής Κρήτης