«Τα τσατσόνια των καπιταλιστών δεν κρατούν ούτε τα προσχήματα», γράφαμε σε προηγούμενη ανάρτησή μας αναφερόμενοι στο ότι το πολιτικό προσωπικό των πλουτοκρατών δεν έχει κανένα πρόβλημα να συναντιέται με τα αφεντικά του για να παίρνει άμεσες εντολές από αυτά. Και αφού ζούμε στο κράτος του Μπομπολιστάν δεν πρέπει να μας παραξενεύει που μετατράπηκε τμήμα του κρατικού μηχανισμού σε εισπράκτορα για να φουσκώνουν τα θησαυροφυλάκια των μεγαλοεργολάβων, ειδικά του Μπόμπολα.
Και πρέπει να διαθέτεις θράσος χιλίων πιθήκων για να επιτήθεσε με τέτοιο τρόπο σε ένα κόμμα όπως ο Σύριζα, που όχι απλώς έχει ευαγγέλιο του τον κοινοβουλευτικό κρετινισμό, αλλά πρακτικά δεν έχει επιδοθεί ποτέ στην οποιαδήποτε πράξη αμφισβητώντας την παραλυτική αστική νομιμότητα. Αλλά στην Μνημονική εποχή που ζούμε ούτε οι λεκτικές αντιπολιτευτικές κορώνες επιτρέπονται.
Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Δεν είμαι ο Χριστός» του Μενέλαου Λουντέμη
-
"Ορκίζομαι στα καρφιά που με τρύπησαν
πως δεν είμαι ο Χριστός.
Όχι, δεν είμαι..."
The post Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Δεν είμαι ο Χριστός» του Μενέλαου ...
Πριν από 2 ώρες
Δημοσίευση σχολίου