Ο Axel Weber, Ο Γερμανός τραπεζίτης στην ΕΚΤ που ήταν σχεδόν σίγουρος για αντικαταστάτης του Τρισέ στην προεδρία
Μια μεγάλη είδηση με μεγάλες οικονομικές και πολιτικές προεκτάσεις από το Reuters, που πάντως ακόμα δεν έχει επιβεβαιωθεί επίσημα:
Σύμφωνα λοιπόν με το Reuters, ο Axel Weber, ο εκλεκτός της Γερμανίας για τη θέση του προέδρου της ΕΚΤ μάλλον δε θα αναλάβει τελικά αυτό το πόστο.
Αν η είδηση επιβεβαιωθεί, πρόκειται για τεράστια εξέλιξη:
Ο Weber ήταν από την αρχή, και εξακολουθεί να είναι, κάθετα αντίθετος με πληθωριστικά προγράμματα εκτύπωσης χρήματος από την ΕΚΤ. Και κάθε λίγο και λιγάκι μάλιστα έβγαινε και δημόσια και διατύπωνε ευθέως την άποψη του αυτή, που βέβαια δεν είναι μόνο δική του, αλλά εκφράζει και τα συμφέροντα του τραπεζικού κεφαλαίου της Γερμανίας.
Έχουμε επίσης δει πολλές φορές το πως η Γερμανία είναι ουσιαστικά η μοναδική χώρα σε ολόκληρη τη δύση που έχει αντιρρήσεις στην εκτύπωση χρήματος από το πουθενά: Βέβαια, αν το κάνουν όλοι οι άλλοι, στο τέλος το ευρώ θα ήταν σε "απαράδεκτα υψηλά" επίπεδα από και για τη Γερμανία: Αν δηλαδή δεν υποτιμούσε καθόλου το ευρώ, την ίδια ώρα που τα υπόλοιπα κράτη υποτιμούν τα νομίσματα τους, μειώνοντας έτσι εμμέσως τους μισθούς των εργατών, και παράλληλα δίνοντας το φρέσκο χρήμα στις χρεωκοπημένες τράπεζες για να τις γλιτώσουν, θα είχε μεγάλο πρόβλημα και η Γερμανία:
Αν δεν τύπωνε καθόλου ευρώ, τότε το ευρώ θα είχε ισοτιμία πχ 1 ευρώ=2 δολάρια, κάτι που θα έκανε ακόμα και τις γερμανικές εξαγωγές ασύμφορες, και και κανένας δε θα αγόραζε γερμανικά (ή γενικά ευρωπαικά) προιόντα. Επιπλέον, η Γερμανία έχει πάμπολλα "τοξικά" δάνεια στο τραπεζικό της σύστημα. Από ντόπια στεγαστικά δάνεια, μέχρι αλλοδοπά στεγαστικά στις ΗΠΑ (ναι η Ντόιτσε Μπανκ, κτλ έχουν επενδύσει και στις ΗΠΑ). Και βέβαια, οι γερμανικές τράπεζες έχουν και πολλά δάνεια σε κράτη όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία, κτλ, που επίσης δε μπορούν να αποπληρωθούν, και άρα οι γερμανικες τραπεζες χρειάζονται και αυτές, όπως όλες άλλωστε, χρήμα από κάπου για να αποφύγουν τη χρεωκοπία.
Επιπλέον, η Γερμανία δέχτηκε και μεγάλη πίεση από τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης, ακόμα και τη Γαλλία, μιας και οι χώρες αυτές πλήττονται πολύ περισσότερο από το υψηλό ευρώ: Η Γερμανία ουδέποτε βασίστηκε ιδιαίτερα στις φτηνές τιμές των εξαγωγών της άλλωστε, τα made in Germany προιόντα πάντα ήταν ακριβούτσικα. Ήταν όμως υψηλής ποιότητας, και έτσι έβρισκαν και βρίσκουν αγοραστές, που δέχονται συνειδητά να πληρώσουν παραπάνω, για να πάρουν κάτι που ειναι "ποιοτικά καλύτερο". Αντίθετα, τα υπόλοιπα κράτη στην ευρωζώνη, αλλά και παντού, δεν το έχουν αυτό, με αποτέλεσμα να μην αντέχουν σε καμία περίπτωση το υψηλό ευρώ, που κάνει τα προιόντα τους ακριβότερα σε σχέση με το διεθνή ανταγωνισμό.
Ως εκ τούτου, τελικά η Γερμανία πείστηκε να τυπώσει ευρώ, έστω και σε κάπως λιγότερη κλίμακα από τους υπόλοιπους, υποτιμώντας το. Επιπλέον, "παίζει με τη φωτιά", καθώς αξιοποιεί τη χρεωκοπία χωρών όπως η Ελλάδα ώστε να "τρομάξει" τους επενδυτές με [βάσιμα] πάντως σενάρια για διάλυση του ευρώ στη σημερινή του μορφή, ώστε έτσι το ευρώ να υποτιμηθεί, χωρίς η Γερμανία να χρειαστεί να τυπώσει χρήμα. Κάθε φορά που το ευρώ φτάνει το 1.40 με το δολάριο (περίπου), η Γερμανία φροντίζει να θυμίζει σε όλους το πόσο κρίσιμα είναι τα πράγματα, και οι επενδυτές φεύγουν από το ευρώ, με αποτέλεσμα το ευρώ να πέφτει σε μια πιο χαμηλή ισοτιμία.
Ταυτόχρονα, η Γερμανία εκμεταλλεύεται την απελπισία των "μικρών" κρατών, η άρχουσες τάξεις των οποίων είναι απεγνωσμένες να μείνουν στην εξουσία: Έτσι, "τους έχει κάνει μια προσφορά που δεν μπορούν να αρνηθούν":
Για κάθε ευρώ που δέχεται η Γερμανία να τυπώσει, γλιτώνοντας τις χρεωκοπημένες τράπεζες που κρατούν τα ομόλογα των κρατών αυτών (ανάμεσα τους και οι δικές της!), η Γερμανια ζητά από τα κράτη να μεταβληθούν σε προτεκτοράτα της, και παράλληλα να "κινεζοποιήσουν' τους εργάτες, ώστε να είναι "ανταγωνιστικοί", και να πληρώσουν αυτοί το "μάρμαρο" για τα "πακέτα σωτηρίας" των τραπεζών.
Που κολλάει όμως σε όλα αυτά ο Weber;
Αν και εμείς τον θεωρούσαμε σχεδόν σίγουρο για τη θέση του Τρισέ, τελικά, η Γερμανία επέλεξε να τον "θυσιάσει", ώστε να εξασφαλίσει την πλήρη συνεργασία της Γαλλίας, καθώς ο Σαρκοζί ζητούσε να τυπωθεί χρήμα, και προφανώς δεν ήθελε τον Weber. Απ' ότι φαίνεται τα κατάφερε, και θα τυπωθεί κι άλλο χρήμα από την ΕΚΤ στο μέλλον. Το αντάλλαγμα βέβαια είναι πως πλέον ο Σαρκοζί δεν προβάλλει καμία απολύτως αντίρρηση στη Μέρκελ, ίσα ίσα που εμφανίζεται να συμφωνεί μαζί της σε ότι και αν λέει. Ναι μεν λοιπόν η Γερμανία δε βάζει το "δικό της άνθρωπο" στην ΕΚΤ, αλλά από την άλλη η Γαλλία, η μόνη δύναμη εντός της ευρωζώνης που μπορεί να προβάλλει κάποια σημαντική αντίσταση στα σχέδια της έχει...εξουδετερωθεί.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, εδώ και μερικά πρόσφατα νέα< με πρώτα και καλύτερο ένα -πράγματι εξαιρετικό- άρθρο των Financial Times, που περιγράφει με μεγάλη ειλικρίνεια την κατάσταση, έστω από τη σκοπιά πάντα της άρχουσας τάξης:
Financial Times: Το Βερολίνο δίνει λάθος συνταγή για την κρίση
 | By Wolfgang Munchau Οποιαδήποτε συζήτηση για έναν μόνιμο μηχανισμό επίλυσης του προβλήματος θα έπρεπε να αρχίσει με έναν πιο σαφή ορισμό. Εγώ θα την περιέγραφα ως κρίση που προήλθε από την έλλειψη ανταγωνιστικότητας αλλά και από τα τραπεζικά συστήματα που παρουσιάζουν εθνικό κατακερματισμό και ανάγκες περισσότερων κεφαλαίων. Το θέμα της ανταγωνιστικότητας, από μόνο του, είναι "μάταιη, αλλά όχι σοβαρή" κατηγορία. Το συνδυαστικό πρόβλημα χρέους και ανταγωνιστικότητας όμως είναι σοβαρό. Είναι δύσκολο να εκτιμήσει κάποιος το ακριβές κόστος της αναδιάρθρωσης κεφαλαίων του ευρωπαϊκού τραπεζικού κλάδου. Έχω ακούσει μία αξιόπιστη εκτίμηση της τάξεως των 100 - 200 δισ. ευρώ. Τα stress tests του 2010 κατέληξαν στην πενιχρή εκτίμηση των 3,5 δισ. ευρώ. Πρόκειται για σκόπιμη προσπάθεια των ευρωπαϊκών εποπτικών αρχών να δώσουν εσφαλμένα στοιχεία και να παραπλανήσουν τον κόσμο. Με βάση όσα ακούω και για τον επόμενο γύρο των τεστ κοπώσεως, εκτίμησή μου είναι πως και πάλι θα υπάρξει προσπάθεια απόκρυψης της αλήθειας. Γιατί όμως η Ε.Ε. διστάζει τόσο πολύ να αντιμετωπίσει την κρίση; Δύο είναι οι λόγοι: Πρώτον, γιατί οι εθνικές αρχές επικεντρώνονται στην ανταγωνιστικότητα του εθνικού τραπεζικού συστήματος. Φοβούνται ότι πραγματικά stress tests, που θα διεξάγονταν από το Λονδίνο ή από την Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή, μπορεί να δημιουργούσαν μειονέκτημα στον εθνικό τους πιστωτικό κλάδο. Δεύτερον, διότι η αντιμετώπιση της κρίσης είναι πολύ δαπανηρή. Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να δεσμεύσουν πραγματικά κεφάλαια για την κρατικοποίηση των τραπεζών και στη συνέχεια την αναδιάρθρωση των κεφαλαίων τους. Όσοι δεν γνωρίζουν ξαφνιάζονται όταν μαθαίνουν ότι οι στηρίξεις κρατών από την Ε.Ε. (το δάνειο προς την Ελλάδα τον προηγούμενο χρόνο και η δημιουργία του ευρωπαϊκού μηχανισμού χρηματοοικονομικής σταθερότητας τον Μάιο) δεν έχουν προς το παρόν ακόμη κοστίσει στον φορολογούμενο ούτε δεκάρα. Αυτά τα δάνεια στηρίζονται από εγγυήσεις. Όταν όμως αρχίσει η πραγματική αντιμετώπιση της κρίσης, τότε όλα αυτά θα είναι πιο ακριβά. Η αναδιάρθρωση του ελληνικού κρατικού χρέους θα σημάνει μεγάλες ζημίες για τις τράπεζες και τους ασφαλιστικούς ομίλους. Μέρος αυτού του κόστους τελικά θα καταλήξει στον φορολογούμενο. Εκτιμώ επίσης πως και η Ιρλανδία θα αναγκαζόταν σε αυτήν την περίπτωση να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση χρεών με επίσης δαπανηρές χρηματοοικονομικές επιπτώσεις ανά την Ευρώπη. Η ιδέα ότι η Ελλάδα και η Ιρλανδία μπορούν να αποπληρώσουν πλήρως τα χρέη τους και έγκαιρα είναι θρίαμβος ελπίδας έναντι σε όσα γνωρίζουμε από την ιστορία των οικονομικών κρίσεων. Η πραγματική αντιμετώπιση των κρίσεων είναι και πολιτικά επικίνδυνη. Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του ευρωπαϊκού Νότου δεν μπορεί να επιτευχθεί με μία πολιτική συμφωνία κατά τη διάρκεια κάποιου δείπνου. Απαιτεί μαζική απώλεια εθνικής κυριαρχίας και βαθιές τομές στα εθνικά μισθολογικά συστήματα. Καμία χώρα, ούτε καν η Ελλάδα, δεν έχει ακόμη προετοιμάσει τον λαό της για εκείνα που αδιαμφισβήτητα θα αποτελούσαν τη μεγαλύτερη αλλαγή στην κοινωνική πολιτική του τελευταίου αιώνα. Ακόμη και εάν δεχτεί κανείς την ατζέντα της κ. Angela Merkel για την ανταγωνιστικότητα ως σίγουρο πρόγραμμα συντονισμού για την εποχή μετά την κρίση, αυτή εξακολουθεί να έχει έλλειψη αξιοπιστίας, γιατί έχει δημιουργηθεί ως προσπάθεια της Γερμανίας για επιβολή της οικονομικής της πολιτικής σε άλλες χώρες. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη ώθηση γερμανικής πολιτικής ηγεμονίας που είδα στη ζωή μου. Είναι το τίμημα που βάζει η Γερμανίδα καγκελάριος για να δώσει την έγκρισή της στην αύξηση των κεφαλαίων του ταμείου στήριξης. Στο πλαίσιο του quid pro quo, που αδιαμφισβήτητα υπάρχει σε τέτοιες διαπραγματεύσεις, θα ζητούσα από τη Γερμανία πολύ περισσότερα από ένα ισχυρότερο ταμείο στήριξης. Η κ. Sylvie Goulard, η Γαλλίδα ευρωβουλευτής, τόνισε την προηγούμενη εβδομάδα πως, αν η κ. Merkel συζητά για ανταγωνιστικότητα, τότε και οι άλλοι πρέπει να έχουν το δικαίωμα να μιλούν για ομόλογο ευρωζώνης. Συμφωνώ. Σαφέστατα δεν είναι ωραίο για χώρες όπως η Ισπανία να έχουν εργατική νομοθεσία που θα έρχεται από το Βερολίνο και νόμισμα από τη Φρανκφούρτη, αλλά τα χρέη να παραμένουν στην Ισπανία. |  |
Citigroup: Αναγκαία η μείωση του ελληνικού χρέους κατά 50%
| | Η Ελλάδα χρειάζεται μείωση του χρέους της κατά το ήμισυ, αλλά καθυστερεί πολιτικά η απόφαση για την αναδιάρθρωση. Αυτό υποστηρίζει ο επικεφαλής αναλυτής της Citigroup, καθ. Βίλχελμ Μπούιτερ. «Οικονομικοί λόγοι επιβάλουν την άμεση αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, αλλά πολιτικοί λόγοι καθιστούν αναγκαία την αναμονή ολοκλήρωσης των μέτρων αντιμετώπισης αναταράξεων στο τραπεζικό σύστημα», λέει ο κ. Μπούιτερ σε συνέντευξη του στην Frankfurter Allgemeine Zeitung (Φραγκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ 04.02.11). Ο Γερμανός οικονομολόγος επισημαίνει ότι πάνω από το ήμισυ του ελληνικού χρέους των 360 δις ευρώ βρίσκεται «εκτός συνόρων». Μεταξύ των πιστωτών βρίσκονται και «συστημικά σημαντικές τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρίες και ασφαλιστικά ταμεία άριστα δικτυωμένα πολιτικά». Ο κ. Μπούιτερ εκτιμά ότι «μια αναδιάρθρωση θα προκαλούσε σημαντικές αναταράξεις και θα απαιτούσε νέα κρατική βοήθεια. Γίνονται προσπάθειες να επιμηκυνθεί ο χρόνος, προκειμένου να δοθεί χρόνος στις τράπεζες να προετοιμαστούν για ενδεχόμενες ζημιές. Αυτός είναι ο μόνος λόγος των καθυστερήσεων. Καθυστερείται η αναδιάρθρωση προκειμένου να προετοιμαστεί αυτό το πλαίσιο», λέει ο αναλυτής της Citigroup. Ο κ. Μπούιτερ υπογραμμίζει ότι όλα τα μέτρα που προτείνονται για τον περιορισμό του χρέους Ελλάδας και Ιρλανδίας είναι χρήσιμα, όταν οδηγούν στην πραγματική μείωση του. Τάσσεται δε υπέρ της ενίσχυσης του Ταμείου EFSF με τα μέσα εκείνα που θα βοηθούσαν στην επαναγορά των ελληνικών ομολόγων. (κοινώς, τυπώστε κι άλλα ευρώ - ο Βuiter άλλωστε είχε πρόσφατα ζητήσει να τυπωθούν μερικά φρέσκα...τρισεκατομμύρια ευρουλάκια, ώστε να δωθούν στις τράπεζες)( | |
ECB’s Stark Says Rescue Fund May Buy Bonds, Recapitalize Banks
| | European Central Bank Executive Board member Juergen Stark said measures to strengthen the region’s rescue fund could include purchases of government bonds or injecting cash into commercial banks. “I could imagine the” European Financial Stability Facility “recapitalizing banks or buying sovereign debt,” Stark said in an interview with Dutch newspaper Het Financieele Dagblad | |
Ο Jamie Dimon, επικεφαλής της JP Morgan, δε θέλει ούτε αναδιαρθρώσεις ούτε τίποτα (ακόμα): Προφανώς θεωρεί, και μάλλον δεν έχει και άδικο, ότι οι τράπεζες δεν έχουν ακόμα αρπάξει αρκετά λεφτά για να ισοσκελίσουν τις απώλειες που θα έχουν αν χάσουν κάποιους τόκους, και έτσι δε θα αποφύγουν τη χρεωκοπία.
Dimon warns of debt restructuring risk
| | Forcing eurozone countries to restructure their debt would be "far too risky", the head of US bank JP Morgan Chase has warned. Jamie Dimon said doing so could result in banks taking losses and needing to be rescued. | |
Ιρλανδία: To 82% τάσσεται υπέρ επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους
| | Η μεγάλη πλειοψηφία των Ιρλανδών (το 82%) τάσσεται υπέρ της επαναδιαπραγμέτευσης των όρων του πακέτου βοήθειας που έλαβε η χώρα τους από την Ευρωπαϊκή Ενωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε σήμερα. Το 82% των ερωτηθέντων από το ινστιτούτο MillwardBrown Lansdowne εκτιμά ότι πρέπει να επαναδιαπραγματευτούν τους όρους της συμφωνίας, όμως το 52% θεωρεί «ελάχιστο πιθανό» ή «λίγο πιθανό» η Ιρλανδία να επιτύχει ευνοϊκότερους όρους. Οι Ιρλανδοί έχουν «προφανώς επαναστατήσει» εναντίον του σχεδίου διάσωσης, εκτιμά η βρετανική εφημερίδα Σάντεϊ Ιντιπέντεντ, που δημοσιεύει τη δημοσκόπηση. | |
Στην υγειά των κορόιδων. "Άντε γεια" τώρα!
Τέλος στην πολιτική του καριέρα έβαλε ο Ιρλανδός πρωθυπουργός
| | Ο πρωθυπουργός της Ιρλανδίας, Μπράιαν Κάουεν, ανακοίνωσε σήμερα ότι δεν πρόκειται να είναι υποψήφιος στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές και ότι τερματίζει την πολιτική καριέρα του. «Η πολιτική καριέρα μου τελειώνει με την προκήρυξη αυτών των εκλογών. Πήρα αυτήν την απόφαση με βαριά καρδιά», είπε ο Κάουεν σε συνέντευξη που παραχώρησε σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό. | |
Συνελήφθησαν ανώτερα στελέχη του τραπεζικού τομέα της Ισλανδίας Ρε τα 'κορόιδα' τους Ισλανδούς που βγήκαν μαζικά στους δρόμους. Ευτυχώς εδώ εμείς δεν κάνουμε τέτοια πράγματα, απαπαπαπα
| | Τον πρώην διευθύνοντα σύμβουλο της χρεοκοπημένης τράπεζας Landsbanki, καθώς και ένα ακόμα ανώτερο στέλεχος του τραπεζικού τομέα, συνέλαβε η ισλανδική αστυνομία, στο πλαίσιο έρευνας για οικονομικά εγκλήματα που διαπράχθηκαν πριν την κατάρρευση της τράπεζας. | |
Στην Δανία καταρρέουν οι τράπεζες! ε εντάξει, και τι έγινε, θα αρπάξουμε μερικά τρισεκατομμυριάκια ακόμα από τα κορόδια, και θα τις διασώσουμε
| | Λογαριασμό ύψους 2,8 δισ. δολ. καλείται να επωμιστεί η Δανία, μετά την κατάρρευση της τράπεζας Amagerbanken, του δέκατου κατά σειρά πιστωτικού ιδρύματος που πέφτει θύμα της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης, στη χώρα αυτή. Όπως ανακοίνωσε την Κυριακή η Amagerbanken, το σύνολο των στοιχείων ενεργητικού που κατέχει θα μεταφερθούν στην Finansiel Stabilitet A/S, ήτοι την κρατική εταιρία η οποία διαχειρίζεται τράπεζες που έχουν καταρρεύσει και εν συνεχεία θα τερματίσει τη λειτουργία της. Η Amagerbanken, που ήταν η όγδοη από πλευράς μεγέθους χορηγήσεων τράπεζα της Δανίας, ανακοίνωσε ότι η διαγραφή επισφαλειών κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2010 εξάλειψαν το μετοχικό της κεφάλαιο, εξέλιξη που απέδωσε σε μεγάλο βαθμό στην πορεία της κτηματικής αγοράς. | |
Αλλα τέσσερα χρόνια, άλλα 14 δισ.
Να συνεχίσει την αυστηρή δηµοσιονοµική πολιτική έως και το 2015 θα δεσµευτεί η κυβέρνηση
| | ∆έσµευση για συνέχιση της αυστηρής δηµοσιονοµικής πολιτικής τουλάχιστον έως και το 2015 θα αναλάβει η κυβέρνηση, παρατείνοντας για ακόµη έναν χρόνο τη διάρκεια του µεσοπρόθεσµου προγράµµατος οικονοµικής πολιτικής που σχεδιάζει αυτήν την περίοδο. Αυτό σηµαίνει ότι θααπαιτηθούν επιπλέον µέτρα 1,8 δισ.ευρώ, πέραν των 12 δισ. ευρώ που είχαν προγραµµατιστεί για την περίοδο 2012-2014, έτσι ώστε το έλλειµµα να πέσει το 2015 κάτω από 2% του ΑΕΠ, από 7,4% του ΑΕΠ φέτος. Αρα, τα απαιτούµενα µέτρα για το σύνολο της τετραετίας πλησιάζουν τα 14 δισ. ευρώ. | |
Οι μεγαλοκαθηγητάδες του πανεπιστημίου Αθηνών αναγορεύουν σε επίτιμο διδάκτορα...τον Γιούνκερ, έναν τυπικό γραφειοκράτη της ΕΕ. Αυτοί οι άνθρωποι διδάσκουν στη νέα γενιά, δηλητηριάζοντας την με τις αξίες ενός συστήματος που ρημάζει τις ζωές μας για χατήρι μιας μικρής ολιγαρχίας. Αυτό πρέπει να σταματήσει
Δημοσίευση σχολίου