Όταν ένας ηγετίσκος Β' διαλογής όπως ο Κάμερον απειλεί με στρατό και με ωμή λογοκρισία...

Αυτό είναι το εξώφυλλο του πιο πρόσφατου τεύχους του ΤΙΜΕ - για όσους ακόμα δεν έχουν καταλάβει τι γίνεται.

Και εδώ και μερικά από τα "φρέσκα" κατορθώματα του Κάμερον στην Αγγλία:

Ανοιχτό το ενδεχόμενο να αναπτύξει στρατό άφησε ο Κάμερον

Ο Ντέιβιντ Κάμερον διεμήνυσε ότι σε μελλοντική αναταραχή μπορεί να αναπτύξει το στρατό για να έχει μεγαλύτερη ευχέρεια δράσης η αστυνομία, χωρίς να αποκλείει καμία επιλογή για να σταματήσει τη βία -από τις αντλίες νερού έως τις πλαστικές σφαίρες.
...
Δήλωσε, επίσης, ότι στο πλαίσιο γενικευμένων μέτρων θα εξεταστούν τρόποι για να αποτραπεί η χρήση των κοινωνικών δικτύων ως μέσο συντονισμού και εξάπλωσης ταραχών. Κυβερνητικές πηγές ανέφεραν εν συνεχεία ότι αναζητούνται τρόποι για μπλόκο στην ανταλλαγή μηνυμάτων μέσω δικτύων όπως το Twitter και το ΒlackBerry Messenger σε περίοδο ταραχών.
...
«Η αντεπίθεση έχει πραγματικά ξεκινήσει. Θα πληρώσετε για ό,τι κάνατε» διεμήνυσε στους δράστες ο Ντέιβιντ Κάμερον

Τα έγραψα και εχθές, αλλά θα τα επαναλάβω:

Η αριστερά λοιπόν πρέπει να καλεί τον κόσμο να εξεγερθεί. Και πρέπει να τάσσεται και ΥΠΕΡ της λαϊκής βίας, αν και όταν αυτό χρειάζεται και εξυπηρετεί το σκοπό μας.

Όμως, παρατηρώ ότι η αριστερά απλά "χειροκροτεί" τις εξεγέρσεις στην Αγγλία, χωρίς καμία κριτική στα αδύναμα σημεία τους. Αυτό είναι τεράστιο σφάλμα, που θα το πληρώσει.

Προς το παρόν υπάρχει ο "ενθουσιασμός της εξέγερσης", αλλά αυτός από μόνος του είναι αντιμετωπίσιμος από την άρχουσα τάξη, που μπόρεσε να τσακίσει ακόμα και τους -αρκετά οργανωμένους- ανθρακωρύχους επί Θάτσερ, οπότε προφανώς στο τέλος θα νικήσει και μερικούς ανοργάνωτους που μάλιστα είναι τόσο πολιτικά ανώριμοι, ώστε μερικοί "βγάζουν τα μάτια τους" με το να κάνουν απλά πλιάτσικα, κτλ.

Όταν βγει ο κόσμος στους δρόμους εδώ στην Ελλάδα, τι σόι σχέδιο έχει η αριστερά;
...
Όπως βλέπουμε, ο Βελουχιώτης ΔΕΝ είναι υπέρ της "αταξίας", την οποία σωστά χρεώνει στον εχθρό και δηλώνει υπέρ του να φέρει την "τάξη".

Σήμερα θα λέγαμε τη δική μας τάξη, την εξουσία της κοινωνικής πλειοψηφίας, την εξουσία των εργατών, κάτι αντίστοιχο με αυτό που τότε έλεγαν "Λαοκρατία" (παρατηρήστε επί την ευκαιρία και το ότι η αριστερά που νικά ανά του αιώνες είναι αυτή που έχει ένα όραμα, και όχι η αριστερά του "no future", που είναι απλά σε ανώριμο ακόμα στάδιο και χρειάζεται πρώτα να ωριμάσει, "και μετά τα ξαναλέμε"). Τότε βέβαια οι συνθήκες ήταν και διαφορετικές, με τον εχθρό να είναι κυρίως ένας κατακτητής που είχε καταλάβει στρατιωτικά τη χώρα, τώρα πρέπει να τα βάλουμε ουσιαστικά με ένα ολόκληρο πολιτικό-οικονομικό-ιδεολογικό σύστημα, ωστόσο η στρατηγική του Βελουχιώτη ήταν 100% σωστή - είναι βασικό, σε επίπεδο στρατηγικής, το ότι ο Βελουχιώτης χρεώνει την "αταξία" στον αντίπαλο.

Είναι άραγε έτοιμη η αριστερά να κάνει κάτι τέτοιο σήμερα; Ή απλά θέλει και αυτή να κάνει "αταξίες", σαν ανώριμα παιδιά που -δικαιολογημένα έστω- κάνουν "αταξίες", αλλά επειδή ακριβώς είναι ακόμα "παιδιά", ανώριμα δηλαδή, δε μπορείς και να τα εμπιστευτείς να αναλάβουν ευθύνες;
...
Απέναντι σε αυτό, είναι καιρός νομίζω για την αριστερά να πάψει να στηρίζει άκριτα την "αταξία" των αυθόρμητων και ανοργάνωτων κινητοποιήσεων του κόσμου. Ναι μεν είμαστε υπέρ, αλλά σκοπός της ύπαρξης της αριστεράς πρέπει να είναι να μετεξελίξει αυτή την ανώριμη κίνηση σε κάτι το οργανωμένο και συνειδητό.

Κοινώς, είναι νομίζω καιρός να επιβάλουμε τη δική μας τάξη, απέναντι στην "αταξία" του καπιταλισμού, που όλοι τη βλέπουν πλέον, και όλοι "ψάχνονται" να δουν πως θα υπάρξει μια απάντηση.

Αν η απάντηση της αριστεράς είναι το "no future", δηλαδή το τίποτα, το κενό, τότε θα χάσει. Και θα κερδίσει η "Αυτοκρατορία" ως μορφή διακυβέρνησης, όπως την ονόμαζε ο Μαρξ, δηλαδή μια αυταρχική διακυβέρνηση.

Αν δηλαδή η Αριστερά δεν προσπαθήσει να επιβάλλει τη δική της τάξη, την τάξη της κοινωνικής πλειοψηφίας, τότε για μια ακόμα φορά θα επιβληθεί η άλλη τάξη, η τάξη της κοινωνικής μειοψηφίας, με τους γνωστούς ολιγάρχες που μας εξουσιάζουν και τώρα. Απλά ίσως να χρειαστεί να επιστρατεύσουν πχ τις ακροδεξιές εφεδρείες τους.

Δείτε πχ πως οι ακροδεξιοί στην Αγγλία δήλωσαν ότι θα βγουν και αυτοί στο δρόμο για να προστατέψουν την τάξη και τις περιουσίες του κόσμου, κίνηση που σίγουρα θα έχει απήχηση στους "φιλήσυχους πολίτες", που ίσως να βλέπουν την "αταξία" του καπιταλισμού που περιγράψαμε παραπάνω, αλλά προφανώς δεν πείθονται και από την "αταξία" των εξεγερμένων, οπότε προτιμούν την "τάξη" του απολυταρχικού καπιταλισμού.

Αργά ή γρήγορα, κάποιος θα κυβερνήσει και θα επιβάλλει την τάξη... 

Είναι τόσο πίσω τα πράγματα στην Αγγλία (αλλά και γενικά σε παγκόσμιο επίπεδο), που ακόμα και ένας ηγετίσκος δεύτερης και τρίτης διαλογής, όπως ο Κάμερον, δηλώνει χωρίς να κομπλάρει ότι θα κατεβάσει στρατό, θα επιβάλλει λογοκρισία στο μοναδικό μέσο που δεν ελέγχει πλήρως η άρχουσα τάξη (το ίντερνετ) και ωμά απειλεί ότι θα τσακίσει όποιον αντιστέκεται ("θα πληρώσετε για ότι κάνατε"). Και θα τα καταφέρει κιόλας!

Ξέρετε γιατί;

Γιατί δεν υπάρχει "αντίπαλο δέος". Όπως λέγαμε και χθες, αυτοί που είναι σήμερα στους δρόμους είναι εύκολοι αντίπαλοί, διότι δεν έχουν ιδεολογική-πολιτική οργάνωση και συγκρότηση. Βέβαια, είναι φανερό ότι πρόκειται για τα "πρώτα σκιρτήματα", που είναι ενθαρρυντικό να συμβαίνουν, διότι στο μέλλον θα μπορούσαν να μετασχηματιστούν σε κάτι ανώτερο (αρκεί να υπάρξει και μια σοβαρή παρέμβαση μιας Αριστεράς που προς το παρόν είναι ανύπαρκτη). Αυτό φοβάται άλλωστε και ο Κάμερον και ο κάθε Κάμερον. Προς το παρόν όμως, θα ηττηθούν.

Ως Κάμερον εμφανίζεται -αναμενόμενα- ως εκπρόσωπος της "τάξης", παρότι η τάξη που εκπροσωπεί έχει ρημάξει την πλειοψηφία του πληθυσμού, καταδικάζοντας την στη φτώχεια, την ανεργία, την αγωνία και την αβεβαιότητα για το αύριο, τα λουκέτα, το ψέμα, την άνευ προηγουμένου έκρηξη των κοινωνικών ανισοτήτων με μια χούφτα ολιγάρχες να συναγωνίζονται σε χλιδή και προνόμια τους γαλαζοαίματους που κάποτε ο καπιταλισμός ανέτρεψε κόβοντας τους τα κεφάλια.

Και θα καταφέρει να πάρει με το μέρος του πολλούς με την κινήση του να

 προστατέψει την τάξη και τις περιουσίες του κόσμου, κίνηση που σίγουρα θα έχει απήχηση στους "φιλήσυχους πολίτες", που ίσως να βλέπουν την "αταξία" του καπιταλισμού που περιγράψαμε παραπάνω, αλλά προφανώς δεν πείθονται και από την "αταξία" των εξεγερμένων, οπότε προτιμούν την "τάξη" του απολυταρχικού καπιταλισμού (-σ.σ. απόσπασμα από το χθεσινό ποστ μου)

Κάποιοι στην ανώριμη αριστερά θα πουν ότι αυτοί είναι "νοικοκυραίοι", και είναι απαράδεκτο που στηρίζουν τέτοια ακροδεξιά μέτρα.

Τα μέτρα αυτά είναι ακροδεξιά, αλλά εκτός από το να τα καταγγέλλεις, πρέπει να δείξεις στο λαό ένα δρόμο για να ανατρέψει τη βαρβαρότητα αν θέλεις να τον πάρεις με το μέρος σου. Αλλιώς, θα αποτύχεις και θα παραμείνεις μειοψηφικός και ηττημένος για πάντα (αν και μερικά κομμάτια της αριστεράς αυτό ακριβώς θέλουν κατά βάθος - ήμαρτον).

Πώς θα το καταφέρει αυτό η αριστερά; Πώς θα πάρει τον κόσμο με το μέρος της; Όχι πάντως με την άκριτη υποστήριξη της "τυφλής βίας", αλλά ακολουθώντας τα βήματα των γιγάντων που σημάδεψαν την ιστορία: Του Λένιν με τους Μπολσεβίκους, ή ακόμα και του Άρη Βελουχιώτη εδώ στην Ελλάδα που τον αναφέραμε και στο χθεσινό άρθρο.

Ως τότε, ο Κάμερον και κάθε Κάμερον θα συνεχίζει να προελαύνει ρημάζοντας το λαό - εδώ μάλιστα υπόσχεται και μερικά "δώρα" ώστε να μεγιστοποιήσει όσο μπορεί την υποστήριξη του κόσμου σε αυτόν:

Κάμερον: Έκτακτο ταμείο για τα καταστήματα που υπέστησαν ζημιές

Ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός έκτακτου ταμείου 20 εκατομμυρίων λιρών (22,8 εκατομμύρια ευρώ) για τη βοήθεια των καταστημάτων που υπέστησαν ζημιές από τα επεισόδια ώστε να μπορέσουν να ξεκινήσουν και πάλι σύντομα τις δραστηριότητές τους, αλλά και «μέτρα για την αναβολή της πληρωμής των φόρων».

Αποδέσμευσε επίσης βοήθεια ύψους 10 εκατομμυρίων λιρών (11,3 εκατομμύρια ευρώ) για τις επιχειρήσεις «καθαρισμού και ασφάλειας» στους δήμους όπου σημειώθηκαν οι ταραχές.

Και έτσι, με τίμημα μόλις 30.000.000 λίρες, ο Κάμερον εμφανίζεται και ως "ήρωας", την ώρα που αυτός και αυτοί που εκπροσωπεί (τραπεζίτες, κτλ) έχουν αρπάξει από εμάς δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων, και ζουν παρασιτώντας εις βάρος της εργασίας μας.

Και όμως, θα υπάρξουν πολλοί που εννοείται ότι λόγω της απουσίας μιας σοβαρής αριστεράς θα ταχθούν με αυτόν. Και θα τον στηρίξουν, την ίδια ώρα που αυτός "κινεζοποιεί" όσο περισσότερο μπορεί (και) την Αγγλία, με μεγάλες περικοπές, ιδιωτικοποιήσεις, χαμήλωμα μισθών, μεγάλη ανεργία-απουσία ανάπτυξης μέχρι οι εργάτες να πεινάσουν και να αποδεχτούν να εργάζονται σε πολύ χειρότερες συνθήκες για χατήρι του εργοδότη τους και -πλέον- καθεστώς λογοκρισίας και καταστολής ακόμα και με το στρατό.

Αυτά δηλαδή που κάνει και η Κίνα και τόσο αρέσουν στους κεφαλαιοκράτες, διότι τους διασφαλίζουν φτηνή εργατική δύναμη, που μάλιστα καταστέλλεται και λογοκρίνεται όταν προσπαθεί να οργανωθεί, ή έστω να διαμαρτυρηθεί απέναντι στο ανελέητο ξεζούμισμα της από τους Κάμερον αυτού του κόσμου και τους τραπεζίτες, βιομήχανους, εφοπλιστές, και λοιπούς κεφαλαιοκράτες που έχουν φίλους.

Chinese Democracy - World Tour. Τώρα (και) στην Αγγλία...