Από το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο, την απόφαση της ΕΕ την 21η Ιούλη, το πολυνομοσχέδιο, και την νέα δανειακή σύμβαση, κύλισαν δυο χρόνια βάρβαρης και ανάλγητης επίθεσης στα δικαιώματα του εργαζόμενου κόσμου και τη φτωχοποίηση της πλειοψηφίας της κοινωνίας, με περίσσια αλαζονεία και προκλητικότητα από τα καλοταϊσμένα κυβερνητικά παχύδερμα και τα ακριβοπληρωμένα και αργυρώνητα παπαγαλάκια τους..
Τα κοινοβουλευτικά δεκανίκια της εθνικής σωτηρίας και της «αριστερής» αναπαλαίωσης αδυνατούν τώρα πια να παράσχουν την ανάλογη αστική τους υποστήριξη, κατατρομαγμένα από την λαϊκή οργή και αγανάκτηση που τα καταποντίζει και αυτά στα έσχατα σημεία της κοινωνικής αποδοχής και τα ακυρώνει ως αναπληρωματική λύση του συστήματος με προοπτική και μέλλον.
Η καταπιεσμένη κοινωνία και τα φτωχοποιήμενα εργατικά στρώματα παρά την έλλειψη συγκροτημένης πολιτικής κατεύθυνσης για την ανατροπή της αγρίας επίθεσης εις βάρος της, εκμεταλλεύτηκε τα εξαναγκαστικά καλέσματα της γραφειοκρατίας και των οργάνων της, με μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις έδωσε αγωνιστικό και ανυπότακτο παρών στους αγώνες, συγκρούστηκε με τις δυνάμεις καταστολής στους δρόμους, πρωτοστάτησε στη δημιουργία των ανεξάρτητων και αμεσοδημοκρατικών θεσμών των συνελεύσεων, αποδοκίμασε μαζικά και αυθόρμητα τα σύμβολα και τους θεσμούς του καθεστώτος. Έδωσε βροντερό μήνυμα άρνησης να συνεχίζει να κυβερνάτε από τους υπηρέτες ενός συστήματος που προς το παρών δεν συνειδητοποιεί ότι πρέπει να ανατρέψει.
Κάτω από το βάρος λοιπόν της «ακυβέρνητης» κοινωνικής διαμαρτυρίας που λαμβάνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, που αμφισβητεί στο σύνολο του το πολιτικό σύστημα και τους αστικούς θεσμούς, που παρά το νεφελώδες και «ακανόνιστο» προσανατολισμό της δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ριζικές αναταράξεις στην σταθερότητα του συστήματος, το πολιτικό έρμαιο των μωροφιλόδοξων βλέψεων του και πολιτικό ρετάλι ΓΑΠ, πετάει στο τραπέζι τον σημαδεμένο άσσο του δημοψηφίσματος δεχόμενος τον χλευασμό ακόμη και των ευρωπαίων εντολοδόχων του, αλλά και την αμφισβήτηση ακόμη και των κομματικών του συνεταίρων που μαζί οδήγησαν μια κοινωνία στην εξαθλίωση και την καταστροφή.
Αναμφισβήτητα οι μέρες που διανύουμε θα έχουν έντονο πολιτικό ενδιαφέρον, το πολιτικό σύστημα και το καθεστώς έχουν ακόμα την δυνατότητα να καθορίζουν τις εξελίξεις και να βρίσκουν λύσεις που να ξεπερνούν τα αδιέξοδα που οι ίδιοι δημιουργούν. Είτε με δημοψήφισμα είτε με εκλογές στόχος και επιδίωξη της αστικής εξουσίας είναι η απόσπαση ψήφου εμπιστοσύνης από τον Ελληνικό λαό για την συνέχιση της ίδιας πολιτικής με έναν διαφορετικό κυβερνητικό σχηματισμό από τους μέχρι τώρα υπάρχοντες, ή με καινούριους που θα επιδιώξουν να κατασκευάσουν. Στην κοινωνία στον κόσμο της εργασίας δεν απομένει τίποτα άλλο παρά η ακύρωση των βάρβαρων πολιτικών τους στους δρόμους, στις πλατείες, στους χώρους δουλειάς με την άρνηση μας να συνεχίσουμε να ζούμε καταπιεσμένοι, άνεργοι, εξαθλιωμένοι να δημιουργήσουμε τους δικούς μας θεσμούς- αντιθεσμούς που το κυρίαρχο δίλημμα που θα τίθεται από όλους και για όλους μας θα είναι:
Εκμεταλλευτής ή άνθρωπος.
β.ariaditis
Δημοσίευση σχολίου