Δικαίως περηφανεύεται τις τελευταίες μέρες ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Χάρη σ’ αυτόν και τις επικοινωνιακές του πιρουέτες σώθηκε το κλυδωνιζόμενο πολιτικό σύστημα και αναθάρρησε ο ανυπόληπτος δικομματισμός. Τώρα βρισκόμαστε μπροστά στο παράδοξο φαινόμενο να δίνει τη δική του λύση στην πολιτική κρίση του συστήματος ένα κόμμα που ανδρώθηκε με το σύνθημα «Ρήξη και ανατροπή».
Πολλοί σπεύδουν να συμπεράνουν ότι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αναγνωρίσουμε την «εθνική υπευθυνότητα» του Καρατζαφέρη και να διαχωρίσουμε το σημερινό ΛΑΟΣ από το ακροδεξιό παρελθόν του, όπως ήδη έχουν κάνει από καιρό πολιτικοί αναλυτές (π.χ. ο Αλέξης Παπαχελάς, Η Καθημερινή, 11.3.2011 και ο Γιάννης Πρετεντέρης, Τα Νέα, 30.8.2011).
Όσοι προβληματίζονται από καλή πίστη, και όχι από μικροπολιτικό υπολογισμό, πέφτουν έξω. Γιατί το ΛΑΟΣ δεν υπήρξε ποτέ κόμμα του πολιτικού περιθωρίου, ένα κόμμα-παρίας, όπως συμβαίνει συνήθως για τα μορφώματα της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς. Το ΛΑΟΣ όχι μόνο είναι κόμμα του συστήματος, αλλά εκφράζει ένα σοβαρό τμήμα του ελληνικού «βαθέος κράτους», διαθέτει στηρίγματα στους πιο κρίσιμους κρατικούς μηχανισμούς, ενώ έχει ήδη επιβάλει την πολιτική του ατζέντα στα δυο μεγάλα κόμματα, τουλάχιστον στους κρίσιμους τομείς της αντιμετώπισης των μεταναστών και των ζητημάτων «νόμου και τάξης». Αυτό το ελληνικό βαθύ κράτος διατηρείται επί δεκαετίες ζωντανό, ίσως και από την εποχή του Μεταξά. Όχι βέβαια χωρίς διακυμάνσεις και τομές, αλλά με ορισμένες σταθερές που δεν τις ανέτρεψε ούτε η μεταπολίτευση ούτε η έλευση του ΠΑΣΟΚ το 1981.
Ο Καρατζαφέρης περηφανεύεται σήμερα ότι είναι αρχηγός του πιο «θεσμικού» κόμματος. Έχει δίκιο, αν ως θεσμούς θεωρήσει κανείς τις σταθερές αυτές και την αδιατάρακτη αναπαραγωγή των μηχανισμών που παρεμποδίζουν τον εκδημοκρατισμό των πιο κρίσιμων κρατικών δομών. Ας θυμηθούμε τις καμπάνιες του ΛΑΟΣ για τις ταυτότητες (μαζί με τον μηχανισμό της Εκκλησίας), τις διαδηλώσεις για τα βιβλία Ιστορίας (με την υποστήριξη σοβαρής μερίδας μέσων ενημέρωσης), την πίεση για το περιβόητο βέτο στο όνομα της FYROM (μαζί με πυρήνα διπλωματών και παραγόντων της Νέας Δημοκρατίας). Ας θυμηθούμε ακόμα ότι μεταξύ των βουλευτών του βρίσκεται και ο μέχρι πρότινος διευθυντής της ΕΥΠ.
Ως κόμμα του βαθέος κράτους, το ΛΑΟΣ είναι εδώ και πέντε χρόνια το πιο ακραίο αντεργατικό και φιλοεργοδοτικό κόμμα, με λίγα λόγια το πιο νεοφιλελεύθερο, πράγμα που κατά κανόνα δεν συμβαίνει με τα ομόλογα κόμματα της Εσπερίας. Μ’ αυτή την ιδιότητα, το ΛΑΟΣ έρχεται να σώσει τη στιγμή της κρίσης τον αστικό πολιτικό κόσμο. Λειτουργεί ως «συγκολλητική ουσία» των δύο μεγάλων κομμάτων, σύμφωνα με την ακριβή διατύπωση του ίδιου του Καρατζαφέρη. Αλλά αυτή η συγκολλητική ουσία που προσφέρει ο νέος σωτήρας αποτελείται από υλικά που θυμίζουν έντονα κάποιους άλλους ομοϊδεάτες του, που μας έσωναν κι εκείνοι κάποτε επί μια επταετία.
Δημοσίευση σχολίου