"Command and Conquer": Συρία και αντιπυραυλική ασπίδα ανήμερα της "ημέρας των Ευχαριστηριών"

Μετά από ένα "μπαράζ" στρατιωτικών κινήσεων της Δύσης (από την εισβολή στη Λιβύη μέχρι τις κλιμακούμενες απειλές εναντίον του Ιράν και -πλέον- και της Συρίας), ήρθε η σειρά της Ρωσίας-Κίνας να απαντήσουν. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο και το "timing" της απάντησης τους, καθώς διάλεξαν τη χθεσινή μέρα, που ήταν η "ημέρα των Ευχαριστιών" για τους Αμερικάνους.

Η Wall Street Journal μάλιστα κάνει αναφορά σε άρθρο της σε ένα tweet του Rogozin, του πρέσβη της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ, όπου...κορόιδευε τους Αμερικάνους διπλωμάτες του ΝΑΤΟ, που αναγκάστηκαν να παρατήσουν το παραδοσιακό γεύμα με τη γαλοπούλα που τρώνε αυτή την ημέρα στις ΗΠΑ, και να έρθουν εσπευσμένα για δουλειά μετά τις επίσημες δηλώσεις του Μεντβέντεφ.

Για όσους λοιπόν δεν το πήραν χαμπάρι, μιας και η σχετική είδηση "υποβαθμίστηκε" από τα δυτικά κυρίαρχα media, ο Μεντβέντεφ βγήκε και ούτε λίγο-ούτε πολύ δήλωσε ότι η Ρωσία δε θα επιτρέψει στο ΝΑΤΟ να στήσει την αντιπυραυλική του ασπίδα, που τάχα στοχεύει το Ιράν, αλά όλοι ξέρουν ότι στην πραγματικότητα στοχεύει τη Ρωσία. Έτσι, η Ρωσία θα προχωρήσει σε αντίμετρα, τοποθετώντας τους δικούς της πυραύλους απέναντι σε αυτούς του ΝΑΤΟ.

Η Ρωσία σηκώνει πυρηνικό «δόρυ» στην αντιπυραυλική ασπίδα των ΗΠΑ

Η Ρωσία θα αποχωρήσει από το τελευταίο Σύμφωνο Ελέγχου των Στρατηγικών Πυρηνικών Οπλων και δεν θα μειώσει περαιτέρω το επιθετικό της οπλοστάσιο, αντιθέτως θα βάλει στο στόχαστρο τις εγκαταστάσεις της αμερικανικής αντιπυραυλικής ασπίδας στην Ευρώπη, εφόσον οι ΗΠΑ συνεχίσουν την προώθησή της και δεν ικανοποιήσουν, μέσω διαπραγματεύσεων, τις ρωσικές ενστάσεις στην κατασκευή της.

Τη βαρυσήμαντη αυτή δήλωση έκανε χθες ο πρόεδρος Μεντβιέντεφ με ειδικό τηλεοπτικό διάγγελμά του προς τους Ρώσους πολίτες, δίνοντας εντολή στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις να ενισχύσουν την προκάλυψη του πυρηνικού οπλοστασίου της χώρας και προειδοποιώντας ότι η Μόσχα είναι έτοιμη να εγκαταστήσει στα δυτικά και νότια εδάφη της επιθετικά πυραυλικά συστήματα «Ισκαντέρ», τα οποία θα έχουν σκοπό «τη γενικευμένη κάλυψη με πυρά των ευρωπαϊκών στοιχείων της αντιπυραυλικής ασπίδας».

Σύμφωνα με τον κ. Μεντβιέντεφ, το Κρεμλίνο δεν ενδιαφέρεται πλέον για τις διαβεβαιώσεις ΗΠΑ και ΝΑΤΟ ότι τα σχέδιά τους δεν έχουν στόχο το ρωσικό έδαφος, αλλά τυχόν επιθετικά πυρά από τρίτες χώρες, και θα προχωρήσει στις ειλημμένες αποφάσεις της εάν δεν υιοθετηθεί η πρότασή της για δημιουργία κοινής ευρωπαϊκής ασπίδας με ρωσική συμμετοχή και βάση της την αρχή των «ζωνών ευθύνης», μία εκ των οποίων θα υλοποιηθεί από τη ρωσική πλευρά. 

Αντίστοιχα πράγματα και από την Κίνα:

Το Πεκίνο «αντεπιτίθεται» με ναυτικές ασκήσεις στον Ειρηνικό

Ναυτικές ασκήσεις στον Ειρηνικό σχεδιάζει να πραγματοποιήσει η Κίνα στα τέλη του μήνα, ενώ συνεχίζεται η ένταση στην περιοχή για διαφιλονικούμενα εδάφη με γείτονές της. Η κίνηση του Πεκίνου αποτελεί «απάντηση» στις δηλώσεις του Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος σε πρόσφατο ταξίδι του στην περιοχή, τόνισε ότι οι ΗΠΑ θα ενισχύσουν την στρατιωτική παρουσία τους στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού.
[...]
Σημειώνεται ωστόσο ότι τα κινεζικά γυμνάσια θεωρούνται συχνά μια μορφή απάντησης στα κοινά αεροναυτικά γυμνάσια ΗΠΑ - Ιαπωνίας, ΗΠΑ - Φιλιππίνων ή ΗΠΑ - Νότιας Κορέας, τα οποία με τη σειρά τους ερμηνεύονται ως προειδοποιήσεις προς το Πεκίνο ή τη Βόρειο Κορέα.

Επιπρόσθετα, στην περιοχή που θα διεξαχθούν οι ασκήσεις, το Βιετνάμ, οι Φιλιππίνες και η Ταϊβάν βρίσκονται σε αντιπαράθεση με την Κίνα για την κυριαρχία στο μικρό αρχιπέλαγος των Σπράτλι, των νησιών της Νότιας Σινικής Θάλασσας που είναι πλούσια σε υδρογονάνθρακες και το Πεκίνο θεωρεί δικά του.

Βέβαια, κάποιος θα πει ότι αυτές οι ειδήσεις δεν είναι και τόσο νέες, καθώς τόσο η "αντιπυραυλική ασπίδα" του ΝΑΤΟ, όσο και οι ναυτικές αψιμαχίες ΗΠΑ-Κίνας στον Ειρηνικό είναι θέματα που τα ξέρουμε εδώ και κάποια χρόνια πλέον. Όμως, υπάρχει ξεκάθαρη κλιμάκωση, και απάντηση στις κινήσεις του ΝΑΤΟ στην περιοχή της Αραβίας και της Μ. Ανατολής.

Επιπλέον, το θέμα στην πραγματικότητα έχει πολύ βαθύτερες προεκτάσεις, καθώς αποτελεί μια "αναβίωση του Ψυχρού πολέμου" - και μάλιστα αυτή τη φορά δεν είναι τόσο σίγουρο ότι ο πόλεμος θα παραμείνει Ψυχρός.

Μέχρι το 1989 που κατάρρευσε το "Ανατολικό μπλοκ", υπήρχε μια "ισορροπία τρόμου" ανάμεσα στις δύο υπερδυνάμεις, που είχαν μοιράσει τον κόσμο. Η ισορροπία αυτή μπορεί να ήταν "ισορροπία του τρόμου", αλλά πάντως ήταν ισορροπία. Καμία από τις δύο πλευρές δε μπορούσε να επικρατήσει πλήρως της άλλης, και γι' αυτό και τελικά η μεταξύ τους κόντρα ποτέ δεν μετεξελίχθηκε σε πλήρη στρατιωτική αναμέτρηση. Εννοείται ότι υπήρχαν και άλλοι παράγοντες βέβαια, με βασικότερους το ότι:

1) Η ανθρωπότητα ακόμα θυμόταν τη βαρβαρότητα του Β' Παγκόσμιου Πολέμου (σε αντίθεση με σήμερα που έχει ψιλοξεχαστεί στις νεότερες γενιές) και ήταν πιο διστακτική για έναν τρίτο παγκόσμιο. Η σημερινή πάντως γενιά των λαών δεν είναι τόσο εύκολο να πειστεί να πολεμήσει για χατήρι των κυβερνώντων, και αυτό αποτελεί πρόβλημα για αυτούς, διότι δεν έχουν τη συναίνεση των λαών τους, και έτσι πολλοί φοβούνται να πάνε σε πόλεμο, διότι οι λαοί δε θα τους ακολουθήσουν, και μπορεί αντιθέτως να τους ανατρέψουν πλήρως, στρέφοντας τα όπλα εναντίον των ντόπιων δυναστών τους.

2) Η ύπαρξη των πυρηνικών σήμαινε ότι αν ξεκινήσει ο τρίτος παγκόσμιος, τότε η ανθρωπότητα θα μπορούσε να καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά. Αυτός εξακολουθεί να αποτελεί σοβαρός λόγος για την άρχουσα τάξη να μην κάνει 3ο παγκόσμιο, γιατί μετά δε θα μείνουν και πολλά για να εξουσιάζει. Από την άλλη βέβαια, οι κυβερνώντες είναι φανερά παραδομένοι στη βαρβαρότητα, και άρα είναι σφάλμα να εφησυχάζει κανείς νομίζοντας ότι τάχα δε θα τολμήσουν να πυροδοτήσουν πυρηνικά.

Όταν κατέρρευσε το "ανατολικό μπλοκ", πολλοί "ανακουφίστηκαν", θεωρώντας ότι τάχα είχαν απαλλαγεί από την απειλή του πολέμου, το φόβο των πυρηνικών, ή τις ατελείωτες "κούρσες των εξοπλισμών", που οδηγούσαν τα κράτη στο να ξοδεύουν τεράστια ποσά και ερευνητικά μυαλά για εντελώς αντιλαϊκούς σκοπούς, όπως την κατασκευή όπλων.

Αυτές οι ελπίδες όμως διαψεύδονται, καθώς οι όποιες συμφωνίες "ειρήνευσης" κομματιάζονται. Ο καπιταλισμός είναι εκ φύσεως ένα σύστημα που γεννά πολέμους, διότι χωρίζει την ανθρωπότητα σε κράτη που ανταγωνίζεται το ένα το άλλο πχ για το ποιος θα προσελκύσει περισσότερες επενδύσεις, ποιος θα ελέγχει περισσότερους πόρους, κτλ. Έτσι, η μεταξύ τους αυτή μάχη οδηγεί αναπόφευκτα και σε στρατιωτικές συγκρούσεις - είναι απλά θέμα χρόνου.

Σε αντίθεση μάλιστα με την εποχή του "Ψυχρού πολέμου", σήμερα δεν υπάρχει καμία "ισορροπία" - ούτε καν μια "ισορροπία του τρόμου" όπως υπήρχε τότε. Από πολλές απόψεις, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα, και το ότι η πλειοψηφία του κόσμου δεν το έχει συνειδητοποιήσει χειροτερεύει ακόμα περισσότερο την κατάσταση.

Τότε υπήρχαν δύο στρατόπεδα που είχαν χωρίσει τον κόσμο, και είχαν μια σχετική "ισοδυναμία δυνάμεων". Σήμερα αντίθετα οι ΗΠΑ φεύγουν από μια περίοδο παγκόσμιας κυριαρχίας, και παρακμάζουν, προσπαθώντας να κρατήσουν όλα τα εδάφη που έως τώρα κατείχαν.

Από την άλλη, η Κίνα ανεβαίνει και διεκδικεί ολοένα και περισσότερα εδάφη για λογαριασμό της (είτε μιλάμε για αύξηση της επιρροής της σε περιοχές της Δύσης, είτε μιλάμε για περιοχές της Νότιας Ασίας που "της θεωρεί δικές της", όπως έλεγε και το άρθρο που παραθέσαμε πιο πάνω, είτε μιλάμε για την Αφρική, την οποία αποικίζει με γοργούς ρυθμούς (δείτε το τελευταίο παράδειγμα εδώ)).

Όσο για τη Ρωσία, και αυτή ανεβαίνει, και διεκδικεί τουλάχιστον να ανακτήσει τις περιοχές που κάποτε έλεγχε επί Σοβιετικής Ένωσης, και θεωρεί ότι ανήκουν στη "σφαίρα επιρροής" της. Δείτε πχ εδώ:

Πούτιν: «Η Σοβιετική Ένωση ήταν η μεγάλη Ρωσία»

Ο πρωθυπουργός της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν υποδεχόμενος βετεράνους και συνταξιούχους στο Κρεμλίνο δήλωσε σήμερα ότι η ΕΣΣΔ υπήρξε η «Μεγάλη Ρωσία», κατηγορώντας συγχρόνως τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, τον τελευταίο ηγέτη της, ότι «παραιτήθηκε από την εξουσία» το 1991 χωρίς να πετύχει την Ένωση της Ρωσίας με τη Λευκορωσία και το Καζακστάν. Οι πρωθυπουργικές δηλώσεις έγιναν πολύ κοντά στην 20ή επέτειο από τη διάλυση της ΕΣΣΔ.

«Καθώς πήγαινα να επισκευάσω ένα λάστιχο για το αυτοκίνητό μου με ρώτησαν: εσύ είσαι υπέρ της ΕΣΣΔ ή της Ρωσίας;», θυμήθηκε ο Βλαντίμιρ Πούτιν. «Έχοντας ψευδαισθήσεις τούς απάντησα: έχει καμία διαφορά; Την ονομάζουμε αλλιώς, στην πραγματικότητα είναι η Μεγάλη Ρωσία». 

Αυτές τις περιοχές η Ρωσία της θεωρεί "δικές της", και τώρα που η ισχύς των ΗΠΑ, και η δική της σχετικά ανεβαίνει, προσπαθεί να τις ανακαταλάβει. Και τα καταφέρνει, είτε με το καλό (όπως παρακάτω), είτε με το άγριο (όπως πχ έγινε με τη Γεωργία, όπου ωμά και ξεκάθαρα η Ρωσία αμφισβήτησε με στρατιωτικό τρόπο την εξουσία του ΝΑΤΟ στην περιοχή):

«Ευρασιατική Ένωση» ετοιμάζουν Ρωσία, Λευκορωσία και Καζακστάν

Η Ρωσία, η Λευκορωσία και το Καζακστάν θα υπογράψουν σήμερα συμφωνία για τα πρώτα στάδια της Ευρασιατικής Οικονομικής Ένωσης, ενός σχεδίου του Ρώσου πρωθυπουργού Βλαντιμίρ Πούτιν με στόχο την στενότερη συνεργασία των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. 

Σε αντίθεση λοιπόν με την "ισορροπία δυνάμεων" που υπήρχε την εποχή του "Ψυχρού πολέμου", σήμερα η επιρροή του ΝΑΤΟ πέφτει, και της Ρωσίας/Κίνας ανεβαίνει. Άρα, αναπόφευκτα οι Ρώσοι και οι Κινέζοι ιμπεριαλιστές θα κινηθούν για να κατακτήσουν περισσότερες περιοχές, ενώ οι Αμερικάνοι θα προσπαθήσουν να κρατήσουν όσα περισσότερα μπορούν από αυτά που έχουν. Όσο η μία πλευρά θα αδυνατίζει (ΗΠΑ), και η άλλη θα δυναμώνει, τόσο περισσότερο θα φουντώνει η μεταξύ τους μάχη, διότι απλούστατα δεν υπάρχει πλέον "ισορροπία δυνάμεων", και άρα η μία πλευρά θέλει ολοένα και περισσότερα, ενώ η άλλη δε θέλει να χάσει την παγκόσμια σχεδόν κυριαρχία που είχε ως τώρα. Δεν είναι τυχαίο που η Γερμανία "λοξοκοιτάζει' προς Ρωσία-Κίνα, καθώς εκεί βρίσκεται η ενέργεια που χρειάζεται(Ρωσία), αλλά και οι αγορές του μέλλοντος ώστε να εξάγει τα προϊόντα της (Κίνα). Πιθανότατα η στάση της Γερμανίας να είναι το 'κλειδί' που θα καθορίσει το ποιος θα υπερισχύσει, καθώς η Γερμανία ελέγχει ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης, και άρα όποια πλευρά την πάρει με το μέρος της, θα έχει αυτομάτως μεγάλο πλεονέκτημα έναντι της άλλης. Σήμερα η κόντρα ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα που δημιουργούνται έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να εξελιχθεί σε πόλεμο, ή σε μια σειρά περιφερειακών συγκρούσεων, σε μέρη όπως το Ιράν, κτλ.

Δύσκολα πάντως θα μείνουν απλά στα λόγια αν δε σταματηθούν - αν δηλαδή οι λαοί δεν τους ανατρέψουν, θα τους βάλουν να σκοτωθούν μεταξύ τους, όπως πάντα κάνουν σε περιόδους κρίσης, ώστε να εξολοθρεύσουν τους εργάτες και να μειωθεί η ανεργία, βάζοντας τους υπόλοιπους είτε να πολεμούν ο ένας τον άλλο, είτε να παράγουν όπλα βόμβες και άλλα τέτοια "χρήσιμα" πράγματα. Αυτό έκαναν και στην κρίση του 1929 με τον Β' Παγκόσμιο, αφού πρώτα περάσαμε μια δεκαετία άγριας ύφεσης.

Σε άλλες ειδήσεις, από το στρατόπεδο της Δύσης, συνεχίζονται τα μέτρα εναντίον του Ιράν, με τη Wall Street Journal να δημοσιεύει ένα άρθρο χθες στο οποίο καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα που είχαμε καταλήξει και εμείς σε πρόσφατο άρθρο μας, ότι δηλαδή ΔΕ συμφέρει την Ευρώπη να επιβάλλει κυρώσεις στο Ιράν, διότι ειδικά τα πιο αδύναμα ευρωπαϊκά κράτη δε μπορούν να τα βγάλουν πέρα χωρίς το ιρανικό πετρέλαιο.Όπως είχαμε επισημάνει:

Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον έχει βέβαια και το θέμα με το Ιράν, όπου ο Αχμαντινετζάντ έχει αποκαλέσει πολλές φορές το δολάριο "άχρηστο κομμάτι χαρτί", και ζητά να πληρώνεται σε κάτι άλλο, προκαλώντας την οργή των ΗΠΑ.

Από τη μία η Αμερική έχουν ήδη δύο μέτωπα, άσε που οικονομικά "αιμορραγούν", αλλά από την άλλη αν αφήσουν τον Αχμαντινετζάντ να προχωρήσει, τότε θα δώσει ένα τεράστιο χτύπημα στο δολαριο-κεντρικό σύστημα που έχουμε σήμερα. Γι' αυτό και θέλουν να επιτεθούν (αυτό με τα πυρηνικά είναι ψιλοάκυρο, άλλωστε και για το Σαντάμ έλεγαν τα ίδια, ότι δηλαδή είχε "όπλα μαζικής καταστροφής". Αν το Ιράν είχε όντως πυρηνική βόμβα, τότε δε θα τολμούσαν να το χτυπήσουν, όπως πχ συμβαίνει με τη Β. Κορέα). Σήμερα πάντως είχαμε μια έκρηξη σε στρατιωτική βάση του Ιράν με 27 νεκρούς

Οι κυρώσεις εναντίον του Ιράν είναι όμως τεράστιο θέμα. Αν οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές συμφωνήσουν σε αυτές, τότε διαπράττουν σε μεγάλο βαθμό "οικονομική αυτοκτονία", διότι εξαρτώνται [και] από το ιρανικό πετρέλαιο.

Τα επόμενα χρόνια, με την ΕΚΤ να τυπώνει κι αυτή ευρώ με τη σέσουλα (οι Γερμανοί ΤΕΛΙΚΑ θα υποχωρήσουν, έστω και αν τυπώνουν λιγότερα από την Αμερική, προκειμένου να διατηρήσουν στη ζωή το ευρωσύστημα και τις τράπζεζες τους που τώρα βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού), η Ευρώπη θα έχει και αυτή πρόβλημα με το πετρέλαιο, καθώς το νόμισμα της θα είναι σχετικά πιο υποτιμημένο, και άρα το πετρέλαιο δε θα είναι και τόσο προσιτό όσο σήμερα.. Αντί να τους χτυπά για χατήρι των Αμερικάνων, η Γερμανία μαζί με Κίνα-Ρωσία θα μπορούσε να συμμαχήσει με όσους πετρελαιάδες μπορεί, και απλά να "γυρίσει την πλάτη" στο ΝΑΤΟ.

Την ίδια ώρα, πέρα από το μεγάλο ζήτημα της Αιγύπτου, όπου ο λαός ξεκάθαρα δε δέχεται το υπάρχων καθεστώς, και ανοίγει το δρόμο για μεγαλύτερες επιτυχίες στο μέλλον αν το λαικό κίνημα ωριμάσει ακόμα περισσότερο σε ότι αφορά το "τι να κάνουμε", έχουμε νέες συγκρούσεις στη Σαουδική Αραβία, που λόγω πετρελαίων είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Το Σαουδαραβικό καθεστώς είναι τρομερά καταπιεστικό, απλά είναι φιλοδυτικό, γι' αυτό και η Δύση τρέμει μια εξέγερση εκεί.

Το νέο μέτωπο που ανοίγουν όμως οι Δυτικοί ιμπεριαλιστές είναι η Συρία, με τη Γαλλία να "σέρνει το χορό", όπως είχε γίνει και στην περίπτωση στης Λιβύης. Ο Αραβικός Σύνδεσμος με υποστήριξη Ευρωπαίων και Αμερικανών ετοιμάζεται για "No Fly Zone Over Syria", για "τύμπανα πολέμου" δηλαδή. Η Ρωσία και η Κίνα έχουν ξακάθαρα ταχθεί εναντίον της επέμβασης. Μάλιστα η Ρωσία έστειλε ήδη τρία πλοία για εκφοβισμό στην περιοχή, μιας και η Συρία είναι φιλορωσική. Θα δούμε αν η Δύση θα επιτεθεί, και θα δούμε βέβαια και το αν αυτή τη φορά η Κίνα με τη Ρωσία θα καθίσουν παθητικοί θεατές, όπως στη Λιβύη. Και πάντα υπάρχει ως ερωτηματικό η Γερμανία, που στη Λιβύη ΔΕΝ συμμετείχε, διαφοροποιούμενη σε σχέση με το ΝΑΤΟ.

Επίσης υπάρχει ως ερωτηματικό και ο λαϊκός παράγοντας - ως πότε απλά θα δεχόμαστε τη βαρβαρότητα τους (και μάλιστα ως "δημοκρατία" όπως μας την παρουσιάζουν);