Δεκέμβρης 2008-Δεκέμβρης 2011: Τρία χρόνια μετά, η Εξέγερση είναι Αναγκαία και Δίκαιη

Στις 6 Δεκέμβρη συμπληρώνονται τρία χρόνια από τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γργορόπουλου, από τον ειδικό φρουρό Κορκονέα με τη συνεργασία του αποφυλακισμένου Σαραλιώτη. Η αστυνομική βαρβαρότητα και η κρατική τρομοκρατία όμως συνεχίζουν να είναι εδώ. Το κράτος συνεχίζει να τρομοκρατεί με του πραίτορές του σε κάθε διαδήλωση, εργασιακό χώρο και σε κάθε διαμαρτυρία που αντιπαλεύει την αντεργατική πολιτική και τα μνημόνια των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-Ε.Ε.-ΔΝΤ, που στρέφεται ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό.

Δίπλα στη βαρβαρότητα των μηχανισμών καταστολής έχει εγκατασταθεί η τρομοκρατία των απολύσεων, της περικοπής μισθών κα συντάξεων, της ανεργίας και της ανέχειας. Σε μια περίοδο που ο κόσμος του πλούτου και το πολιτικό του προσωπικό έχουν εξαπολύσει ταξικό πόλεμο στον κόσμο της εργασίας για να ξεφύγουν από την κρίση τους, η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και οι αντιστάσεις που αναπτύχθηκαν είναι επίκαιρες. Δεν είναι τυχαίο ότι οι σκηνές του δικού μας Δεκέμβρη, επαναλαμβάνονται από τους λαούς της Αφρικής και Μέσης Ανατολής, αποτελούν πρότυπο των κοινωνικών αγώνων στο Λονδίνο, το Παρίσι, την Ρώμη και σε όλο τον κόσμο. Η καπιταλιστική κρίση αποτελεί αφορμή για την επιβολή εργατικού και κοινωνικού μεσαίωνα από το αστικό καθεστώς εξουσίας, ομογενοποιώντας όμως την αντίδραση του κόσμου της εργασίας ομογενοποιώντας τις κοινωνικές αντιδράσεις παγκόσμια.  Ο κόσμος της εργασίας έχει ανάγκη ένα νέο κοινωνικό όραμα. Που δε μπορεί να φυλακίζεται στο θρησκευτικό φονταμενταλισμό. Στα  εθνικοαπελευθερωτικά μέτωπα που μεταφέρουν άκριτα και ανιστόρητα στο σήμερα τις εαμικές παρακαταθήκες υποτάσσοντας την ανάγκη απελευθέρωσης των εργαζομένων από τα καπιταλιστικά δεσμά στην αστική φενάκη της απελευθέρωσης από την ξένη κατοχή. Και στο ηττημένο παρελθόν των κοινωνικοπολιτικών διεργασιών του 20ου αιώνα, βάζοντας από το παράθυρο την λογική των σταδίων, αγνοώντας και περιφρονώντας την ανάγκη επαναστατικής διεξόδου από την κρίση.

Πριν από 3 χρόνια η νεολαία και ο κόσμος της εργασίας μπήκε εξεγερτικά στο προσκήνιο της ιστορίας και αντιστάθηκε στην αστυνομική τρομοκρατία, στην ανέχεια και στη ζωή που μας κλέβει η αστική τάξη και το μαύρο πολιτικό σύστημα. Τρομοκράτησε με το βάθος της αμφισβήτησης και της μαχητικότητας τους κρατικούς τρομοκράτες και τους προπαγανδιστές των τηλεοπτικών παράθυρων και των εγκάθετων αστικών εντύπων, υπενθυμίζοντας το τι σημαίνει να αγωνίζεται κάποιος που δεν έχει να χάσει τίποτε περισσότερο από τις αλυσίδες του, σε μια κοινωνία που χωρίζεται σε δύο έθνη, των εργατών και εκμεταλλευτών που βρίσκονται σε ανειρήνευτο αγώνα. Από την εξέγερση του 2008 και μετά σχεδιάζουν να κατεβάσουν τον στρατό στο δρόμο εναντίον των διαδηλωτών, επεξεργάζονται τα νέα Δόγματα των ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ για την Καταστολή Πλήθους από στρατιωτικές δυνάμεις, χωρίς όμως να μπορούν να αντιμετωπίσουν το Αρνούμαι των Φαντάρων και όλου του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων.

Τα Δεκεμβριανά του 2008 έπιασαν το νήμα από τα Δεκεμβριανά του 1944, και καθώς δε δεσμεύονται από καμιά Βάρκιζα, αλλά και δεν υποτάσσονται σε καμιά «κομματική πρωτοπορία», έχουν τη δυνατότητα να εκλογικεύουν την κάθε χαμένη κοινωνική μάχη και να επιστρέφουν με αυτοοργάνωση, βάθεμα των αναζητήσεων, ιστορικά πρωτότυπη συμπόρευση και όσμωση των κοινωνικών-πολιτικών-κινηματικών εμπειριών των  διαφόρων γενιών. Τις καταλήψεις-Κέντρα Αγώνα της Νομικής, του Πολυτεχνείου, της ΑΣΟΕΕ και της ΓΣΕΕ διαδέχτηκε το κίνημα των Αγανακτισμένων. Για να ακολουθήσουν οι διαδηλώσεις των εκατοντάδων χιλιάδων απεργών της 19ης-20ης Οκτωβρίου, αλλά και η μετατροπή των «εθνικών παρελάσεων» της 28ης Οκτωβρίου σε μεγάλες και πρωτότυπες λαϊκές κινητοποιήσεις που επέφεραν την πτώση της κυβέρνησης του Γ.Παπανδρέου, σπέρνοντας έσπειραν πανικό στα αστικά επιτελεία καθώς ο εργαζόμενος λαός μας τσαλαπάτησε την απαίτηση τους για «εθνική ενότητα», της υποταγής μας στις πιο βίαιες ταξικές τους επιλογές.

Σήμερα που το πραξικόπημα των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ της κυβέρνησης Παπαδήμου είναι γεγονός, που η ανέχεια έχει γίνει καθημερινότητα, που η επιβίωση έχει γίνει καθημερινό διακύβευμα και που η ανεργία είναι ο εφιάλτης κάθε εργαζομένου και νεολαίου, τα καταπιεζόμενα κοινωνικά στρώματα οφείλουν να συνεχίσουν το δρόμο του Δεκέμβρη. Το δρόμο της αντίστασης, της αξιοπρέπειας, της εξέγερσης.

Με τους αγώνες μας τιμούμε το 15χρονο παλικάρι, τους δολοφονημένους εργάτες των «εργατικών ατυχημάτων», τις απώλειες των μεταναστών στις νάρκες του Έβρου και τα παγωμένα νερά του Αιγαίου, τα θύματα των εξεγέρσεων σε όλον τον κόσμο.

Βαδίζοντας το δρόμο της Επανάστασης για τη δημιουργία του νέου κόσμου, απαλλαγμένου από τα δεσμά του καπιταλισμού και της καταπίεσης.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932955437   Diktiospartakos.blogspot.com