Σέβομαι και τιμώ το Μάθημα που δίδαξες Δάσκαλε. Καταλαβαίνω την βαθύτατη αυτή Πολιτική Πράξη. Κατανοώ ότι είναι μια μορφή έντονης διαμαρτυρίας για τον κόσμο που ζούμε. Ξέρω ότι η στάση σου αυτή δεν είναι η φυγή από τον κόσμο, αλλά η κραυγή: Σηκωθείτε να αλλάξουμε τον κόσμο. Ότι για την αλλαγή της κοινωνίας, να μη διστάζουμε μπροστά σε οποιοδήποτε κίνδυνο. Γιατί αυτός ο αγώνας, είναι πάνω από μας. Είναι για όλους.
Όμως φίλε Σάββα, σε ήθελα ζωντανό. Ήθελα να πανηγυρίζουμε μαζί την πολυπόθητη νίκη του λαού. Σε ήθελα, δίπλα μου στις πορείες, στους αγώνες. Θα αισθανόμουν πιο σίγουρος, με μαχητές σαν εσένα, σαν το Δημήτρη Χριστούλα. Βλέπεις Σάββα, χωρίς να το επιδιώκεις, έγινες σύμβολο και ήρωας. Αλλά χρειαζόμασταν και το μαχητή Σάββα, που τραβούσε μπροστά, παρακινώντας τους υπόλοιπους. Χρειαζόμαστε κάθε σύντροφο, για να αγωνιστεί για την ανατροπή του κακού. Μιας συμφοράς για το λαό, που εξαναγκάζει μητέρες να θέσουν τέρμα στηζωή τους επειδή δεν βρίσκουν δουλειά και δεν αντέχουν να βλέπουν τα παιδιά τους να υποφέρουν. Μιας πολιτικής που δολοφόνησε σε ελαχίστους μήνες χιλιάδες συνανθρώπους μας.
Σε ήθελα Σάββα και μετά. Όταν θα διώχναμε τους φαύλους. Όταν θα αρχίζαμε την ανοικοδόμηση της ισότητας, της δίκαιης κοινωνίας. Πόσα θα μπορούσες να διδάξεις τότε στα νέα παιδιά! Και ποιος θα ήταν ο καλύτερος δάσκαλος από σένα, για αυτό;
Να ξέρεις πως το αίμα το δικό σου, το αίμα των αθώων, θα πνίξει τους δυνάστες. Όσο για εμάς, θα θυμόμαστε πάντα τον καλό και θαρραλέο δάσκαλο, που αγωνίζονταν πάντα για παιδεία για ανθρωπιά. Καλό ταξίδι σύντροφε.
Δημοσίευση σχολίου